Η γραφή, που αποτελεί τη μεταφορά του προφορικού λόγου σε μια μόνιμη συμβατική μορφή, είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο της εξέλιξης των πόλεων. Ο γραπτός λόγος αρχικά ξεκινάει με τα ιδεογράμματα, για την ύπαρξη των οποίων απαιτείται ένα αναπαραστατικό σύστημα, ενώ υπάρχει και το αριθμητικό. Από τη στιγμή που δίδεται φωνητική αξία στο ιδεογράμμα, περνάμε στο φωνόγραμμα και έπειτα ακολουθεί το συλλαβόγραμμα, που είναι ένα σχηματοποιημένο λογόγραμμα το οποίο αποδίδει μια συλλαβή. Η πρώτη γραφή -η σφηνοειδής- εμφανίζεται στη Μεσοποταμία το 3300 π.Χ.. Στην Αίγυπτο το 3100 π.Χ. κυριαρχούν τα ιερογλυφικά, ενώ στη Μινωική Κρήτη η παρουσία του γραπτού λόγου σημειώνεται από το 1900 π.Χ. και μετά.

Ένας από τους σημαντικότερους πρώιμους πολιτισμούς, η παρουσία του οποίου λειτούργησε ρυθμιστικά στην εξελικτική πορεία της ιστορίας της τέχνης και της αρχιτεκτονικής, είναι εκείνος της Αιγύπτου.

Mε το πέρασμα του χρόνου, οι ανάγκες του ανθρώπου αυξάνονται και σταδιακά αρχίζει να διαμορφώνεται το αίτημα για γραφή που, αποτελώντας χαρακτηριστικό της αστικής ζωής, παρακολουθεί την εξέλιξη των κοινωνιών. Όταν κάνει κανείς λόγο για γραφή εννοεί την μεταφορά του προφορικού λόγου σε μια μόνιμη συμβατική μορφή.