Να τα μας! Δεν μπορεί να συμβαίνουν όλα σε μένα... τελειώνει η βενζίνη, αλλά ... το πρωί βλέπουμε, τώρα το μόνο που χρειάζομαι είναι μια αμμουδιά...
Ήρθα! αγκάλιασέ με, χάϊδεψέ με, κράτα με... κράτα με να μη νοιάζομαι να μπω στα όνειρά μου να βρω την τελική ευθεία...
Αφήνομαι... να με πάει μακριά, να με τυλίξει, να φτάσει τ' αλάτι στην ψυχή... αδειάζει από τις σκέψεις το μυαλό... κλείσαν κείνα τ' ασκέπαστα πηγάδια που με τρομάζουν... γεμίζει φως η φαντασία, σωπαίνει ο ήχος του κουβά... τι όμορφα!
Ανοίγω τότε τα μάτια... και την βλέπω... μέσα στα σύννεφα, να γέρνει με χάρη πάνω σ' ένα δέντρο και να της μπλέκει ο αγέρας τα μαλλιά... Πού σ' έχω ξαναδεί κυρά μου; Από πού σε κουβαλάω;
Να προλάβω ν' ανάψω μια φωτιά στ' απομεινάρια της μέρας... να βρω κι εκείνα τα παλιά μποτάκια... να μη γεμίσουν άμμο τα σταράκια μου - δεν το αντέχω... Ανοίγω το πορτ-μπαγκάζ να βρω τα απαραίτητα... α! Εδώ ήσουν λοιπόν, πραγματικά σε κουβαλούσα... από την ημέρα που σ' έφερε ο Βλαδίμηρος και δεν σε πρόσεξα... κι εσύ περίμενες εδώ υπομονετικά να σ' αναγνωρίσω... έλα κυρά μου, έλα δω δίπλα μου, κοντά στη φωτιά...
Έστησα το -ξεχασμένο- θαλασσόξυλο απέναντί μου... να χορεύουν οι φλόγες κι εγώ να το κοιτάζω απ' ανάμεσά τους... πόσο καιρό αλήθεια σ' αγκάλιαζε η θάλασσα; Πόσο αλάτι έχει στεγνώσει στην ψυχή σου; Κι από πού ν' αρχίσω; Αύριο κυρά μου... το μικρό μου σκαρπέλο θα χαράξει την πορεία... ανάμεσα στο κορμί σου και τον κορμό που σε κρατάει...
Ξύπνησέ με στο πρώτο φως... για να σε λευτερώσω!!!
Τίτλος: "Η κυρά στα σύννεφα"
Υλικά: θαλασσόξυλα και βερνίκια
Διαστάσεις: 80x65cm