Κορμιά από λάστιχο που πλέκονται στα πιο αναπάντεχα σχήματα, μια διαρκής μάχη με τη βαρύτητα και τα όρια του ανθρώπινου σώματος, σε χορογραφίες υψηλής αισθητικής και καλλιτεχνικής αξίας.
Πώς να περιγράψει κανείς τον χορό των Pilobolus; σαν ένα ταξίδι στον κόσμο της φαντασίας; σαν μία δημιουργία που ξεφεύγει από τα όρια του δυνατού; σαν ένα θέαμα που είναι μαγικό; Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Pilobolus ζωγραφίζουν με το ανθρώπινο σώμα εικόνες της φαντασίας.
To όνομα του Pilobolus Dance Theater είναι σήμερα συνώνυμο με την γέννηση της πρωτοπορίας στον σύγχρονο χορό. Ήταν το πρώτο συγκρότημα των Ηνωμένων Πολιτειών που αγνόησε τις συμβατικές τεχνικές του χορού και ξεπέρασε τα όρια του ανθρώπινου σώματος. Είναι η ομάδα που συνεχίζει να δημιουργεί με διαρκή ανανέωση των χορευτών του επί 42 χρόνια, έχοντας σαν ιδανικό το ομαδικό πνεύμα και τον αυτοσχεδιασμό.
Οι Pilobolus πρότειναν μία άλλη γλώσσα στον σύγχρονο χορό. Είναι απαράμιλλης ομορφιάς οι «πίνακες» που παρουσιάζουν με τα σώματά τους. Οι στάσεις εναλλάσσονται με την κίνηση στις ευρηματικές τους χορογραφίες οι οποίες εκφράζουν την σύγχρονη ζωή με την δική τους ματιά, με την δική τους τέχνη. Μία γλώσσα του σώματος που πολλοί προσπάθησαν να μιμηθούν, όταν οι Pilobolus έγιναν μία ομάδα με διεθνή αναγνώριση, απήχηση και επιρροή.
Είναι νύχτα. Ένα κορίτσι ετοιμάζεται να κοιμηθεί. Μπορεί για τους γονείς της να είναι ακόμα παιδί, εκείνη όμως νιώθει μεγάλη, έτοιμη να ανακαλύψει τον κόσμο. Καθώς χάνεται σιγά σιγά σε ύπνο βαθύ, οι σκέψεις της και τα όνειρα αρχίζουν να πετάνε μέσα στο δωμάτιο. Ξυπνά απότομα, νιώθοντας κάτι να σέρνεται στον τοίχο πίσω από το κρεβάτι της. Είναι η σκιά της!
Το σπίτι αρχίζει να στροβιλίζεται, το κορίτσι νιώθει να τη ρουφά το σκοτάδι και, κάπως έτσι, αρχίζει το περιπετειώδες ταξίδι της στη Shadowland, τη Χώρα των Σκιών. Παράξενα πλάσματα εμφανίζονται στο δρόμο της, μερικά μπορεί να φαίνονται αστεία αλλά αποδεικνύονται μοχθηρά, μερικά είναι τόσο γοητευτικά όσο και απειλητικά. Παγιδευμένη στον κόσμο των σκιών, το κορίτσι θα αναζητήσει έναν τρόπο που θα τη φέρει πίσω στην πραγματική ζωή.
Η Shadowland, η Χώρα των Σκιών, είναι χορός και μουσικό θέατρο μαζί. Δημιουργήθηκε από τους Pilobolus μετά από πολλά χρόνια πειραματισμού με το θέατρο σκιών. Είναι μια πρωτοποριακή, μοναδική στο είδος της παράσταση που γεννήθηκε σε συνεργασία με τον Στήβεν Μπανκς, τον επικεφαλής της συγγραφικής ομάδας της ευρηματικής σειράς κινουμένων σχεδίων Μπομπ ο Σφουγγαράκης, και τον αμερικανό μουσικό, παραγωγό και συνθέτη κινηματογραφικής μουσικής Ντέιβιντ Πόε.
