Θεέ μου, μεγάλωσα? Κι όμως, κάποιες φορές αισθάνομαι τόσο μικρή κι άλλες τόσο μεγάλη. Πριν από ένα μήνα απολύθηκα. Τώρα, λογικά, θα έπρεπε να ψάχνω δουλειά σαν τρελή και να αναρωτιέμαι, για άλλη μία φορά, τι στο διάολο θα κάνω σε αυτή τη ζωή.
Ε, λοιπόν, είμαι πολύ χαρούμενη και πολύ φοβισμένη (να μην ξεχνιόμαστε), γιατί τι στο διάολο θέλω να κάνω σε αυτή τη ζωή το ξέρω πολλά χρόνια.
Ακόμα φοβάμαι...
Φοβάμαι να τολμήσω, να αλλάξω τη ζωή μου, να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα, φοβάμαι να αφήσω πίσω το παρελθόν.
Φοβάμαι την ευτυχία;
Αυτή τη φορά, όμως, νιώθω πιο έντονα από ποτέ την ανάγκη να δείξω σε όλους ποια πραγματικά είμαι. Έχω κάνει πολλές και διαφορετικές δουλειές. Πάντα ένιωθα ότι ανήκω αλλού, ότι θέλω να κάνω άλλα πράγματα, ότι δεν είμαι ο εαυτός μου.
Πάντα ζωγράφιζα και αυτό με έκανε πιο χαρούμενη από οτιδήποτε άλλο. Θέλω να ασχολούμαι με αυτό που αγαπάω: τη ζωγραφική.
Θέλω να κάνω εκθέσεις, να πουλάω τα έργα μου, να γνωρίζω ανθρώπους που αγαπούν την έκφραση μέσω της ζωγραφικής όπως εγώ...
12 Μαΐου 2009
Ήταν βραδάκι, μόλις είχα μπει στο σπίτι. Άνοιξα να δω τα e-mail μου και βρήκα ένα μήνυμα-πρόταση για ομαδική έκθεση ζωγραφικής. Ήθελα να ουρλιάξω από τη χαρά μου. Πηγαινοερχόμουν σαν χαζό μέσα στο σπίτι... Πήρα την κολλητή μου τηλέφωνο για να της πω τα νέα... Ούρλιαζα, γέλαγα και μίλαγα ταυτόχρονα..
Η πρώτη συμμετοχή μου σε έκθεση ζωγραφικής? δεν μπορούσα να το πιστέψω... Το όνειρό μου γινόταν πραγματικότητα!
Ήθελα να φτιάξω κάτι καινούργιο, κάτι που θα με αντιπροσωπεύει απόλυτα, δεν ήξερα όμως τι θα ήταν αυτό.
Πήρα έναν καμβά, χαρτιά, υφάσματα, ακρυλικά και ξεκίνησα... Σε δύο μέρες ήταν έτοιμο. Μου άρεσε πολύ κι ένιωθα πραγματικά ότι αποτύπωσα ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Τη στιγμή ακριβώς που συνέβαινε ήταν αλλαγή, ξεκαθάρισμα, απόφαση, ήταν η δική μου αναγέννηση...
Προδοσία, αγάπη, θρήνος, θάνατος... Ανάκατα συναισθήματα που αποτυπώνονται σε ένα χείμαρρο χρωμάτων, έντονα χαραγμένων. Μέσα σε όλο αυτό, το Δέντρο της Ζωής που στέκει περήφανο. Λένε ότι το μαύρο συμβολίζει το έσχατο όριο, πέρα από το οποίο σταματά η ζωή. Ότι αντιπροσωπεύει την παραίτηση, το φόβο και την καταστροφή. Για τους Αιγυπτίους, όμως, το μαύρο σημαίνει αναγέννηση! Με αυτή τη σκέψη, λοιπόν, το δικό μου Δέντρο βάφτηκε μαύρο και στέκει εκεί στη μέση. Να ξορκίζει όλους τους φόβους του παρελθόντος...
Τίτλος Έργου: Ribirth
Διαστάσεις: 40x50 cm
Υλικά: Μικτή τεχνική - Ακρυλικά, Χαρτιά, Ύφασμα