Κήπος της Αιγύπτου ονομάζονταν από παλιά το Φαγιούμ, η περιοχή με την πλούσια βλάστηση και την άφθονη παραγωγή σε ελιές και κρασί. Η αρχαία ονομασία του Φαγιούμ ήταν Σε-ρεσί, που σημαίνει θάλασσα, γιατί ο Νείλος πλημμύριζε κάθε καλοκαίρι και μετέτρεπε το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής σε λίμνη. Στους χρόνους των Φαραώ, το Φαγιούμ ονομαζόταν Περ-Σεμπέκ ή Περ Σομπέκ, που σημαίνει «Κατοικία του Σεμπέκ». Εκεί λατρευόταν ο ιερός κροκόδειλος, ο θεός Σεμπέκ, που είχε τη μορφή κροκόδειλου. Οι Έλληνες ονόμασαν τη μητρόπολη, Κροκοδείλων Πόλη, ενώ αργότερα στους χρόνους των Πτολεμαίων ήταν γνωστή ως Αρσινόη, από το όνομα της γυναίκας και αδελφής του Πτολεμαίου Β΄ του Φιλάδελφου.

Με τον όρο ρωμαϊκή εποχή, εννοούμε την περίοδο από τον 1ο αιώνα π.Χ. και πιο συγκεκριμένα από το 86 π.Χ. που γίνεται η κατάληψη της Αθήνας από τον Σίλα και το 31 π.Χ. που γίνεται η κατάληψη της Αιγύπτου από τον Οκταβιανό έως και τον 2ο αιώνα μ.Χ. με την αρχή της εμφάνισης του χριστιανισμού σε πρώιμο και όχι επίσημο στάδιο.

Σύμφωνα με τον Denys Couche και το βιβλίο του "Η έννοια της κουλτούρας στις κοινωνικές επιστήμες" ισχυρίζεται τον παρακάτω ορισμό: "Η λέξη <<κουλτούρα>> είναι παραπλήσια μιας λέξης, η οποία θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στο γαλλικό λεξιλόγιο του 18ου αιώνα: πρόκειται για τη λέξη <<πολιτισμός>>. Οι δύο λέξεις ανήκουν στο ίδιο σημασιολογικό πεδίο, αντανακλούν τις ίδιες βασικές αντιλήψεις. Μερικές φορές συνδυάζονται, αλλά δεν είναι εντελώς ισοδύναμες. Η λέξη <<κουλτούρα>> αναφέρεται περισσότερο σε ατομικές προόδους, ενώ η λέξη <<πολιτισμός>> σε συλλογικές προόδους.''¹ Σύμφωνα με τον παραπανω ορισμό, η λέξη κουλτούρα και η λέξη πολιτισμός είναι στενά συνυφασμένες. Έτσι, η μια έννοια διαδέχεται την άλλη. Η κουλτούρα δεν υπάρχει χωρίς τον πολιτισμό και το αντίστροφο.

Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ. έως το 31 π.Χ., η τέχνη είναι άμεσα εξαρτημένη από τις εξελίξεις σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.

1.Εισαγωγή

Στην παρούσα αρθρογραφία θα ασχοληθούμε με τα μεθοδολογικά εργαλεία ανάλυσης μιας εικόνας, είτε προερχόμενης από το θέατρο, είτε από την ειδησεογραφία, ή στην συγκεκριμένη περίπτωση από τις εικαστικές τέχνες. Τα μεθοδολογικά εργαλεία της ανάλυσης θα είναι εκείνα που παρουσιάστηκαν στα πλαίσια του μαθήματος : “Θέατρο και φωτογραφία’’, με διδάσκοντα τον καθηγητή, Τσατσούλη Δημήτριο. ¹ 

Κατά τους πρώιμους κλασικούς χρόνους (475-450 π.Χ.) οι αρχαϊκές συμβατικότητες εγκαταλείπονται, παραχωρώντας σταδιακά τη θέση τους σε μια πιο ελεύθερη απόδοση των μορφών και των συνθέσεων που διακρίνει κανείς στο τοπίο της κεραμεικής.

Κατά τους χρόνους της ώριμης κλασικής εποχής (450-390 π.Χ.), η προώθηση των δημοκρατικών θεσμών στην πόλη της Αθήνας με τις μεταρρυθμίσεις του Θεμιστοκλή, του Εφιάλτη και του Περικλή έφτασε στο απόγειό της.

Με την άνοδο της τάξης των ναυτικών, εμπόρων και βιοτεχνών, την πτώση της τυραννίδας των Πεισιστρατιδών και τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη (508/7 π.Χ.), ωριμάζουν στην Αττική οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες για έναν πιο υπεύθυνο και δημιουργικό ρόλο του πολίτη μέσα στα πλαίσια της πόλης - κράτους, που αποτελεί τον πυρήνα του πολιτικού βίου των Αθηναίων.

