Brief Encounter - Σύντομη Συνάντηση

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 16 Αυγούστου 2010 23:47

Γράφτηκε από τον/την Γιώργος Χριστόπουλος

Πολλές φορές συναντάμε, και κατόπιν συζητάμε, για μόνιμες συνεργασίες μεταξύ σκηνοθετών και ηθοποιών, σκηνοθετών και συνθετών αλλά πολύ σπάνια αναφερόμαστε σε συνεργασίες σκηνοθετών και σεναριογράφων, που σαν αποτέλεσμα είχαν την απογείωση της καριέρας του πρώτου εξαιτίας του δεύτερου. Ο Νόελ Κάουαρντ, ένας από τους σημαντικότερους και πολύπλευρους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα αποτέλεσε με το συγγραφικό του έργο το πρόσφορο έδαφος για να μεγαλουργήσει, στα πρώτα του βήματα, ο Ντέηβιντ Λην. Ο σκηνοθέτης δηλαδή που ήταν υπεύθυνος αργότερα για ταινίες όπως το «Μεγάλες Προσδοκίες», «Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι», «Λώρενς της Αραβίας» και «Δόκτωρ Ζιβάγκο».

Εν αντιθέσει βέβαια με αυτές τις υπερπαραγωγές η «Σύντομη Συνάντηση» ήταν ένα από τα έργα που είχαν ελάχιστες απαιτήσεις. Χαρακτήρες που μετριούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού, ελάχιστα διαφορετικά σετ και το δεύτερο πιάνο κοντσέρτο του Ραχμάνινοφ να είναι υπεραρκετό για να αποτελέσει το σάουντρακ της ταινίας. Κι αυτό γιατί η ιστορία είναι όσο απλή χρειάζεται για να γίνει στα χέρια του Λην ένα φιλμ-πρότυπο, που ασχολείται με προβληματισμούς οι οποίοι δεν θα αφήσουν ποτέ σε ησυχία τα δύο φύλα εις τους αιώνας των αιώνων.

Η Λώρα συναντά έναν άγνωστο στο σταθμό του τραίνου. Πηγαίνουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις αλλά η πρώτη τους? σύντομη συνάντηση, αποδεικνύεται αρκετή για να ανάψει τη σπίθα ενός, μελλοντικού κατά πως φαίνεται, έντονου ρομαντικού ειδυλλίου. Αυτός είναι γιατρός, παντρεμένος με παιδιά και αυτή ασχολείται με τα οικοκυρικά μιας και είναι επίσης παντρεμένη με παιδιά. Παρότι παραδέχονται με ειλικρίνεια τι είναι αυτό που τους συμβαίνει και που νοιώθουν μεταξύ τους παράλληλα γνωρίζουν πως στο τέλος της κοινής διαδρομής τους υπάρχει μόνο αδιέξοδο.

Το συστατικό της ταινίας που θεωρώ πως την καθιστά ορόσημο, είναι η επινόηση της αφήγησης από το τέλος της. Η Λώρα επιστρέφει σπίτι της σκεπτόμενη τον αποχαιρετισμό με τον εραστή της έχοντας την ίδια στιγμή απέναντι της τον άντρα της να λύνει σιωπηλός σταυρόλεξο. Ακούμε την αφήγηση της να απευθύνεται ουσιαστικά νοερώς στον άντρα της, ("πόσο πολύ θα ήθελα να στα πω όλα" σκέφτεται) σαν να απευθύνεται όμως και έμμεσα και προς εμάς τους θεατές, καθώς τόσο αυτός όσο και εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα για τις πράξεις της. Έτσι μέσα στο μυαλό της ανατρέχουν οι μνήμες των τελευταίων εβδομάδων και της σύντομης συνάντησης της με τον γοητευτικό γιατρό Χάρβευ. Αναπολεί, αξιολογεί, αναθεματίζει και αναστενάζει νοσταλγικά. Μαζί της και εμείς μαθαίνουμε για το πολύ πρόσφατο παρελθόν της και για την σχέση της. Για τον ξαφνικό έρωτα της.

Υπάρχουν κάποια πράγματα σε παλιές ταινίες όπως αυτή, που ίσως στο νέο «μιλένιουμ» να μας φαίνονται πεπερασμένα ή ακόμα και αναχρονιστικά. Όντως η «Σύντομη Συνάντηση» γυρίστηκε όταν π.χ. η έννοια του one-night stand ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Όσο όμως και να ισχύει κάτι τέτοιο, η ουσία του πράγματος, που δεν έχει ουδεμία σχέση με τον καθωσπρεπισμό του τότε και τους πιο ελεύθερους τύπους του σήμερα, παραμένει η ίδια. Το ψέμα, που όπως λέει και το ρητό «το ένα ψέμα φέρνει το άλλο», η εξαπάτηση, οι ενοχές και το πάθος, ο εν γένει αδύνατος να ευωδοθεί έρωτας, όλα αυτά είναι στοιχεία που στη συναισθηματική ζυγαριά των δύο φύλων, και στις ρομαντικές τους συναντήσεις υπό παρόμοιες συνθήκες, δεν θα πάψουν να υπάρχουν ποτέ. Μάλιστα το σύμπαν της «Σύντομης Συνάντησης» ακριβώς επειδή είναι ένα εξαίρετο δείγμα ρομαντικού σινεμά αποτελεί έναν επιπλέον λόγο προτροπής για όλους εμάς της σημερινής εποχής να το παρακολουθήσουμε, μήπως και κάτι από το ρομαντισμό των διαλόγων και των βλεμμάτων των πρωταγωνιστών μας ξυπνήσει συναισθήματα, που πιστεύαμε ότι θα μπορούσαν να ξυπνήσουν μονο σε... οι ήρωες ταινιών και όχι και σε εμάς.

Η «Σύντομη Συνάντηση» του Ντέηβιντ Λην ? ή του Νόελ Κάουαρντ αν προτιμάτε να ακολουθήσετε την προσταγή της βινιέτας στους τίτλους αρχής ? ήταν, είναι και θα παραμείνει η πλέον απλή ρομαντική ιστορία που ειπώθηκε ποτέ στη μεγάλη οθόνη και αυτό γιατί η θεματολογία της ήταν, είναι και θα είναι μέρος της ενήλικης ζωής των δύο φύλων ες αεί. Μία πανέμορφη ιστορία, που ξεχωρίζει για την αφηγηματική της ευφυΐα αλλά και για την ειλικρίνεια της. Μία ειλικρίνεια που αντικατοπτρίζεται με τον σπουδαιότερο δυνατό τρόπο μέσω της τελευταίας φράσης της ταινίας, δια στόματος του συζύγου της Λώρας! Δείτε τη χωρίς δεύτερη σκέψη.