Τον Ιανουάριο του 1980 ο διευθυντής του μουσείου του Aachen, Wolfgang Becker, οργάνωσε μια έκθεση με τίτλο «Les nouveau Fauves/Die neuen Wilden (Νέοι Άγριοι)» (Νεοφωβισμός). Ο τύπος τη χαρακτήρισε ως επιστροφή στη ζωγραφική, ενώ οι εκτός Γερμανίας παράλληλες αναζητήσεις δηλώθηκαν με τους όρους Arte Cifra, New Image Painting και Figuration Libre. Η εφημερίδα «Die Zeit» έκανε λόγο για τεράστια εμπορική επιτυχία των Neue Wilden στην Kunstmarkt του D?sseldorf το 1982. Η γερμανική τέχνη διεκδικούσε την ταυτότητά της και τη συμμετοχή της στο μεταμοντέρνο ρεύμα.

Σαράντα χρόνια μετά τη μηδενιστική απόπειρα ανατροπής όλων των καθιερωμένων πολιτιστικών αξιών από το απεγνωσμένο Dada, ορισμένοι Γερμανοί καλλιτέχνες αισθάνθηκαν την ανάγκη να ξαναγυρίσουν στο μηδέν, όχι ως μάρτυρες ενός μοιραίου τέλους αλλά ως προάγγελοι μιας αρχής ex nihilio, μιας ελπιδοφόρας εκτίναξης, μετά την κατάδυση στο νεκρό σημείο της αντίστροφης μέτρησης. Πρόκειται για τον Heinz Mack και τον Otto Piene, που διαμόρφωσαν τον πυρήνα της κίνησης ZERO (Μηδέν) το 1957-1958 στο Dusseldorf, ένα από τα σημαντικά κέντρα της σύγχρονης τέχνης, και τον Gunther Uecker που άρχισε να συμπράττει το 1962 με την έκθεση «Nul» στο Άμστερνταμ.

Secession, δηλαδή αποχωρισμός, όρος που χρησιμοποιήθηκε στις εικαστικές τέχνες για τον χαρακτηρισμό μερικών πρωτοποριακών κινημάτων, που προσπάθησαν να αποκοπούν από την απολίθωση και τον κομφορμισμό των επίσημων καλλιτεχνικών τάσεων. Ιδιαίτερα με τον όρο αυτό χαρακτηρίζονται τα κινήματα που εκδηλώθηκαν κατά τα τέλη του περασμένου αιώνα στον γερμανικό χώρο, στη Βιέννη, στο Μόναχο και στο Βερολίνο.