Η καλλιτέχνις σημειώνει μεταξύ άλλων σε δήλωση (statement) που εξέδωσε για την έκθεση της: "Στην καινούρια μου δουλειά αφηγούνται καταστάσεις ιδιωτικές, αποτυπώνονται στιγμές ονείρου και προσωπικές ώρες συνδιαλλαγής με το ασυνείδητο. Εστιάζω το ενδιαφέρον μου περισσότερο από ποτέ στην ανθρώπινη φύση και ξεκινώντας με δομικό υλικό τις δικές μου καταγεγραμμένες εμπειρίες και θραύσματα μνήμης, συνθέτω εικόνες όπου έννοιες όπως το δωμάτιο, η ιδιωτικότητα, τα προσωπικά αντικείμενα και η δραστηριότητα του ατόμου κατά τις προσωπικές του ώρες παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ανθρώπινη παρουσία αποδίδεται μέσω αφηρημένων γυναικείων μορφών, οι οποίες άλλοτε μονήρεις και σκεπτόμενες, σχεδόν σε κατάσταση διαλογισμού, άλλοτε ποιητικές και άλλοτε υποδόρια πρωτόγονες, μεταφέρουν μηνύματα καθολικά και πανανθρώπινα που σχετίζονται με την επικοινωνία, τον αυτοπροσδιορισμό και την ταυτότητα. Η μετάβαση που συμβαίνει όταν το άτομο αποχωρεί από το κοινωνικό περιβάλλον και εισέρχεται στον ιδιωτικό του χώρο είναι ο άξονας επάνω στον οποίο δομούνται οι αφηγήσεις μου. Ωστόσο, δεν πρόκειται για εικόνες μοναξιάς ή αποξένωσης αλλά για εικόνες απελευθέρωσης του πνεύματος. Είναι χαρούμενες και κυρίως δημιουργικές στιγμές. Η ενέργεια των φιγούρων κατακλύζει το χώρο, ξεδιπλώνοντας πλήθος χρωμάτων, φορμών και μοτίβων. Η εξπρεσιονιστική διάθεση αυτών των έργων αναιρεί κάθε δυϊσμό: η μορφή δεν περιβάλλεται από τα αντικείμενα ούτε υφίσταται μετέωρη αλλά ενσωματώνεται στο χώρο και, αντιστρόφως, ο χώρος ενσωματώνεται σε αυτή. Εαυτός και περιβάλλον δεν αντιπαραβάλλονται αλλά συμπνέουν αρμονικά, δημιουργώντας μια εντελώς καινούρια οντότητα, ενώ ο χρόνος στον οποίο λαμβάνουν μέρος τα γεγονότα, μοιάζει να έχει ανασταλεί. Έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε μάρτυρες των εσωτερικών διαδικασιών, εκείνων που μοιάζουν να γίνονται σε έναν χρόνο παράλληλο, πυκνό και απόλυτα ουσιαστικό. Η εικαστική επιφάνεια μετατρέπεται σε ένα είδος άτλαντα όπου κάθε στιγμιότυπο μπορεί να αναγνωσθεί ως αυτόνομη αφήγηση, αποτελώντας ταυτοχρόνως κομμάτι μιας ολοκληρωμένης δομής. Χαρακτηριστική είναι η χρήση των καθαρών χρωματικών πεδίων μέσω των οποίων οι φόρμες οριοθετούνται και αποκτούν υπόσταση, ενώ με την απουσία του πλασίματος μέσω του σκιοφωτισμού, η προοπτική απουσιάζει εξίσου. Η χρωματική γκάμα καλύπτει όλο το φάσμα με ιδιαίτερη έμφαση από το κόκκινο έως το βιολετί. Η πειθαρχία της συναισθηματικής δυναμικής των συνθετικών στοιχείων στην ενιαία, ουσιαστική ιδέα, η εκμετάλλευση των εκφραστικών δυνατοτήτων των χρωμάτων στο μέγιστο βαθμό, αλλά και η επιρροή της ψηφιακής αισθητικής των τελευταίων χρόνων, κατά την οποία το χρώμα αποκτά υπερφυσική δύναμη, θέτουν αυτή τη δουλειά σε άμεση συνομιλία με τις αρχές του φωβισμού, προτάσσοντας μια ανανεωμένη, σύγχρονη εκδοχή του. Ο εκ προθέσεως συμβολισμός είναι κάτι που ποτέ δεν με ενδιέφερε και η ίδια ενθαρρύνω το παιχνίδι των πολλαπλών ερμηνειών στη δουλειά μου. Θέλω πάντα να διατηρώ ζωντανή και αλληλεπιδραστική τη σχέση του θεατή με το έργο. Είναι μια συναισθηματικά φορτισμένη δουλειά όπου οι προσωπικές εμπειρίες γίνονται εφαλτήριο για να μπορέσει ο καθένας να εντοπίσει κοινές ή παρόμοιες εμπειρίες, να ανασύρει μνήμες, να ταυτιστεί ενδεχομένως με καταστάσεις ή και απλώς να απολαύσει το έργο ως ενέργεια και αισθητική πρόταση. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται απλά για μια εικαστική αλληγορία. Είναι μια εσωτερική διαδικασία που μας προτρέπει να κοιτάξουμε μέσα από το ονειρικό πρίσμα του καλλιτέχνη. Ένα κάλεσμα να καταλύσουμε, να φανταστούμε και να ανασυνθέσουμε τις δικές μας προσωπικές πραγματικότητες”.

Γενικές Πληροφορίες