Η Δώρα Βασιλειάδου, δικηγόρος αλλά και με ένα άσβεστο όνειρο να ασχοληθεί ενεργά με τη φωτογραφία, εκθέτει για πρώτη φορά τα έργα της από τη συλλογή «Θάλασσα & φως» στο κοινό της Θεσσαλονίκης το οποίο φιλοδοξεί να συγκινήσει με εικόνες που δείχνουν το πέλαγος, το ηλιοβασίλεμα αλλά και τα θαλασσοπούλια του Αιγαίου.

Το 1882 εξέθεσε για πρώτη φορά στο επίσημο Σαλόν. Μεταξύ 1883 και 1885, ζωγράφισε πολλά τοπία, από τα οποία γνωστότερα είναι «Ο κόλπος της Μασσαλίας από το Εστάκ», τα «Βουνά της Προβηγκίας» και διάφορες απόψεις του «Βουνού της Σαίντ-Βικτουάρ». Στη σειρά των «Χαρτοπαιχτών», μεταξύ 1890 και 1892, η ιδιότροπη ογκομετρική σύνθεσή του, πραγματοποιείται με μνημειακή δύναμη με τη διατάραξη του κύβου προοπτικής που ξαναβρίσκουμε και σε πίνακες όπως «Η γυναίκα με την καφετιέρα» του 1893.

Πωλ Σεζάν, (Paul Cezanne). Γάλλος ζωγράφος, όπου γεννήθηκε στο Αίξ της Προβηγκίας, στη μεσογειακή Γαλλία, τον Ιανουάριο του 1839 και πέθανε το 1906. Ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής ζωγραφικής, που τοποθετείται μεταξύ του εμπρεσιονιστικού και των νεώτερων κινημάτων ξεκινώντας από τον κυβισμό.

Το 1866, όταν και πάλι αποκλείστηκε από το Σαλόν, στο οποίο είχε στείλει τον θαυμάσιο «Φλαουτίστα», ο Εμίλ Ζολά ανέλαβε την υποστήριξη του καλλιτέχνη με μία σειρά άρθρων στην εφημερίδα Evénement, τα οποία το επόμενο έτος, με την ευκαιρία της Διεθνούς Εκθέσεως του 1867, συγκεντρώθηκαν σε τεύχος, όταν ο καλλιτέχνης οργάνωσε μια μεγάλη έκθεση των έργων του, σε ένα ειδικά κατασκευασμένο περίπτερο στη Λεωφόρο Αλμά, κοντά σε εκείνο του Κουρμπέ.

Εντουάρ Μανέ, (Edouard Manet). Γάλλος ζωγράφος, γεννήθηκε και πέθανε στο Παρίσι το 1832 και πέθανε 1883. Ανήκε σε πλούσια αστική οικογένεια και εμποδίστηκε αρχικά από τον πατέρα του να ακολουθήσει την καλλιτεχνική κλίση του.

Μολονότι ο Ντεγκά δέχτηκε από την τοπιογραφία τη μεγαλύτερη τεχνική κατάκτησή της, τη διαίρεση του χρώματος, η κυριότερη συμβολή του στον εμπρεσιονισμό ήταν η αναζήτηση τρόπων εκφράσεως της κινήσεως. Η συνθετική τάση του Ντεγκά είναι να συλλάβει το στιγμιότυπο, ότι πιο εφήμερο και φευγαλέο υπάρχει στην πραγματικότητα, φθάνοντας έτσι σε αποτελέσματα εκπληκτικά μοντέρνα, σχεδόν κινηματογραφικά.

Ντεγκά Εντγκάρ, (Edgar Degas). Γάλλος ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης γεννήθηκε στο Παρίσι το 1834 και πέθανε το 1917. Ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 19ου αιώνα. Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, ανήκε σε παλαιά αστική οικογένεια, ο πατέρας του ήταν πλούσιος τραπεζίτης, ο οποίος τον προόριζε για δικηγόρο, αλλά ο νεαρός Εντγκάρ εγκατέλειψε τις νομικές σπουδές του για να επιδοθεί στη ζωγραφική. Παράλληλα με την κλασική παιδεία του, ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη σύγχρονη ζωή.

Ολόκληρο το έργο του Μονέ είναι αφιερωμένο στην απεικόνιση του φωτός, που το μελετά σε κάθε στιγμή της ημέρας. Σπουδάζει τις ποικίλες όψεις που δίνουν στα πράγματα οι ατμοσφαιρικές μεταβολές, ζωγραφίζει τις ανταύγειες των νερών, τα παιχνίδια των χρωμάτων πάνω στα πρόσωπα και στα τοπία. Αγαπά προπάντων τα τοπία που τα ζωντανεύει το νερό σαν ένα κινούμενο στοιχείο. Είναι μια τεχνική γεμάτη φρεσκάδα και νεότητα, ευαίσθητη στη γοητεία όλων των εποχών, φωτεινή σαν ένα χαρούμενο τραγούδι.

Κλωντ Μονέ, (Claude Monet). Γεννήθηκε στο Παρίσι 1840 και πέθανε στο Ζιβερνύ 1926. Γάλλος ζωγράφος, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 19ου αιώνα και τους δημιουργούς του ιμπρεσιονισμού. Η ζωγραφική του διαμόρφωση πραγματοποιήθηκε στη Χάβρη. Εκεί γνώρισε τον Μπουντέν, που τον ώθησε προς τη ζωγραφική της υπαίθρου.

Ο Ρενουάρ ενδιαφέρθηκε για την ανθρώπινη μορφή πολύ περισσότερο από τους άλλους ιμπρεσιονιστές. Οι γυναικείες μορφές του είναι λουσμένες σε μια μουσική από φώτα και χρώματα. Τα γυμνά του έχουν τη γοητεία ενός αποπνευματωμένου, ονειρικού αισθησιασμού. Το χρώμα ήταν το κυρίαρχο στοιχείο στην τέχνη του Ρενουάρ. Υπήρξε ο λυρικότερος από τους καλλιτέχνες του καιρού του, μια αστείρευτη πηγή τρυφερότητας και δροσιάς. Τα πορτραίτα, αντίθετα, και οι σκηνές εσωτερικών «Το θεωρείο», 1874, έχουν πλαστικότερη μορφή και πυκνότερο χρώμα.