- Θα θέλαμε να μας πείτε πότε πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την μουσική και αν υπήρχε οικογενειακή παράδοση.

Δεν υπήρχε οικογενειακή παράδοση και εν αντιθέσει με αυτούς που καυχώνται για την οικογενειακή τους παράδοση εγώ δεν είχα δυστυχώς αυτή την τιμή και την τύχη. Ξεκίνησα γύρω στα 8 με ένα μαντολίνο από το σχολείο αλλά μετά από λίγο τα παράτησα, έπιασα λίγο την κιθάρα, την παράτησα κι αυτή και κάποια στιγμή λόγω του ότι ο αδελφός μου ήταν ντράμερ θέλησα να δοκιμάσω την τύχη μου στα τύμπανα. Βέβαια ο ρυθμός πάντα με εντυπωσίαζε, μου άρεσε πολύ το ρυθμικό στοιχείο της μουσικής και έτσι γύρω στα 14 αρχίζει η γνωριμία μου πιο σοβαρά με την μουσική στο χώρο των κρουστών. Μετά από 1 χρόνο γοητεύτηκα από την όψη του σαξοφώνου και παράλληλα άρχισα με το σαξόφωνο. Πρέπει να σας πω ότι με το σαξόφωνο είχα μια πρώτη γεύση όταν ήμουν πολύ μικρός. Είχε έρθει στη γειτονιά μου, πρέπει να ήταν η Ελαφρά της ΕΡΤ με ένα σαξοφωνίστα και εγώ ήμουν από κάτω, ήταν σε μια σκηνή και τότε με τα παιδικά μου μάτια έβλεπα εκείνο τον χοντρό κύριο να παίζει ένα χρυσό όργανο (το σαξόφωνο) και είχα μαγευτεί. Βέβαια αυτή ήταν μια εικόνα που έμεινε στο μυαλό μου και όταν ξαναείδα το όργανο αυτό γύρω στα δεκαπέντε μου, ξαναθυμήθηκα τη σκηνή αυτή που είχα ζήσει και έτσι ένιωσα μια περίεργη έλξη. Αγόρασα ένα σαξόφωνο (αλτο) και άρχισα να μελετάω, ήταν πολύ δύσκολα εκείνα τα χρόνια, τα χρήματα ήταν πολύ λίγα, αναγκαζόμουν να δουλεύω σε διάφορες δουλειές, κάποια στιγμή παράτησα τον αθλητισμό, γιατί ξέχασα να σας πω ότι ήμουν δυο φορές πρωταθλητής στην ενόργανη γυμναστική, μετέφερα τα standards του αθλητισμού στην μουσική. Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με το σαξόφωνο, αλλά ποιο σαξόφωνο; μόνο το jazz, δεν υπήρχε κλασικό σαξόφωνο ούτε κατά διάνυα δεν υπήρχε αυτή η λέξη, μπορεί οι μουσικοί της κλασικής μουσικής να γνώριζαν το σαξόφωνο λόγω του ότι ο Μπιζέ, ή ο Ραβέλ είχαν γράψει για το σαξόφωνο αλλά όχι για σολίστ σαξοφώνου. Αυτό ήταν τρελό για εκείνη την εποχή, δεν μπορούσα κι εγώ να το φανταστώ, δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα. Μετά από λίγο, τελείως τυχαία γνώρισα το ωδείο Αθηνών και τον σπουδαίο δάσκαλο, Μπάμπη Φαραντάτο, ο οποίος την μεγάλη γαλλική σχολή στην Ελλάδα. Εκείνη την εποχή λέγαμε για καριέρα μόνο στην jazz, ή σε νυχτερινά μαγαζιά, ούτε κουβέντα για σολίστ κλασικού σαξοφώνου. Ναι μεν θα έπαιρνα ένα δίπλωμα στο κλασικό σαξόφωνο και αν χρειάζεται κάποια συμφωνική ορχήστρα περιστασιακά κλασικό σαξόφωνο να μπορώ να παίζω, αλλά για να μπορώ να ζήσω από το σαξόφωνο θα έπρεπε να δουλεύω στα νυχτερινά μαγαζιά, με κάποιες μπάντες, στα jazz clubs και καμιά σχέση όμως με αυτό που γίνεται τώρα. Δηλαδή μια διεθνή καριέρα ως σολίστ αποκλειστικά κλασικού σαξοφώνου.