Στην παράσταση συνδυάζεται το περίφημο χορευτικό στιλ των Pilobolus, που απαιτεί πολλή ενέργεια, γρήγορη και καινοτόμα χρήση των νέων τεχνολογιών –με πολλές κινούμενες εικόνες διαφορετικών σχημάτων και μεγεθών– με μια σειρά προβολές και χορογραφίες που αξιοποιούν στο μέγιστο το φως και το σκοτάδι.
Τρεις από τους βασικούς συντελεστές της, η πρωταγωνίστρια της παράστασης Χέδερ Φαβρέτο (Heather Favretto) ο παραγωγός Ίταμαρ Κουμπόβυ (Itamar Kubovy) και ο δημιουργικός διευθυντής Μαρκ Φιούζικ (Mark Fucik) μιλούν για την Shadowland και περιγράφουν την καλλιτεχνική τους εμπειρία που έχουν βιώσει από αυτή την καταπληκτική παράσταση
Χέδερ Φαβρέτο (Heather Favretto)
Ξεκίνησα σαν Σεξπηρική ηθοποιός! Στη συνέχεια με απορρόφησε το μιούζικαλ, αλλά ο πραγματικός μου έρωτας ήταν ο μοντέρνος χορός. Ετσι ξεκίνησα να σπουδάζω χορό στο Πανεπιστήμιο Ράτγκερς στο Νιου Τζερσεϊ (Rutgers University of New Jersey) από όπου πήρα το δίπλωμά μου.
Δούλευα ήδη με τους Πιλόμπολους σε μια άλλη παραγωγή τους, όταν ξεκίνησαν την ιδέα της Shadowland. Άκουσα την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλοκή της παράστασης και ενθουσιάστηκα. Έλαβα μέρος στις ακροάσεις και μου έδωσαν τον βασικό ρόλο!
Η διπλή μου ιδιότητα σαν ηθοποιός και χορεύτρια ήταν εξαιρετικά χρήσιμη στη Shadowland, γιατί ενώ δεν μιλάω καθόλου, συνδυάζω την θεατρική και χορευτική μου παιδεία και μπορώ να αποδώσω και να «αφηγηθώ» καλύτερα τον ρόλο μου.
Εμείς στους Πιλόμπολους ονομάζουμε τον βασικό ρόλο της παράστασης το «κορίτσι-σκυλί», αλλά πολύ συχνά ο ρόλος αυτός συγκρίνεται με αυτόν της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων .... της άλλης γνωστής ιστορίας. Η δική μου Αλίκη είναι μια αξιολάτρευτη τηνέιτζερ που προσπαθεί να ανακαλύψει τη γυναίκα που θέλει να γίνει. Είναι τόσο περιπετειώδης, όσο και ιδιαίτερα ευάλωτη στη διάρκει αυτού του ταξιδιού προς την ενηλικίωση. Είμαι ευτυχής που μπόρεσα να δώσω πνοή σε αυτόν τον χαρακτήρα και ελπίζω να αγγίξει και την δική καρδιά όλων των θεατών στην παράσταση, όπως αγγίζει τη δική μου κάθε βράδυ.
Με μαγεύει ο τρόπος που οι χορευτές «αφηγούνται» την ιστορία. Ο τρόπος που κινούμαστε στη σκηνή. Εμείς χειριζόμαστε και μετακινούμε τα σκηνικά, ανοιγοκλείνουμε τα φώτα και ανεβοκατεβάζουμε τις οθόνες για να εικονογραφίσουμε την ιστορία. Ολα μπροστά στα μάτια των θεατών! Αυτή η αποδόμηση της πίσω πλευράς της σκηνής που συνήθως είναι αθέατη με ενθουσιάζει, γιατί ενώ το κοινό βλέπει τα πάντα, εξακολουθεί να είναι μια μυσταγωγία!
