Το σύνολο της σκέψης και του έργου του Δάντη, ιδιαίτερα ωστόσο η Θεία Κωμωδία, αποτέλεσε για τον Μιχαήλ Άγγελο πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία διαφόρων έργων του, συμπεριλαμβανομένης της Δευτέρας Παρουσίας στην Cappella Sistina, opus magnum του Buonarroti, σε μια εποχή μάλιστα που το ποίημα του Alighieri αντιμετωπιζόταν τουλάχιστον με καχυποψία από τους θρησκευτικούς κύκλους της Αντιμεταρρύθμισης. Στην παρούσα ευκαιρία εξετάζονται πτυχές της εκλετικιστικής συγγένειας μεταξύ του κατ' εξοχήν ποιητή και του «θεϊκoύ» καλλιτέχνη και της δημιουργικής σχέσης ανάμεσα στο έργο των δύο μεγάλων Φλωρεντινών που σηματοδοτεί υπό μια έννοια την αρχή και το τέλος του φαινομένου που συνηθίζουμε να ονομάζουμε «Αναγέννηση».

Ο Πάνος Ιωάννου γεννήθηκε το 1972. Ακολούθησε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1990-1997). Παρακολούθησε επίσης μαθήματα και σεμινάρια Ιστορίας της Τέχνης στην Ιταλία και τη Γερμανία (1997-2003), όπου εργάστηκε για την εκπόνηση της διδακτορικής του διατριβής με θέμα το έργο του ζωγράφου Belisario Corenzio (1558-1646). Έλαβε το διδακτορικό δίπλωμα από το τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης στα 2003. Διετέλεσε υπότροφος ερευνητής στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βενετίας (1999-2000). Το 2005 εξελέγη λέκτορας και το 2011 επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου διδάσκει Ιστορία της Τέχνης της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Από το 2006 συνεργάζεται ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Ιστορικών της Τέχνης, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Τεχνοκριτών – AICA και της Società Napoletana di Storia Patria.

Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, Πατησίων 47
Διαδοχική διερμηνεία από τα Ελληνικά στα Ιταλικά
Είσοδος ελεύθερη