- Τι άλλες σπουδές έχετε κάνει στο κλασικό σαξόφωνο;

Πέρασα από κάποιους δασκάλους Έλληνες για να καταλήξω στο ωδείο Αθηνών με τον δάσκαλο και μέντορά μου τον Μπάμπη Φαραντάτο. Όταν πήρα το 1ο κλασικό δίπλωμα στη χώρα μας, μετά από λίγο καιρό ήθελα να γνωρίσω κάτι άλλο και έτσι έκανα κάποια ταξίδια στη Γαλλία, όπου πήρα μαθήματα από τον Ντεφαγιέ και τον Ζαν Μαρί Λοντέξ που ήταν οι μεγαλύτερες μορφές σαξοφώνου που πέρασαν παγκοσμίως. Δυστυχώς ο Ντεφαγιέ έχει πεθάνει, ο Λοντέξ ζει και έχουμε πάρα πολύ καλές σχέσεις, δεν σας κρύβω ότι καμιά φορά πηγαίνω ακόμα και μου δίνει μαθήματα. Πάντα θέλω να μαθαίνω άσχετα αν αυτός που με διδάσκει είναι καλύτερος από εμένα ή χειρότερος, αυτό δεν έχει πολύ σημασία απ' τη στιγμή που βλέπω ότι κάτι έχω να πάρω από αυτόν, ακόμα και μαθητής μου να είναι πολύ ευχαρίστως να τον ακούσω.

- Το σαξόφωνο τι είναι για εσάς;

Σίγουρα δεν είναι όλη μου η ζωή. Οι αγάπες της ζωής μου δεν είναι μόνο το σαξόφωνο αλλά η οικογένειά μου, η αγαπητή μου γυναίκα, τα δυο μου παιδιά, η μητέρα μου, ο αδελφός μου και μέσα σε όλα αυτά είναι και το σαξόφωνο. Άσχετα αν ασχολούμαι πολλές ώρες, δεν είμαι οπαδός του: όσες πιο πολλές ώρες ασχολείσαι με κάτι αυτό αγαπάς πιο πολύ. Για μένα πάνω από όλα είναι η οικογένειά μου και μετά το σαξόφωνο. Το σαξόφωνο είναι τα όνειρά μου, αυτά που έχω πετύχει αλλά τα άλλα είναι κάποιες αξίες που παραμένουν στο υψηλότερο σημείο.

- Ποια ήταν η πρώτη σας επαγγελματική εμφάνιση και πως νιώσατε;

Σαν επαγγελματίας μουσικός ήταν κάπου στα δεκαέξι μου σε ένα θέατρο μαζί με τον αξέχαστο Βασίλη Διαμαντόπουλο. Τότε έπαιζα φλάουτο αλλά η πρώτη μου επαγγελματική σχέση με το κλασσικό σαξόφωνο ήταν το '90 και ήταν η αρχή της γνωριμίας μου με τον Θεοδωράκη. Ήταν η ΕΡΤ που με κάλεσε να παίζω το μικρό σόλο που υπάρχει στο Ζορμπά του Μίκυ Θεοδωράκη, εκεί έγινε και η γνωριμία με τον Μαέστρο και από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.

- Πώς σας φάνηκε, ειδικά όταν σας κάλεσε ο Μίκης Θεοδωράκης, ένα όνομα παγκοσμίως γνωστό;