Ο ρόλος μου στη Shadowland με μεταμορφώνει κάθε βράδυ σε ένα χαριτωμένο σκυλάκι και είναι το πιό προκλητικό πράγμα που έχω κάνει σαν καλλιτέχνης! Κατ’ αρχήν στη μισή τουλάχιστον παράσταση έχω ελλειπή όραση. Ο αγκώνας μου είναι μπροστά στο πρόσωπό μου και καλύπτει το ένα μάτι μου. Επιπλέον η ακοή μου είναι μειωμένη. Ο δελτοειδής μου πιέζει εσωτερικά το αυτί μου. Τέλος κινώντας πάνω από το κεφάλι μου τον βραχίονα, την παλάμη και τα δάκτυλά μου προσομοιάζω το πρόσωπο του σκύλου: τη μουσούδα, το στόμα, τη γλώσσα. Αυτό είναι πραγματικά πολύπλοκο!
Εξ’ίσου δύσκολα είναι αυτά που κάνουν και οι υπόλοιποι χορευτές. Αλλά παρ’όλη την κούραση και τον σωματικό πόνο που νιώθουμε μετά από χιλιάδες ώρες δοκιμών και παραστάσεων, όλοι λατρεύουμε να συμμετέχουμε στη Shadowland!
Μιλάμε ο ένας στο άλλο, ψιθυριστά για να μπορούμε να μένουμε συντονισμένοι όταν αλλάζουμε σχήματα και σκηνές. Είναι επίσης σημαντικό οτι ενώ δημιουργούμε αυτές τις σύνθετες φόρμες εκφράζουμε τα ανθρώπινα συναισθήματά μας. Αυτό δημιουργεί ένα δίαυλο με το κοινό για να ενωθεί μαζί μας στο σύμπαν των σκιών. Η Shadowland είναι απροσδιόριστα περίεργη, αλλά έχει κάτι για τον καθένα! Σίγουρα δεν είναι η τυπική χορευτική παράσταση, αλλά αν οι θεατές αφήσουν το μυαλό τους ελεύθερο, θα εκπλαγούν!
Σε κάθε πόλη που εμφανιζόμαστε, δημιουργούμε ένα ειδικό φινάλε...δεν θα αποκαλύψω το μυστικό μας για την Αθήνα αλλά μιας και είναι παραμονές Χριστουγέννων, θα ευχηθούμε στους Αθηναίους καλές γιορτές με τον δικό μας τρόπο!
Ίταμαρ Κουμπόβι (Itamar Kubovy)
Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2006 όταν μας ρώτησε μια διαφημιστική εταιρία αν μπορούσαμε να κάνουμε ένα διαφημιστικό τηλεοπτικό σποτ για ένα αυτοκίνητο, αλλά χωρίς αυτοκίνητο μόνο με χορευτές! Ο Pilobolus πάντα βουτάνε σε βαθειά νερά και είπαμε ναι, χωρίς να γνωρίζουμε εάν θα λειτουργούσε ή όχι. Τελικά λειτούργησε και μάλιστα πολύ καλά!
Λίγο αργότερα, πήραμε μια κλήση από την παραγωγό της τελετής απονομής των Όσκαρ που είχε δει την διαφήμιση. Βρήκε την διαφήμιση σαν μια λαμπρή απόδοση της ανθρώπινης φαντασίας και δημιουργικότητας, και μας ζήτησε να συμμετάσχουμε στην τελετή της Ακαδημίας Βραβείων Οσκαρ εκείνη τη χρονιά. Η παρουσίαση της ιδέας μας εκεί, είχε σαν αποτέλεσμα να μας δουν εκατομμύρια άνθρωποι, να ενθουσιαστούν και εμείς να πάρουμε κουράγιο για να συνεχίσουμε.
