Η τρίτη φιλοξενούμενη του προγράμματος Art Professionals-In-Athens Residency, Miriam Simun, βρίσκεται στην Αθήνα από τις αρχές του Μαρτίου εξελίσσοντας την καλλιτεχνική της πρακτική που θεμελιώνεται στις τελετές του "πένθους", του "εξαγνισμού" και της "διατροφής". H έκθεση θα διαρκέσει απο τις 27/3/14 έως  3/5/14.

Η καλλιτέχνης διερευνά τη σχέση μεταξύ οικολογίας και ανθρώπινης τελετουργίας (της ιδεολογίας και ταυτόχρονα του πολιτισμού που σηματοδοτεί), καθώς και την επιτέλεση πολυ-ειδολογικών σωμάτων στον αστικό χώρο. Επιπλέον, έχει εφεύρει μια πρωτότυπη "μέθοδο" βασισμένη σε επιτόπια έρευνα και περιπτωσιολογικές μελέτες, με την οποία αντλεί ιστορικά και εθνογραφικά στοιχεία.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Residency διαμόρφωσε το project "Three Rituals for the Eco-City", που έχει ως αντικείμενο την ανθρώπινη εμπειρία της γέννησης, του θανάτου, της τροφής, του ποτού, του περάσματος προς την ενηλικίωση, την αλλαγή των εποχών, θεματικές που η Simun ερμηνεύει ως "οικολογικές διαδικασίες."

Οι τρεις τελετουργίες του "Three Rituals for the Eco-City," προτείνουν έναν τρόπο ύπαρξης που διασαλεύει τις πεποιθήσεις μας σχετικά με το νόημα της "οικολογικής ζωής", της οικοδόμησης και της συμμετοχής σε "οικο-πόλεις" και οραματίζεται τρεις προσωπικές καθημερινές τελετές για έναν κόσμο "χωρίς φύση," σύμφωνα με τις θεωρίες του Gilles Deleuze για μια "οικολογία χωρίς φύση". Προεκτείνοντας πάνω στο πρόσφατο έργο των Bruno Latour, Timothy Morton και Slavoj Zizek, αυτές οι τελετουργίες απορρίπτουν την έννοια της "φύσης" χάριν μιας περισσότερο ολιστικής κατανόησης της οικολογίας. Σύμφωνα με αυτή τη θέση, είτε αποδεχόμαστε είτε όχι τη "φύση" ως αδιαχώριστα συνδεδεμένη με τους εαυτούς μας, η θεώρηση της "φύσης" τοποθετεί τις οικολογικές δυνάμεις ως αντίθετες προς τον άνθρωπο και τον ανθρωπογενή "πολιτισμό". Η "φύση" γίνεται αντιληπτή κατ' αυτόν τον τρόπο ως κάτι διαφορετικό από τον άνθρωπο.

Η τελετουργία ενσωματώνει τις εξής έννοιες: δράση/ επιτέλεση, νόημα/ σύμβολο και αντανάκλαση/ αντί-δραση, προβάλλοντας την προθετικότητα και τη σωματικότητα προς την κατεύθυνση, όχι μόνο της ανθρώπινης δράσης, αλλά και της επανασύνδεσής με την οικολογική της επίπτωση. Στόχος της είναι να επιτελέσει και να καταγράψει δημιουργικά, κάθε μία από αυτές τις τελετουργίες. Η καθεμιά περιλαμβάνει ένα αντικείμενο και μία performance και έχει ως στόχο τη δημιουργία μιας τελετουργίας για τη ζωή μέσα στη νέα "οικο-πόλη" που αποτελείται από μία τελετή για την τροφή, μία τελετή για τον "καθαρισμό" και μία τελετή για το πένθος.

Η τελετή για το πένθος πραγματοποιήθηκε στο αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμεικού με τη διεξαγωγή ενός, συμμετοχικού και ανοιχτού για το κοινό, προγράμματος yoga (20/3/14). Η τελετή του "καθαρισμού" προτείνει μία νέα ερμηνεία και πρακτική για την καθημερινή υγιεινή του σώματος.

Συμπεριλαμβάνοντας τόσο το τρεχούμενο νερό που χρησιμοποιούμε για τον καθαρισμό του σώματος όσο και το χρησιμοποιημένο (γκρίζο) νερό το οποίο τροφοδοτεί το ευρύτερο οικολογικό σύστημα. Η συγκεκριμένη performance ξεκινά μέσα στο ντους και τελειώνει στο δρόμο με τελετουργικό αντικείμενο έναν σάκο του νερού, με τον οποίο συλλέγεται το χρησιμοποιημένο νερό κατά τη διάρκεια του ντους και στη συνέχεια μεταφέρεται από το καθαρό σώμα στον δρόμο ώστε να διανεμηθεί στα φυτά μέσα στην πόλη.

Η τελετή της τροφής εμπνέεται από τις τελετές "συμποσιασμού" και από τα συσσίτια σε σχέση με την Ορφική και Πυθαγόρεια σκέψη. Συμπαραθέτοντας τα αρχαιολογικά συμφραζόμενα με τις σύγχρονες πρακτικές των Αθηναίων οι οποίοι τρώνε στο δημόσιο χώρο και στο δρόμο, η Miriam Simun δημιουργεί μία επιτέλεση «δημόσιας κατανάλωσης τροφής».