Όταν έμαθα ότι θα διευθύνει ο Μίκης Θεοδωράκης ένιωσα δέος, ήθελα να τον γνωρίσω από κοντά. Η ορχ. καλούσε κάποιους σαξοφωνίστες για να καλύψουν τις ανάγκες διάφορων σόλων που κατά καιρούς χρειαζόντουσαν και οι μουσικοί είχαν μείνει με τον ήχο του σαξοφώνου της jazz ή του μη καθαρά κλασικού. Θυμάμαι όταν πρωτόβγαλα ήχο γύρισαν όλα τα έγχορδα να δουν τι όργανο ήταν αυτό, δεν είχαν ξανακούσει κλασικό σαξόφωνο κι αυτό δεν θα το ξεχάσω. Είναι η εικόνα, που βγάζω την πρώτη νότα και όλοι οι μουσικοί γυρνάνε έκπληκτοι να δούνε τι όργανο είναι αυτό. Όμποε δεν είναι, κλαρίνο δεν είναι, τι είναι αυτό το όργανο που έχει τόσο μαλακό ήχο, τόσο ομοιογενή, τόσο σωστό; Αυτό μου έδινε δύναμη, θάρρος, όσο περνούσαν τα χρόνια ανακάλυπτα την μαγεία του σόλο σαξοφώνου μέσα στην ορχήστρα. Πέρασε μια μεγάλη περίοδος με σκληρή μελέτη ώστε να περάσω τον σκόπελο του ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε με το κλασικό σαξόφωνο. Σε όλα τα μέρη του κόσμου υπάρχει το ''ωχ κλασικός σαξοφωνίστας είσαι; τί θα κάνεις; Πώς θα ζήσεις;'', νομίζω ότι το best seller που έκανα το Νοέμβρη του 2006 αυτό το ξεπέρασε. Όπως κάτι καινούργιο είναι πολύ δύσκολο, δεν υπήρχε κάποιος να μου πει τι θα κάνω, γιατί ήταν δρόμοι πρωτόγνωροι, δεν υπήρχε κανένας που να έχει παίξει σε μεγάλες αίθουσες, που να έχει εμφανιστεί με μεγάλες ορχήστρες, έτσι έπρεπε να προσέξω πολύ, πολλές φορές έκανα λάθη, άλλοτε θα μπορούσα να τα είχα κάνει καλύτερα, σημασία όμως έχει ότι όλα αυτά πέρασαν και τώρα θερίζω ότι έσπειρα τόσα χρόνια.

- Μιλήστε μας για τις συνεργασίες σας με τις μεγάλες ορχήστρες του κόσμου.

Η συνεργασία μου με φημισμένες ορχ. σε μεγάλες αίθουσες, δεν έγινε ξαφνικά. Υπήρχαν μια σειρά γεγονότων που με οδήγησαν εκεί. Αφού εξάντλησα τα περιθώρια στη χώρα μου, έχοντας παίξει με όλες τις ελληνικές συμφωνικές ορχήστρες, έπρεπε να πάω πιο μπροστά. Κάποια στιγμή βρέθηκα σε μια μικρή περιοδεία στη Ρουμανία με 3 συναυλίες, εκεί γνώρισα τον συνθέτη Yancu Dumitrescu ο οποίος είχε μια συναυλία στο Λονδίνο και έτσι πήγα στο Λονδίνο (Royal Festival Hall). Εκεί γνώρισα κάποιον άλλο που με κάλεσε στην Ισπανία. Στην Ισπανία ήταν αυτό που λέμε εμείς η Ολυμπιάδα του σαξοφώνου (κάθε 3-4 χρόνια γίνεται μια συνάντηση σαξοφωνιστών και τότε ήταν στη Βαλένθια), εκεί, στο ακροατήριο ήταν η Σαποσνίκοβα και ο Ποπώφ, καθηγητές στο Κρατικό Ωδείο της Μόσχας. Έτσι μέσω ενός σπουδαστή που φοιτούσε στη Μόσχα έγινε η επαφή, και αφού με είχαν ακούσει, πήγα στη Μόσχα. Πήγα για να διδάξω σε ένα master class και μια συναυλία και είχα τέτοια επιτυχία που έκανα 7 master class, και 3 ρεσιτάλ. Με άκουσε ο μαέστρος της Αυτοκρατορικής ορχ. με μπαλαλάικες, (είναι η 1η και μεγαλύτερη ορχ. του είδους της στην Ρωσία) ο οποίος με κάλεσε στην Αγία Πετρούπολη με μια ελληνίδα τραγουδίστρια να κάνουμε την πρωτομαγιάτικη συναυλία. Καταλαβαίνετε, Πρωτομαγιά στη Ρωσία ήταν το 1999. Αρρωσταίνει η τραγουδίστρια και δεν εμφανίζεται, με αποτέλεσμα να μάθω εγώ όλο της το πρόγραμμα με το σαξόφωνο εμφανιζόμενος σε όλη την συναυλία με μεγάλη επιτυχία. Με ξανακαλούν μετά από 4 μήνες για 4 συναυλίες που στην τελευταία τυγχάνει να με ακούσει ο διευθυντής της μεγάλης αίθουσας της φιλαρμονικής της Αγίας Πετρούπολης ο οποίος με καλεί την τελευταία στιγμή να αντικαταστήσω την μεγάλη λυρική τραγουδίστρια Ουμπρατσόβα λόγω ασθένειας. Έτσι παίζω με την φιλαρμονική της Αγίας Πετρούπολης όπου έγινε τόσο μεγάλη διαφήμιση ώστε η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη ορχήστρα που έπαιξα, από εκεί ήρθε η Ραδιοφωνία της Μόσχας, η φιλαρμονική ορχήστρα του Λονδίνου, ήρθαν οι δίσκοι, μετά έπαιξα με τη συμφωνική του Βερολίνου στο Ηρώδειο, κλπ.