Μετά τα Όσκαρ, συνεχίσαμε με το κλασικό χορευτικό ρεπερτόριό μας διανθισμένο δειλά δειλά με τα νεώτερα μας πειράματα.
Ταυτόχρονα, συγκεντρώσαμε μια ομάδα καλλιτεχνών για να αρχίσουμε να κάνουμε μικρά έργα χρησιμοποιώντας τις σκιές. Δημιουργήσουμε μυριάδες έργα μικρής διάρκειας μέχρι να αρχίσουμε να αισθανόμαστε ότι μπορούσαμε να βάλουμε τις σκιές να δουλέψουν για να δημιουργήσουν μια ολοκληρωμένη παράσταση.
Αποδείχθηκε δύσκολη η μετάβαση από τον ζωντανό χορό στις σκιές ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να εξελίσσεται και η πλοκή του έργου. Δουλέψαμε πάρα πολύ για να καταφέρουμε να ελέγξουμε τις σκιές έτσι ώστε η δράση να είναι σαφής, οι χαρακτήρες να μπορούν να εξελιχθούν με τρόπο κατανοητό στο κοινό.
Στη σκιά δεν είναι ορατές οι λεπτομέρειες του προσώπου και χωρίς αυτές τις λεπτομέρειες, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το υπόλοιπο σώμα για να εκφράσουμε την πρόθεσή μας. Η εξεύρεση αυτής της τεχνικής, καθώς και η εξισορρόπηση της κίνησης και της μη λεκτικής αφήγησης είναι το πιο δύσκολο κομμάτι.
Η παράσταση έχει παρουσιαστεί σε σχεδόν 30 χώρες, σε όλες τις ηπείρους και έχει πραγματικά μια παγκόσμια απήχηση. Συναρπάζει το παγκόσμιο κοινό γιατί αντικατοπτρίζει τον τρόπο που δουλεύουν πάντα οι Pilobolus εστιάζοντας στην χωρίς λέξεις, επικοινωνιακή απεικόνιση. Το κοινό αισθάνεται το ονειρικό της παράστασης αλλά ταυτόχρονα είναι και τόσο επικοινωνιακή ωστε να του επιτρέπει να παρακολουθήσει την ιστορία.
Η Shadowland είναι ένα μίγμα χορού και μουσικής, είναι θέατρο. Είναι η τεχνική των Pilobolus που υπηρετεί με ιδιαίτερο τρόπο κάθε ένα από αυτά τα είδη.
Ο συνδυασμός των σωμάτων για να κάνουν σκιές είναι σύμφωνος με αυτό που πάντα έκαναν οι Pilobolus. Έτσι θα έλεγα, ναι, είναι χορός, αλλά συνδυάζει και πολλές άλλες μορφές.
Η στιγμή της μεταμόρφωσης, όταν ένα πολύ μεγάλο χέρι μετατρέπει μια νεαρή γυναίκα σε ένα σκυλί και στη συνέχεια σε μια νεαρή γυναίκα με το κεφάλι ενός σκύλου, είναι μαγικός. Υπάρχει κάτι ποιητικό και ευγενικό και ταυτόχρονα τρομακτικό αυτή τη στιγμή της αλλαγής. Αυτή η μίξη των συναισθημάτων διαπιστώνουμε σε κάθε παράσταση οτι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. Συνεπαίρνει το κοινό.
Η άλλη στιγμή που πραγματικά αγαπώ είναι μια καταπληκτική ψευδαίσθηση. Οταν μια μεγάλη οθόνη προβολής, κατεβαίνει στη σκηνή μπροστά από μια ομάδα χορευτών, ενόσω αυτοί χορεύουν. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι αυτό που έβλεπες σαν ένα χορευτικό σύμπλεγμα μετατρέπεται πάνω στην οθόνη σε μια λεπτομερή σκιά-ελέφαντα π.χ. το οποίο φαίνεται ανεξήγητο. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι η γλώσσα των σκιών και η γλώσσα της ζωντανής κίνησης έχουν την ίδια λογική για να πούνε τελείως άλλα πράγματα! Είναι απλό και παράδοξο την ίδια στιγμή.
