Βρεθήκαμε στο Διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ Ιπποκράτης στην Κω και ανάμεσα σε 5 ντουζίνες σκηνοθέτες απ' όλο τον πλανήτη ξεχωρίσαμε σχεδόν αυτόματα έναν 'Ελληνα. Ήταν αυτός που κέρδιζε μόνιμα την συμπάθεια του κοινού και έκανε τις πιο δύσκολες τοποθετήσεις για το έργο του χρησιμοποιώντας αρχαία γνωμικά και αθυρόστομες παρομοιώσεις.

Λίγο γιατί είχε αυτή την ικανότητα, λίγο γιατί φαινόταν να έχει μια μόνιμη περιέργεια πώς θα μεταφράσει στα αγγλικά η Κα Λουκία Ρικάκη τα λεγόμενά του, ο Νίκος Αλευράς ήταν απολαυστικός.

Με βραβείο σκηνοθεσίας απο το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1974, λογοκριμένος απο την κρατική τηλεόραση δέκα χρόνια αργότερα, κάνει ταινίες όλη του την ζωή όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Η συνέντευξη που ακολουθεί δόθηκε κυριολεκτικά στο πόδι, μόλις λίγα λεπτά μετά την ανοικτή κουβέντα που είχαν οι σκηνοθέτες του φεστιβάλ στην κεντρική πλατεία του νησιού!

Ο ίδιος όμως μας λέει ότι "ο Νίκος Αλευράς δεν περιγράφεται, είναι χώμα, είναι νερό, είναι αέρας και προΠΑΝντώς είναι φωτιά, που καίγεται συνεχώς. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα. Οι σπουδές, οι εργασίες, οι γνώσεις και τα βραβεία είναι άχρηστα για να παίζουν τα ζουζούνια που κάνουν ζζζζζζζ........"