- Το ταλέντο έπαιξε κάποιο ρόλο;

Δεν πιστεύω ότι έχω κάποιες ιδιαίτερες φυσικές ευκολίες (ίσως το πώς αντιλαμβάνομαι τις μουσικές φράσεις). Ότι έχω καταφέρει έχει γίνει με πάρα πολύ δουλειά και καλές επιλογές.

- Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις?.

Ναι, οι δάσκαλοί μου υπήρξαν οι μεγαλύτερες προσωπικότητες στον χώρο. Ήμουν και κάπως τυχερός. Φανταστείτε ένα παιδάκι απ΄την Καβάλα, απ' την Κέρκυρα ή ακόμη και απ' την Αθήνα που δυστυχώς ο δάσκαλός του δεν έχει κάποια σχέση με μεγάλες καριέρες, πως μπορεί ο μαθητής να γίνει κάτι, που ο δάσκαλός του δεν το έχει κάνει; Πώς θα του το διδάξει;

- Τι ρεπερτόριο έχετε ερμηνεύσει και ποιοι συνθέτες Έλληνες και ξένοι σας έχουν δώσει έργα τους;

Έχω εξαντλήσει όλο το ρεπερτόριο του σαξοφώνου και με ενδιαφέρει πάρα πολύ το σόλο με την ορχήστρα γιατί πιστεύω ότι το απόγειο του οργάνου βρίσκεται εκεί. Όλοι οι μεγάλοι συνθέτες έχουν γράψει έργα για μουσική δωματίου αλλά τα μεγάλα τους έργα είναι αυτά που συνοδεύονται από ορχήστρα. Κάνω βέβαια και μουσική δωματίου. Σχεδόν κάθε χρόνο εμφανίζομαι στο ιστορικό Wigmore Hall στο Λονδίνο.

- Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για την βράβευσή σας από την παγκόσμια δισκογραφική εταιρεία ΝΑΞΟΣ και τι ήταν γα εσάς αυτή η βράβευση.