Είναι ένα εξαιρετικά συναρπαστικό ταξίδι, που δίνει την αίσθηση ότι είσαι σε μια μαγική παράσταση. Δίνει επίσης την αίσθηση οτι παρακολουθείς έναν όμορφο κλασικό παραμύθι, αλλά σε ένα είδους ποπ, ροκ, χιουμοριστικό και κωμικό κόσμο.
Μαρκ Φιούζικ (Mark Fucik)
Η πρώτη μου εντύπωση όταν είδα τους Pilobolus, ήταν η αίσθηση ότι δεν είχα δει τίποτα σαν κι αυτό έως τότε. Αυτό το αμάλγαμα του θεάτρου με το χορό και ο τρόπος να διηγηθείς μια απίστευτη ιστορία με κίνηση, μου έκοψε την ανάσα!
Η ομάδα δουλεύει από την ίδρυσή της συλλογικά, αλλά αυτό που άλλαξε τα τελευταία χρόνια είναι ότι τώρα συνεργάζεται με καλλιτέχνες όχι μόνο από τον χώρο του χορού, αλλά και από τον χώρο του θεάτρου. Με μουσικούς που συνθέτουν τη μουσική κατά τη διάρκεια των δοκιμών και σύμφωνα με τη δράση του κάθε έργου, με συγγραφείς και με προσκεκλημένους χορογράφους. Αυτές οι συνεργασίες δημιουργούν καινοτομίες στο ύφος της δουλειάς των Pilobolus που βελτιώνουν συνεχώς το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Το σπουδαίο με τους Pilobolus είναι ότι ξεκίνησαν από τέσσερα παιδιά που δεν προέρχονταν από τον χώρο του χορού, γι αυτό και ό,τι κάνουμε αγγίζει όλους τους θεατές. Οι χορευτές μας προέρχονται από παντού - ψάχνουμε για ανθρώπους με μεγάλη ευαισθητοποίηση στο σώμα, για ανθρώπους που είναι διαισθητικοί. Μερικές φορές είναι χορευτές μοντέρνου χορού ή ασκούμενοι πολεμικών τεχνών ή άλλες φορές έχουν απλώς το ταλέντο της άψογης κίνησης.
Δεν έχουμε κάποια συγκεκριμένη τεχνική εκπαίδευσης - όλη η εκπαίδευσή μας γίνεται κατά τη διάρκεια της δουλειάς, στις πρόβες των έργων μας. Δουλεύουμε από τις 9 έως τις 5 Δευτέρα με Παρασκευή και αν δεν κάνουμε πρόβες για ένα έργο, κάνουμε αυτοσχεδιασμό. Χρησιμοποιούμε το σώμα μας όλο το χρόνο, ανακαλύπτοντας πώς κινείται σε σχέση με άλλους ανθρώπους και μέσα στο περιβάλλον.
Έτσι και στη Shadowland όλοι αναγκάζονται να αποκτούν συνεχώς νέες δεξιότητες. Υπάρχει μια τεράστια διαφορά στην κίνηση μπροστά από τον προβολέα που δημιουργεί τις σκιές. Οι χορευτές πρέπει να μάθουν να κινούνται διαφορετικά, να έχουν συνεχώς στο μυαλό τους ποιά εικόνα παράγει η κάθε τους κίνηση πάνω στην οθόνη. Τί συμβαίνει όταν τοποθετούμε το σώμα μας κάθετα ή οριζόντια; Τί υπάρχει στο διάστημα μεταξύ του προβολέα και της οθόνης; Θα το διαβάσει αυτό ως το κεφάλι ενός ιππόκαμπου ή ενός λιονταριού; Πώς γίνεται δύο σώματα που βρίσκονται σε απόσταση 10 μέτρων να δημιουργούν μια σκιά στην οθόνη; Ένα κουλουριασμένο σώμα κάνει ένα περίεργο σχήμα από μόνο του, αλλά μαζί με άλλα σώματα κάνει έναν ελέφαντα ή ένα άλογο. Δεν μπορείς να προετοιμαστείς γι αυτό, το μαθαίνεις στη δουλειά. Χρειάζονται πολύ περισσότερα από το να βάζεις τα χέρια σου μαζί για να σχηματίσεις ένα πουλί.
