Στην Ελλάδα η μορφική κλίση της Μεσογείου επιβεβαιώνεται αδιάκοπα. Οι αφαιρετικές και ανεικονικές τάσεις αποτελούν σύντομα διαλείμματα. Η εικόνα επανέρχεται δριμύτερη, μετά από την εφήμερη έκλειψη της δεκαετίας του '60, εμπλουτισμένη με την εμπειρία των αφαιρετικών αναζητήσεων.
Το Φεστιβάλ «Αισχύλεια 2012» πραγματοποιείται – όπως κάθε χρόνο – στο Παλαιό Ελαιουργείο και στην παραλία της Ελευσίνας ...
Έχει ξεκινήσει από τις 26 Αυγούστου και θα διαρκέσει μέχρι τις 14 Οκτωβρίου 2012.
Από Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου έως και Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012 οι γνωστοί καλλιτέχνες του Θεάτρου Σκιών Άθως Δανέλλης και Ηλίας Καρελλάς συναντούν τους: Μάρθα Φριντζήλα & KUBARA TRIO, The Burger Project, encardia, EleΚtroΒalkana, KOMPANÍA, Γιάλα και dorόs σε έξι μοναδικές μουσικές παραστάσεις γεμάτες από ήχους του χθες και του σήμερα με πρωταγωνιστή τον Καραγκιόζη.
Για εφέτος διοργανώνει σειρά παράλληλων εκθέσεων, ημερίδων, workshop (εργαστηρίων), διαλέξεων, προβολών και άλλων εκδηλώσεων στην πόλη, την περίοδο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου του 2012, με την συμμετοχή φωτογράφων από χώρες της Βαλκανικής..
Το Μπλε... αναφορά στον Γκαίτε
Γράφτηκε από Μαρία - Ειρήνη Μοσχονά
Πώς έβλεπαν το μπλε χρώμα οι άνθρωποι της αρχαιότητας;
Το μπλε χρώμα γεννήθηκε στη Νεολιθική Εποχή, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες τεχνικές βαφής. Παρέμεινε επί μακρόν ένα χρώμα δεύτερης κατηγορίας, που δεν διαδραμάτιζε κανένα ρόλο ούτε στην κοινωνική ζωή ούτε στις θρησκευτικές πρακτικές ούτε στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Έρικ Τζόχανσον: Αδύνατη φωτογραφία
Γράφτηκε από τον Γιώργος Δρακάκης
H Sewing Machine Orchestra ειναι μια performance από φώς και ήχο και δημιουργήθηκε από τον Καναδό καλλιτέχνη Martin Messier. Οκτώ μηχανές ραψίματος της Singer ( άρα θα μπορούσε να ήταν και Chorus!) από τις δεκαετίες 1940-1950, συνδέονται μεταξύ τους με έναν μικροσκοπικό ηλεκτρονικό διαχειριστή ώστε να μην χρειάζεται ανθρώπινη παρέμβαση. Οι φίλοι της πειραματικής Ηλεκτρονικής μουσικής θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα!
Πάολο Καλιάρι, Βερονέζε - Paolo Caliari ditto il Veronese (Μέρος Β')
Γράφτηκε από την Κατερίνα Ρουμπέκα
Ενώ τα έργα της εκκλησίας του Σαν Τζιμινιάνο της Βενετίας (1558-1561) και τα τρία πολύπτυχα για την εκκλησία του Σαν Μπενεντέττο Πο ακολουθούν ακόμη την τεχνοτροπία της ελεύθερης απόδοσης των τοπίων του Άζολε, του Γράππα και της κοιλάδας του Πιάβε, στις επιτήδειες οφθαλμαπάτες, όπως εκείνη με το κορίτσι που προβάλλει από μια μισάνοιχτη θύρα και μοιάζει να προχωρά προς τον θεατή, η έκφραση του Βερονέζε γίνεται βαθμιαία οξύτερη και οι προοπτικές βραχύνσεις αποκτούν, ίσως και με την επίδραση του Τιντορέττο, μεγαλύτερη ένταση. Ο κύκλος των πινάκων του 1572 για την οικογένεια Κουτσίνα και τα δείπνα της ίδιας περιόδου, είναι επιβλητικά παραδείγματα αυτού του τρόπου συνθέσεως, όπου οι φωτεινές επιφάνειες εναλλάσσονται ρυθμικά με τους ψυχρούς τόνους των ουρανών και οι σκληρές λάμψεις του φωτός συνδυάζονται με τους χαμηλούς τόνους του δειλινού.