Αυτό έγινε με την ευκαιρία του CD με τους Έλληνες συνθέτες που είχα την τιμή και την χαρά να το κάνω με την κρατική ορχήστρα Θεσσαλονίκης υπό τον Μύρωνα Μιχαηλίδη που είναι και ο διευθυντής της. Είναι και αυτό μια ιστορία που ξεκίνησε απ' το ότι εγώ πίστευα ότι έχω κάποια διαφορετική προσέγγιση να δώσω στο κλασικό σαξόφωνο. Έτσι άρχισε η αναζήτηση στον χώρο της δισκογραφίας που θεωρούσα βουνό. Έλεγα πως θα κάνω ένα δίσκο; Ποιος θα με καθοδηγήσει; δεν υπήρχε κάποιος να με συμβουλέψει και έτσι μετά από πολλά κατάλαβα ότι αν είναι να κάνω κάτι θα κάνω το τελειότερο, το ανώτερο. Έτσι χτύπησα κατ' ευθείαν στην κορυφή με την φημισμένη Φιλαρμόνια του Λονδίνου. Αλλάξαμε κάποιες ορχήστρες, ξεκίνησε αυτή η πρόταση απ' την Αγία Πετρούπολη, μετά πήγε στη Ραδιοφωνία της Βιέννης, κατέληξε στη Φιλαρμόνια διότι η πρόταση που τους έκανα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα γι' αυτούς. Μια φιλαρμονική που έχει στο ενεργητικό της από 1000-1200 - λένε ότι είναι η πιο δισκογραφημένη ορχήστρα στον κόσμο - δεν είχε αυτή την πρόταση που τους πρότεινα. Δεν είχαν το CD που τους πρότεινα με τους μεγαλύτερους συνθέτες για σαξόφωνο και έτσι άρχισε η ηχογράφηση. Βέβαια υπήρχαν μεγάλα προβλήματα τα οποία ξεπεράστηκαν και ο 1ος δίσκος μου γίνεται πραγματικότητα. Βέβαια εγώ ήμουν παντελώς άγνωστος και ο κόσμος αγόρασε το CD για να ακούσει τη Φιλαρμόνια που χάρη στη ορχήστρα έγινα και εγώ γνωστός . Ο δίσκος πήρε πάρα πολύ καλές κριτικές και σε μια συναυλία που έκανα με την μαζί τους είχα καλέσει την διευθύντρια οικονομικών απ' την φιλαρμονική ορχήστρα του Λονδίνου η οποία ενθουσιάστηκε και έτσι ηχογράφησα τον 2ο δίσκο με την φιλαρμονική του Λονδίνου που γνώρισε μεγαλύτερη επιτυχία. Έτσι είχα δυο μεγάλα χαρτιά οπότε ήταν η ώρα να κάνω κι ένα μεγάλο μου όνειρο, να ηχογραφήσω Έλληνες συνθέτες, μερικούς συνθέτες που τους εκτιμώ. Η ηχογράφηση έγινε στη Θεσσαλονίκη, με την Κρατική ορχήστρα Θεσ/κης και η ΝΑΞΟΣ το δέχτηκε μετά χαράς αφού ξέρουν ότι πάλι θα επενδύσουν πάνω σε έναν καλλιτέχνη ο οποίος «πουλάει» και έτσι όχι μόνο έγινε ένα CD, αλλά άνοιξε η σειρά Greek Classics κι αυτό είναι το σημαντικότερο, γιατί έχουμε ανοίξει μια πόρτα στους Έλληνες για το εξωτερικό και μιλάμε για μια εταιρεία που έχει τις μεγαλύτερες πωλήσεις λόγω χαμηλού κόστους του CD. Θυμίζω ότι τα γραφεία τους είναι στο Χονγκ Κονγκ ενώ όλη η διοίκηση είναι στο Λονδίνο, τα εργοστάσια είναι στη Γερμανία, πολυεθνική, ένας κολοσσός, και βέβαια κανένας δεν περίμενε να γνωρίσει το cd τόση μεγάλη επιτυχία. Κυκλοφορεί ο δίσκος και με κάνουν Αrtist of the week και το σημαντικότερο είναι ότι με την κυκλοφορία το CD μπαίνει στο νούμερο 9 σαν best seller και τον Νοέμβρη με την επίσημη κυκλοφορία γίνεται νούμερο 1. Έγινε νούμερο 1 ένα CD με Έλληνες συνθέτες κλασσικούς στο κλασσικό σαξόφωνο!!!

- Το λέτε με τόσο θαυμασμό αυτό?

