Γιάν βαν Άυκ (Jan van Eyck), Φλαμανδός ζωγράφος (Μάαστριχτ 1390 - Μπρύζ 1441). Ιδρυτής της φλαμανδικής αναγεννησιακής σχολής, σημειώνει τη μετάβαση από το υστερογοτθικό, μεσαιωνικό πνεύμα στην καινούρια νατουραλιστική όραση. Από το 1422 έως το 1425 εργάστηκε στη Χάγη, στην υπηρεσία του κόμη της Ολλανδίας Ιωάννη της Βαυαρίας. Αργότερα έγινε αυλικός ζωγράφος του Φιλίππου του Αγαθού, δούκα της Βουργουνδίας και με την ιδιότητα αυτή ανέλαβε πολλές διπλωματικές αποστολές, όπως την εκτέλεση της προσωπογραφίας της πριγκίπισσας Ισαβέλλας στην Πορτογαλία το 1428-1429. Για ένα διάστημα παρέμεινε στη Λίλλη, στον πύργο του Εσντέν και το 1432 εγκαταστάθηκε στην Μπρύζ συνεχίζοντας την γόνιμη δραστηριότητά του έως τον θάνατό του. Ορισμένοι υποστήριξαν ότι η τέχνη του βαν Άυκ κατάγεται άμεσα από την ζωγραφική του Μελχιόρ Μπρέντερλαμ και ιδίως από μερικές μικρογραφίες των αδερφών Λίμπουργκ στο ευχολόγιο του δούκα ντε Μπερρύ «Οι πλουσιότατες ώρες του δούκα του Μπερρύ» (1409-1416).

Τέχνη που άνθισε στις περιοχές που αποτελούν το σημερινό Βέλγιο. Κάποτε το όνομα αυτό δίδεται γενικά στην τέχνη των παλαιών Κάτω Χωρών, δηλαδή του Βελγίου και της Ολλανδίας μαζί, ως τον πολιτικό χωρισμό τους από το Φίλιππο Β' της Ισπανίας, στα τέλη του 16ου αιώνα.

Αν αφεθούν κατά μέρος οι παλαιότερες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, που ανάγονται στην περίοδο της ρωμαϊκής κατακτήσεως, καθώς και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε για τη χρυσοχοϊκή κατά την περίοδο της κυριαρχίας των Φράγκων στη Βραβάντη και τη μεγάλη ώθηση στην αρχιτεκτονική που δόθηκε επί της αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου, οι πρώτες εκδηλώσεις της φλαμανδικής τέχνης πρέπει να αναχθούν στη ρωμανική περίοδο παράλληλα προς την οικονομική και πολιτική διαμόρφωση της περιοχής της Φλάνδρας.