"Το Νταντά είναι το θεμέλιο της αφηρημένης τέχνης, της ακουστικής ποίησης, ένα σημείο εκκίνησης για την performance art, ένα προανάκρουσμα για τον μετα-μοντερνισμό, μια επιρροή για την pop art, μια γιορτή της αντι-τέχνης η οποία μετέπειτα έμελε να αγκαλιαστεί από αναρχο- πολιτικές χρήσεις στη δεκαετία του 1960 και το κίνημα που έθεσε τα θεμέλια του Σουρεαλισμού".-- Marc Lowenthan, στην εισαγωγή της μετάφρασης του Francis Picabia Είμαι ένα όμορφο Τέρας: Ποίηση, Πεζογραφία και Προβοκάτσια.

Εάν διαβάσουμε με προσοχή το παραπάνω παράθεμα του Marc Lowenthan, το οποίο βρίσκεται στην εισαγωγή της μετάφρασης του έργου του Francis Picabia «Είμαι ένα όμορφο τέρας», μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο Picabia παρόλο που συνδέθηκε κατά καιρούς με διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα του 20ου αιώνα, δεν έμεινε ιδιαίτερα πιστός σε κανένα από αυτά. Ωστόσο, πειραματίστηκε με αρκετά από αυτά και σε πολλά άσκησε έντονα την επιρροή του.

Ονομάζεται έτσι το στυλ που επικράτησε σε ολόκληρη την Ευρώπη στην τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου κυρίως στον τομέα των εφαρμοσμένων τεχνών και της αρχιτεκτονικής. Οι αρχιτέκτονες πειραματίζονταν με νέα υλικά και νέους τύπους διακόσμησης. Ήταν λοιπόν καιρός η νέα αρχιτεκτονική από σίδερο και γυαλί, που είχε καθιερωθεί με τους σταθμούς των σιδηροδρόμων, χωρίς να γίνει αντιληπτό, και τα βιομηχανικά κτίρια, να αποκτήσει ένα δικό της διακοσμητικό ύφος. Ξεκίνησε από το Παρίσι και απλώθηκε στην Ευρώπη και την Αμερική από το 1880 έως το 1910. Ο νέος ρυθμός που είδε το φως στις «σετσεσσιόν» του Μονάχου και της Βιέννης, διαδόθηκε σε όλη την Ευρώπη με διάφορες ονομασίες, «Art Nouveau» στη Γαλλία, όπου ήταν το όνομα της γκαλερί του S. Bing (1895-1899), «Modern Style» στην Αγγλία, «Jugendstil» στη Γερμανία, όπου προήλθε από το περιοδικό «Jugend», «Sezession» στην Αυστρία, «Liberty» στην Ιταλία, όπου ήταν το όνομα ενός καταστήματος ειδών διακόσμησης, «Modernismo» στην Ισπανία.