Αυτό που κάνουμε είναι ένας συνδυασμός σύγχρονου χορού και ζωντανής σκίασης. Η δημιουργία των σκιών μέσα από τις σύνθετες κινούμενες εικόνες είναι η ομορφιά της τεχνικής. Δεν είναι πάντα το τελικό σχήμα που είναι το πιο σημαντικό, είναι το πώς φτάνεις από το ένα σημείο στο άλλο. Αυτός είναι ο χορός, αυτό είναι που τον καθιστά μυστηριώδη και κρατά τους ανθρώπους σε εγρήγορση και ενθουσιασμένους.
Όταν ξεκινήσαμε να διαμορφώνουμε τη Shadowland συνειδητοποιήσαμε ότι η συνεχής παρακολούθηση της σκιάς γίνεται βαρετή. Έτσι, είπαμε να κάνουμε ό, τι κάνουμε πάντα, να κάνουμε σύγχρονο χορό! Υπάρχουν μέρη που είναι χορογραφίες μπροστά από την οθόνη, με φωτισμό σκηνής και σε άλλα μέρη οι χορευτές είναι πίσω από την οθόνη σε μια διαλεκτική σχέση με το φως και τη σκιά.
Η ιστορία διαμορφώθηκε μέσα από πολλές ώρες δοκιμών και αυτοσχεδιασμών, ανακαλύπτοντας τί θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε με την τεχνική της σκιάς.
Ο συγγραφέας Steven Banks, μας βοήθησε να ολοκληρώσουμε την ιστορία που είναι η περιπέτεια ενός κοριτσιού στη διαδρομή της προς την ενηλικίωση. Το κορίτσι πρέπει να περάσει από τη "Shadowland" για να μάθει τί είναι σημαντικό γι αυτήν.
Είναι άκρως εντυπωσιακό να βλέπει κανείς ένα κορίτσι να μεταμορφώνεται σε σκυλάκι και η Χέδερ είναι η τρίτη γενιά που χορεύει αυτό το ρόλο. Μπορεί να διδαχθεί και σε άλλους, αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά και προσοχή στη λεπτομέρεια. Η τεχνική που πρέπει να ακολουθήσουν για να δημιουργηθεί το κεφάλι του σκύλου και να διατηρηθεί σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, είναι πολύ σκληρή δουλειά.
Ο θεατής που θέλει να δεί τη Shadowland πρέπει να έρθει με ανοιχτό μυαλό γιατί με τους Pilobolus ποτέ κανείς δεν ξέρει τί θα συμβεί. Μεταπηδούν από το αστείο στο σοβαρό με απίστευτα γρήγορο ρυθμό. Είναι μια εντυπωσιακή και απρόβλεπτη παράσταση!
Ταυτότητα παράστασης:
Παραστάσεις
Συμπαραγωγή: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών & PrimeArt
Τετάρτη 13/12, 20:00
Πέμπτη 14/12, 20:00
Παρασκευή 15/12, 17:00 & 21:00
Σάββατο 16/12, 17:00 & 21:00
Κυριακή 17/12, 12:00 & 17:00
Εισιτήρια
Ενηλίκων και παιδικά από 14 έως 54 ευρώ
Πληροφορίες
210 72.82.333
www.megaron.gr
