Τόσο οι επιστήμονες όσο και οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τις νοητικές τους ικανότητες, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους για να περιγράψουν τον κόσμο που τους περιβάλλει.
Κοινός παρονομαστής αυτών των δύο τόσο διαφορετικών, φαινομενικά, προσεγγίσεων της πραγματικότητας είναι ο ανθρώπινος νους: αποκλειστική έδρα κάθε σκέψης μας, και συνεπώς η «μηχανή παραγωγής» κάθε τέχνης ή επιστήμης. Ο καθιερωμένος, μέχρι πρόσφατα, διαχωρισμός των τεχνών από τις επιστήμες φαίνεται σήμερα ολότελα αυθαίρετος και καταχρηστικός. Οι έρευνες των Νευροεπιστημών καταδεικνύουν τόσο την ουσιαστική ενότητα όσο και την αμοιβαία, άκρως δημιουργική, αλληλεπίδρασή τους.
Το διαζύγιο των θετικών επιστημών από τις λεγόμενες «καλές τέχνες» όχι μόνο δεν θεωρείται πια αναγκαίο ή οριστικό, αλλά είναι και εμφανώς καταστροφικό, αφού περιορίζει και φτωχαίνει την επιστημονική σκέψη και ταυτόχρονα εξαϋλώνει κάθε καλλιτεχνική δημιουργία, καθιστώντας την μια υποκειμενική δραστηριότητα εντελώς αυθαίρετη.
You asked for {%sh404SEF_404_URL%}, but despite our computers looking very hard, we could not find it. What happened ?
{sh404sefSimilarUrls}
Η έννοια του πολιτισμού
Η αστικοποίηση του ανθρώπου συνέτεινε στην ανάπτυξη του πολιτισμού του, του συνόλου δηλαδή των τεχνικών και πνευματικών του επιτευγμάτων ανά την υφήλιο. Το έδαφος που καλλιεργήθηκε ο ανθρώπινος πολιτισμός ήταν η συγκέντρωση ανθρώπων σε πόλεις και η προσαρμογή τους στον εξελιγμένο αυτό τρόπο ζωής εκεί: Λόγω της διαβίωσης με συνανθρώπους και της αναγκαστικής εγγύτητας (γειτονίας), ισχυροποιούνται και εδραιώνονται καταρχήν οι καλοί τρόποι ώστε να προκύπτει ένα πρώτο δυναμικό ευστάθειας.
Θέμα των καθημερινών συζητήσεων είναι εδώ και καιρό η οικονομική κρίση, η οποία αναμφισβήτητα έχει επηρεάσει σημαντικά την καθημερινή ζωή του καθενός. Γράψαμε ξανά πως η κρίση είναι κυρίως πνευματική. Ορισμένοι μίλησαν και για κρίση θεσμών, που βέβαια δεν είναι τόσο πρόσφατη. Σήμερα θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και θα μιλήσουμε για κρίση πολιτισμού. Για το τι είναι πολιτισμός ακριβώς, είναι ένα μεγάλο θέμα, που δεν θα το θίξουμε όμως τώρα.
Αντικείμενο του άρθρου είναι η παρουσίαση μουσικοθεωρητικών θεμάτων τα οποία ταξινομούνται σε δύο σκέλη. Στο πρώτο σκέλος αναπτύσσονται οι θεωρητικές τάσεις διαμέσου της ιστορικής προοπτικής, ενώ στο δεύτερο αναπτύσσεται ο προβληματισμός κατά πόσο οι θεωρητικές γνώσεις αποτελούν την προϋπόθεση για την στιλιστικά ορθή και αντικειμενική εκτέλεση και ερμηνεία των μουσικών έργων.
Η χώρα μας διανύει ήδη σχεδόν ένα χρόνο...λιτότητας, με την κρίση να... σφίγγει το ζωνάρι του Έλληνα κάθε μέρα και περισσότερο. Παρ? όλα αυτά, μια μορφή ψυχολογικής αποσυμφόρησης, που πάντα βοηθούσε τον άνθρωπο σε δύσκολες περιόδους, ήταν και παραμένει η τέχνη. Κι αν η Αθήνα δεν συγκαταλέγεται στον κατάλογο των ευρωπαϊκών πρωτευουσών τέχνης, οι γκαλερί της είναι αξιολογότατες, πολλές από αυτές με πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα και συχνά με εντυπωσιακούς τζίρους. Εντούτοις, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το φιλότεχνο κοινό, μπολιασμένο από την ανησυχία του τι μέλλει γενέσθαι, κάτι που ταλανίζει όλους μας τελευταία, περιόρισε τις συχνές του επισκέψεις σε χώρους τέχνης, πολύ δε περισσότερο «έκοψε» τις αγορές του, αντιμετωπίζοντάς τες, προς το παρόν, μάλλον ως σπατάλη, παρά ως τέρψη ψυχής και πνεύματος.
Σε λίστα με τα «1.000 μυθιστορήματα που όλοι πρέπει να διαβάσουν» της «Guardian» φιγουράριζαν τα ονόματα δύο ελλήνων ομογενών της Αμερικής. Του βραβευμένου με Πούλιτζερ Τζέφρι Ευγενίδη και του Τζορτζ Πελεκάνος.
Μέχρι και ο Ομπάμα δήλωσε θαυμαστής του τελευταίου, πιθανότατα γιατί θίγει το θέμα των φυλετικών και ταξικών ανισοτήτων στα αστυνομικά μυθιστορήματά του, που διαδραματίζονται στις υποβαθμισμένες περιοχές της Ουάσιγκτον, με τις συμμορίες των μαύρων και την εγκληματικότητα να κυριαρχούν.
Αρθρο 46 άδεια από ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες
1. Ως ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες θεωρούνται τα πρόσωπα που ερμηνεύουν ή εκτελούν με οποιονδήποτε τρόπο έργα του πνεύματος όπως οι ηθοποιοί, οι μουσικοί, οι τραγουδιστές, οι χορωδοί, οι χορευτές, οι καλλιτέχνες κουκλοθέατρου, θεάτρου σκιών, θεάματος ποικιλιών (βαριετέ) ή ιπποδρόμου (τσίρκου).
2. Οι ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες έχουν το δικάιωμα να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν: α) την εγγραφή της ζωντανής ερμηνείας ή εκτέλεσή τους σε υλικό φορέα ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, β) την άμεση ή έμμεση αναπαραγωγή της εγγραφής της ερμηνείας ή εκτέλεσής τους καθώς και τη θέση σε κυκλοφορία με μεταβίβαση της κυριότητας, με εκμίσθωση ή με δημόσιο δανεισμό του υλικού φορέα με την εγγραφή, γ) τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, όπως ηλεκτρομαγνητικά κύματα, δορυφόροι, καλώδια, καθώς και την παρουσίαση στο κοινό του υλικού φορέα με την παράνομη εγγραφή, δ) τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, όπως ηλεκτρομαγνητικά κύματα, δορυφόροι, καλώδια, της ζωντανής ερμηνείας ή εκτέλεσής τους, εκτός αν η μετάδοση αυτή αποτελεί αναμετάδοση νόμιμης μετάδοσης, ε) την παρουσίαση στο κοινό της ζωντανής ερμηνείας ή εκτέλεσής τους, που γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο, εκτός από ραδιοτηλεοπτική μετάδοση.