Η άφιξη του Καστελούτσι σε μια Αθήνα που έπασχε από πυρετώδη πολιτικό ίλιγγο, στάθηκε μια εφήμερη ανάσα για τους θεατρόφιλους. Οι παραστάσεις του Καστελούτσι ασχολούνται με μεταφυσικά και υπαρξιακά προβλήματα. Έτσι και σε αυτή ο προβληματισμός κινούταν γύρω από την γέννηση, την δημιουργία και κυρίως την σωτηρία της ανθρωπότητας.

Μετά το 1511, ο Ντύρερ εγκατέλειψε την ξυλογραφία και επιδόθηκε στη χαλκογραφία, πρώτα για να αποδώσει με τη νέα αυτή τεχνική την «Ιστορία των Παθών» (αλλά το έργο δεν τελείωσε). Το 1513-14 δημιούργησε τρεις συμβολικές χαλκογραφίες, που αποτελούν την ακμή της χαρακτηριστικής αυτής προσπάθειάς του. Είναι «Ο Ιππότης, ο Θάνατος και ο Διάβολος», «Ο Άγιος Ιερώνυμος στο κελί του» και «Η Μελαγχολία».

Παρόλο που ήταν πραγματικός κληρονόμος της γοτθικής παράδοσης στις απεικονίσεις των φανταστικών μορφών και οραμάτων, έστρεψε το ενδιαφέρον του και στη μελέτη της φύσης και αντέγραψε την ομορφιά της με υπομονή και πίστη. Στο έργο του «Λαγός», 1502, παρατηρούμε πιστή αναπαράσταση μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια.

Ντύρερ, Άλμπρεχτ (Albrecht Dürer). Γερμανός ζωγράφος και χαράκτης, (Νυρεμβέργη 1471 – 1528). Είναι η πιο σημαντική προσωπικότητα της Γερμανίας του 16ου αιώνα. Με την πολύπλευρη δραστηριότητά του σημειώνει την έναρξη της Αναγεννήσεως στη Βόρειο Ευρώπη. Γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη στις 21 Μαΐου το 1471 και ήταν ο τρίτος γιος της οικογένειας του Άλμπρεχτ Ντύρερ και της Βαρβάρας Χόλπερ. Η οικογένεια Ντύρερ ίσως ήταν ουγγρικής καταγωγής.