 Στατικές εικόνες
Ο Θεός μου μιλάει και εγώ δεν τον ακούω
Τον έχω εγκαταλείψει
Ακούω μόνο τον βαρύ ήχο της σιωπής
Η τηλεόραση αναβοσβήνει αδιάφορα
Σπάζοντας σε κομμάτια την μαύρη ιστορία που περνά
Τα φώτα των αυτοκινήτων αφήνουν το μαύρο λάδι τους πάνω στον τοίχο μου
Λεκές
Σημάδι
Μια λευκή σελίδα
Το φανάρι που αναβοσβήνει κόκκινα μέσα στην νύχτα
Λόγια που ντύθηκαν βουβά επειδή απουσιάζουν
Ο κέρσορας που χτυπάει την λευκή οθόνη του υπολογιστή
Εσύ και η σκιά σου που αγκαλιάζεστε
Εσύ και τα χείλη σου που τραγουδάτε
Εσύ και το χέρι σου που χαϊδευόσαστε
Εσύ και εσύ
Εγώ

Από το τελευταίο τέταρτο του 7ου αιώνα π.Χ. στην αττική αγγειογραφία επικρατεί ο μελανόμορφος ρυθμός τον οποίο είχαν εφεύρει οι αγγειογράφοι της πρωτοκορινθιακής κεραμεικής. Η διακόσμηση των αγγείων γινόταν με μαύρο γάνωμα πάνω στην ανοιχτόχρωμη επιφάνεια των αγγείων. Οι λεπτομέρειες των μορφών και της διακόσμησης χαράσσονταν πριν το ψήσιμο έχοντας δεχτεί πιθανώς επιδράσεις από τη μεταλλοτεχνία. Με τη χρήση του λευκού και του πορφυρού χρώματος διακρίνονταν οι γυναίκες από τους άνδρες.

Στη διάρκεια της αρχαϊκής περιόδου -7ος – 6ος αιώνας π.Χ.- δύο είναι οι βασικοί αρχιτεκτονικοί ρυθμοί που αναδύονται επηρεάζοντας τις εξελίξεις στο πεδίο της αρχιτεκτονικής των επόμενων χρόνων.

Η αρχαϊκή περίοδος -7ος και 6ος αιώνας π.Χ.- είναι μια εποχή μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών, όπου η οικονομία εξακολουθεί να είναι κυρίως αγροτική, αν και η ναυτιλία, το εμπόριο και η βιοτεχνία παρουσιάζουν μια σταθερά προοδευτική ανάπτυξη. Οι ανακατατάξεις στο κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό πεδίο συμβάλουν στη ραγδαία ανάπτυξη των τεχνών, και δη της γλυπτικής αυτών των χρόνων.

Που είσαι;

Μα είναι δυνατόν

είναι δυνατόν;

Μα είσαι εδώ

σε βλέπω, στέκεις μπροστά μου

Τα μάτια μου υγρά, φωνάζουν

κανείς δεν με βλέπει, φωνάζουν κλαίγοντας.

Τα μάτια μου πέφτουν αδιάφορα κάτω και κανείς δεν τα σηκώνει.

 Πάνε δυο χρόνια από τότε που έφυγες. Δεν σ’ έχω ξεπεράσει. Απλά, έχω κρεμάσει την ανάμνηση σου να στεγνώνει έξω στον ήλιο. Φοβάμαι μόνο μην την ξεράνει ο ήλιος και στο τέλος θρυμματιστεί σε χίλια κομμάτια. Έφυγες με τον τρόπο που ήθελες και την εποχή που ήθελες. Αθόρυβα, και μέσα στον απαλό φθινοπωρινό ήλιο (Στις 17 Σεπτεμβρίου 2013).

Η άφιξη του Καστελούτσι σε μια Αθήνα που έπασχε από πυρετώδη πολιτικό ίλιγγο, στάθηκε μια εφήμερη ανάσα για τους θεατρόφιλους. Οι παραστάσεις του Καστελούτσι ασχολούνται με μεταφυσικά και υπαρξιακά προβλήματα. Έτσι και σε αυτή ο προβληματισμός κινούταν γύρω από την γέννηση, την δημιουργία και κυρίως την σωτηρία της ανθρωπότητας.

Κατά τη γεωμετρική εποχή (1050-700 π.Χ.), γνωστή και ως «Σκοτεινοί Χρόνοι» ή «Ελληνικός Μεσαίωνας», η μετανάστευση λαών της Μικράς Ασίας προς τα νότια και δυτικά παράλιά της, είχε σαν αποτέλεσμα την παρακμή των εκεί μεγάλων πόλεων – εμπορικών κέντρων, οδηγώντας στη συρρίκνωση του μυκηναϊκού εμπορίου, της οικονομίας και συνεπώς στην πτώση του μυκηναϊκού πολιτισμού και της τέχνης.