- Το τελευταίο σου άλμπουμ τιτλοφορείται ?In Loving Memory of America?. Γιατί τέτοιος τίτλος , έχει να κάνει με την τζαζ γενικότερα και την γέννηση της στην Αμερική ή με το γεγονός ότι ανακάλυψες τον Bird (Charlie Parker) όταν ήσουν δεκαεφτά στο ραδιόφωνο;
«In Loving Memory of America», γιατί ήταν η αμερικάνικη τζαζ που με απελευθέρωσε από το σιωνιστικό επιθετικό όνειρο. Στην αρχή ήταν ο Charlie Parker και μετά ο Dizzy, o Rollins, o Coltrane που με έβαλαν σε ένα μακρύ ταξίδι μέσα στην ομορφιά και την ελευθερία. Πολύ πριν ο Wolfowitz και ο Perel μετασχηματίσουν την Αμερική σε μια Ισραηλινή αποστολή δύναμης, οι αμερικάνοι μουσικοί της τζαζ αγωνίζονταν για τις αστικές ελευθερίες μέσα από το bebop. Ακόμα ελπίζω πως ο Obama θα σώσει αυτό το εκτροχιασμένο έθνος.
- Μπορούμε να ονομάσουμε το άλμπουμ σου και ο Gilad με βιολιά, αφού μαζί με το γκρουπ σου τους Orient House Ensemble , πιστούς μουσικούς που μαζί γιορτάζετε φέτος τα 10 σας χρόνια δένεις και με το Sigamos Strings Quartet όπως αποδεικνύει και η συνεργασία σας στο τελευταίο σου άλμπουμ. Από την προσωπική μου εμπειρία στο Gadogan Hall στο Λονδίνο τον περασμένο Νοέμβριο η συναυλία ήταν ένα εκρηκτικό κράμα από την καυτή σου παρουσία παίζοντας σαξόφωνο και κλαρίνο ανακατεύοντας τζαζ με Βαλκανική, Αραβική και klezmer μουσικές, τραγουδώντας bebop και φυσικά κάνοντας πολλά αστεία, συμπεριφέρεσαι σαν κωμικός, είναι αλήθεια πως αγαπάς τα live σου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο;
Οι Orient House Ensemble γιορτάζουμε τα 10 μας χρόνια το Φθινόπωρο. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να ανεβάσω την μουσική σε μια πνευματική φόρμα επικοινωνίας. Ακόμη πιστεύουμε πως η μουσική πρέπει να είναι μια εμπειρία διασκέδασης. Θέλω να πιστεύω πως οι άνθρωποι που έρχονται στις συναυλίες μας φεύγουν από το κλαμπ ή την συναυλία με μιαν αξέχαστη εμπειρία. Ναι, μπορώ να είμαι αστείος, αλλά πιο πολύ από όλα κάνω ότι μπορώ προσπαθώντας να αγγίξω την ομορφιά.
- Δεν είναι τίποτα για σένα να μιλάς για μουσική και από την μια στιγμή στην άλλη να αρχίσεις να μιλάς για πολιτική. Γράφεις σχεδόν καθημερινά στο Palestine Think Tank, λαμβάνεις περίπου 200 mails την ημέρα και ήσουν από τους κορυφαίους διεθνείς μουσικούς στην συναυλία Αλληλεγγύης «Ένα Καράβι για την Γάζα». Λόγω των προβλημάτων με την ηφαιστειακή τέφρα από την Ισλανδία δεν τα κατάφερες να βρεθείς στην Αθήνα εκείνες τις μέρες, αλλά ελπίζουμε πως θα τα καταφέρετε να εμφανιστείτε στο Κύτταρο σε δυο συναυλίες στις 19 και 20 Μαίου όπου θα μιλήσεις και για τον αποκλεισμό της Γάζας.
Διόρθωση! Δύσκολα μιλάω για πολιτική. Μιλάω για ηθικά και κοινωνικά θέματα. Ενδιαφέρομαι για τις ανθρωπιστικές αξίες. Δεν γράφω πια για την Palestine Think Tank.Το Παλαιστινιακό είναι μέσα στην καρδιά μου και πραγματικά απασχολούμαι καθημερινά με αυτό. Σαν πρώην Ισραηλίτης και ένα άτομο που καταλαβαίνει την Ισραηλίτικη κουλτούρα και την Εβραϊκή πολιτική ταυτότητα έχω μιαν άμεση ευθύνη να μοιραστώ τις γνώσεις μου με το μεγαλύτερο πιθανό πλήθος.
