Το γυμνό ανθρώπινο σώμα, εξυμνήθηκε από τους καλλιτέχνες μέσα στις διάφορες χρονικές περιόδους της ιστορίας της τέχνης. Πολλοί καλλιτέχνες απεικόνισαν την γυναικεία μορφή χρησιμοποιώντας ως πηγή έμπνευσης την μυθική φιγούρα της Θεάς Αφροδίτης, που αποτελεί και το ισχυρότερο σύμβολο του γυναικείου ερωτισμού.

Για κάποιους καλλιτέχνες, η απεικόνιση του γυμνού σώματος στην καλλιτεχνική τους πρακτική δεν είναι παρά ένα μέρος της εξερεύνησης της ανθρώπινης ανατομίας και του εύρους των λεπτομερειών της ανθρώπινης μορφής. Για άλλους πάλι, αποτέλεσε ένα πεδίο συμβολιστικών προσεγγίσεων, σημασιολογικών ερμηνειών καθώς και μια βαθύτερη ανάγκη για την διερεύνηση του ερωτισμού που αποπνέει το γυμνό σώμα.

 Πολλοί θεωρητικοί πιστεύουν ότι τα πάντα στην πολιτική έχουν να κάνουν με την διαχείριση συμβόλων. Εγώ θα προσέθετα ότι τα ίδια τα σύμβολα είναι αυτά που υποδηλώνουν την ποιότητα ζωής, την ιεράρχηση προτεραιοτήτων αλλά και τις ανάγκες μιας κοινωνίας σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Εκτός του ότι τα σύμβολα φέρουν το βάρος της μεταφοράς της ιστορικής μνήμης από την μια γενιά στην άλλη, αρκετές φορές τα ίδια τα σύμβολα ταυτίζονται και με την παρακμή ενός πολιτισμού ή την αντικατάσταση του από έναν νέο, αρτιότερο ή ευτελέστερο...