Οι περισσότεροι άνθρωποι στο άκουσμα του όρου «γλυπτική» τείνουν να φέρουν στο μυαλό τους την εικόνα των μαρμάρινων αρχαιοελληνικών ή ρωμαϊκών αγαλμάτων, ή γενικά κάποιο έργο του οποίου κύριο χαρακτηριστικό αποτελεί ο μεγάλος όγκος ο οποίος έχει σμιλευθεί ή λαξευτεί με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας νέας, πιο συγκεκριμένης αλλά ογκώδους φόρμας.

Από τις τέχνες της κίνησης, η Op Art (Οπτική τέχνη) κατατάσσεται παραδοσιακά στον τομέα της κινητικής τέχνης. Εμφανίστηκε στην δεκαετία του '60 και ο όρος προτάθηκε για πρώτη φορά από τα περιοδικά «Time» και «Life» στα τέλη του 1964 αλλά καθιερώθηκε με την έκθεση, Η Ανταπόκριση του Ματιού (The Responsive Eye), που οργανώθηκε το 1965 στο Museum of Modern Art της Νέας Υόρκης. Είναι μια καινούρια τάση των τελευταίων μη αναπαραστατικών ρευμάτων, θεμελιωμένη στις αναζητήσεις της οπτικής ικανότητας του ανθρώπου. Δημιουργήθηκε ένα νέο οπτικό αλφάβητο, βασιζόμενο στις έρευνες της ιδιότητας του φωτός, στους συνδυασμούς και στους κραδασμούς των χρωμάτων, στις αξίες των μεταβλητών κλιμάτων των φωτεινών, των χρωματιστών, των κινουμένων σημείων.