- Παρόλα αυτά, από την άφιξη σου στο Λονδίνο το 1994, έχεις ανακηρυχθεί σαν ένας από τους κορυφαίους σαξοφωνίστες στο Λονδίνο και την Αγγλία γενικότερα. Η αναγνωρισμένη σου δουλειά αποτελεί φαινόμενο. Παίζεις σε περισσότερες από 100 συναυλίες τον χρόνο, μαζί με τους Orient House Ensemble έχετε εκδώσει εννέα άλμπουμ ισορροπώντας αρμονικά ανάμεσα στην bebop και την αραβική μουσική, επίσης περιοδεύεις με τους Blockheads το συγκρότημα που ακολουθείς δυο χρόνια πριν τον θάνατο του Ian Dur . Αυτές τις μέρες ηχογραφείς το τρίτο άλμπουμ με τον άλλο σπουδαίο εκκεντρικό της ποπ τον Robert Wyatt που σε περιγράφει σαν μια από τις «σπάνιες μουσικές ιδιοφυίες» και κάνεις την παραγωγή στην Ιρακο δανέζα τζαζ τραγουδίστρια Elizabeth Siminian. Ακόμη συνεργάζεσαι με την Sarah Gillespi τον αφροτζαζ περκασιονίστα Adriano Adewale και τον μπασίστα Normen Watt-Roy. Νομίζω ότι είσαι ο κατάλληλος να μας απαντήσεις γιατί όλα αυτά; Ποιά είναι η σχέση σου με τον Χρόνο;
Παίζω σε 250 συναυλίες περίπου τον χρόνο. Ο χρόνος είναι μια προσωπική υπόθεση. Οι σκέψεις για τον Χρόνο εισάγουν ένα δίλημμα. Το να απασχολείται κάποιος είναι πολύ διασκεδαστικό και κάνει τον χρόνο να τρέχει γρήγορα. Είμαι 47 χρονών και πραγματικά δεν έχω καταφέρει να καταλάβω πως έχω πετύχει να ζω τόσα πολλά χρόνια χωρίς να προσέξω πως πέρασε ο χρόνος. Όταν επιμένεις να δώσεις νόημα στην ζωή σου, ο προσωπικός σου χρόνος περνάει πολύ γρήγορα, αν πάλι θέλεις να κάνεις την ζωή να φανεί σαν ένα μακρύ ταξίδι θα βαρεθείς έως θανάτου.
- Και τα δυο βιβλία που έχεις εκδώσει το «A guide to a perplexed» (μεταφράστηκε και στα ελληνικά «Οδηγός για μπερδεμένους» από το Μεταίχμιο) και το « My one and only love» έχουν μεταφραστεί σε 22 γλώσσες. Σχεδιάζεις ένα καινούργιο βιβλίο;
Αυτές τις μέρες τελειώνω τις διορθώσεις από μια συλλογή σκέψεων μου. Πάντα αρνιόμουνα να το κάνω, γιατί ήμουν στην διαδικασία να το σκέφτομαι. Τώρα νιώθω σαν να προσγειώθηκα σε μια συνεκτική κατανόηση για μερικά θέματα που αφορούν σφαιρικά στον Σιωνισμό, την ταυτότητα και τον Εβραϊκό πολιτικό λόγο.
- Τα πάθη σου για την μουσική και την πολιτική τρέχουν παράλληλα και είναι και τα δυο πολύ δυνατά. Νιώθεις σε αρμονία;
Στο παρελθόν δεν ήξερα πραγματικά πώς να τα συνδυάσω αυτά τα δυο. Τώρα δεν με νοιάζει πλέον. Από καιρού σε καιρό κανένας δυο από το κοινό μου τσαντίζεται. Το έχω συνηθίσει πλέον.
- Τι σημαίνει η τζαζ για εσένα;
- Έρχεσαι στην Ελλάδα ένα χρόνο μετά την βραδιά της τζαζ στο Μέγαρο Μουσικής. Πως νιώθεις εδώ;
Μου αρέσει πολύ να βρίσκομαι στη χώρα σας. Αγαπώ το πνεύμα, αγαπώ την μουσική και θαυμάζω την ομαδική υποστήριξη σας στο Παλαιστινιακό.
- Βαδίζεις στα άκρα στη ζωή, ονόμασε μας μια πολύ καλή και μια πολύ κακή στιγμή.
Δεν πιστεύω στην αμοιβαιότητα των καλών και των κακών στιγμών. Θεωρώ πως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Έμαθα στην ζωή μου πως κάθε κακή στιγμή ή τραγική φάση με έκανε πιο δυνατό, πιο ανθεκτικό. Το καλό και το κακό δεν είναι κατηγορίες αλλά είναι απλά θέμα προοπτικής, εγώ δεν ζω με αυτές τις κατηγορίες.
- Αγαπάς την φιλοσοφία, ποιόν φιλόσοφο μας συστήνεις για αυτές τις μέρες;
Πολύ καλή ερώτηση. Προτιμώ αντί να συστήσω ένα φιλόσοφο να προτείνω να γυρίσουμε στην φιλοσοφική σκέψη. Πρέπει να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από την αδυναμία της κυριολεκτικής σκέψης. Αντί αυτού καλύτερα να απασχοληθούμε με την θεμελιακότητα. Ρωτάμε ποιο είναι το νόημα του Χ, Υ και Ζ. Ποιο είναι το νόημα του να είσαι άντρας, γυναίκα, Έλληνας, βλάκας. Ποιο είναι το νόημα του να είσαι φτωχός και τι εξυπηρετεί ο πλούτος, τι σημαίνει να είσαι πλούσιος; Ποιες είναι οι συνθήκες της δυνατότητας του να είσαι ηθικός; Το να σκέφτομαι φιλοσοφικά είναι το να μαθαίνω να θέτω ερωτήματα; Αυτή είναι μια μορφή τέχνης που έχει χαθεί. Αφού μάθαμε να φτιάχνουμε ερωτήσεις ίσως να πρέπει πρώτα να απαιτήσουμε να ελευθερώσουμε τους εαυτούς μας πρώτα, αντί να στέλνουμε τους στρατούς μας να απελευθερώνουν άλλους.