Με την πάροδο των χρόνων, η ουτοπική, συλλογική, επαναστατική, τεχνολογική, λειτουργική ιδεολογία στην οποία υποτίθεται ότι στηρίζονταν ο μοντερνισμός του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, αρχίζει να απορρίπτεται υπέρ ενός ύφους λιγότερο ιδεαλιστικού και ειλικρινούς, αλλά -σύμφωνα με τις προσδοκίες των δημιουργών του- περισσότερο δημοκρατικού που καλείται μεταμοντέρνο.

Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας των αρχών του 20ού αιώνα, η επανάσταση στο εικαστικό πεδίο συντελείται με την εμφάνιση του κυβισμού, ο οποίος δεν αντιπροσωπεύει απλά μια ακόμη φάση στην εξέλιξη της τέχνης που ανταποκρίνεται σε κάποια κοινωνικά και οικονομικά ρεύματα, αλλά είναι ένα αποφασιστικό ρήγμα στην παράδοση.