Ότι και να είναι, και εγώ πραγματικά σαστίζω τώρα που το σκέφτομαι, είναι μια πραγματικότητα, δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει, οι ξένοι συνάδελφοί μου που το ακούσανε δεν το πιστεύουνε. Και εγώ κάποτε έλεγα είμαι κλασικός σαξοφωνίστας και γελάγανε, τι είναι αυτό; μου λέγανε, δηλ jazz; όχι αποκρινόμουν, κλασικό σαξόφωνο, μα δεν υπάρχει κλασικό σαξόφωνο πόσο μάλλον για Έλληνες συνθέτες που γράφουν έργα για κλασικό σαξόφωνο. 2 έργα από αυτά είναι του αξιόλογου Γιάννη Σαπροβαλάκη που έχει κάνει την ενορχήστρωση και γνωρίζουν πολύ μεγάλη επιτυχία. Οι κριτικές που έχουμε ως τώρα είναι εκπληκτικές, έχει γίνει Bargain of the month (η αγορά του μήνα), κριτικές αξιοζήλευτες, το να πουλάει τέτοιους αριθμούς ένα CD με κλασικό σαξόφωνο είναι κάτι το ελπιδοφόρο.

- Υπάρχουν πολλοί Έλληνες έξω που διαπρέπουν στην κλασική μουσική;

Υπάρχουν κάποιοι νέοι αλλά δυστυχώς δεν είναι πολλοί. Η Ελλάδα δεν είχε μουσική παράδοση ακόμα και αν έβγαλε τους μοναδικούς Κάλλας, Μητρόπουλο, Σκαλκώτα.

- Ποια είναι η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα σας;

Υπάρχουν αρκετές, όπως όταν εμφανίστηκα με την φιλαρμονική του Λονδίνου στο Royal Festival Hall κατάμεστο ήταν, ή στο Ηρώδειο με την συμφωνική του Βερολίνου, αξέχαστη εικόνα, σε μια παύση της μουσικής που έπαιζα σήκωσα το βλέμμα μου και είδα τον Παρθενώνα, η συγκίνηση που ένιωσα να παίζω εγώ κάτω από τον Παρθενώνα μάλλον αυτή ήταν η πιο σημαντική μου στιγμή, τώρα τι άλλο; το best seller αυτό είναι κάτι σπουδαίο.

- Πως κατορθώσατε και είστε αναγνωρισμένος παγκοσμίως και μάλιστα είστε ο πρώτος Έλληνας που διδάξατε στο ωδείο Τσαϊκόφσκι στη Μόσχα.

Δεν είμαι ο 1ος Έλληνας, νομίζω ήταν ο Οδυσσέας Δημητριάδης ο μεγάλος μαέστρος ο οποίος κι αυτός δεν είχε αναγνωριστεί όταν ήταν νέος, εγώ ήμουν ο 1ος σαξοφωνίστας ή ο 1ος πνευστός που έπαιξε στο ωδείο Τσαϊκόφσκι, πολύ μεγάλη τιμή. Όταν πατάς το πόδι σου εκεί που έχει πατήσει ο Τσαϊκόφσκι, ο Ροστροπόβιτς , θυμάμαι τότε στην Αγία Πετρούπολη ήταν η 1η μου εμφάνιση με την φιλαρμονική και πριν εμφανιστώ μου έλεγαν? ξέρεις εδώ που κάθεσαι καθόταν ο Glazounov ή o Τσαϊκόφσκι κλπ και είχα το άγχος που είχα, μου έλεγαν και εκείνα.. αλλά ήμουν περήφανος, είχα πολύ τρακ κλπ είναι πολλές οι στιγμές και πραγματικά αυτό το θεωρώ μια παρακαταθήκη, αυτή είναι η σύνταξή μου, οι αναμνήσεις που θα έχω αν γεράσω και τα θυμάμαι όλα αυτά.

- Είχατε πει σε μια συνέντευξή σας ότι αν κάποιος περάσει το σκόπελο της Ρωσίας από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι εύκολα. Γιατί είναι τόσο δύσκολο το κοινό;

Είναι ένα κοινό το οποίο έχει ακούσει τους μεγαλύτερους εκτελεστές. Στην Μόσχα όταν εμφανίστηκα στη μεγάλη αίθουσα του ωδείου μου έλεγαν ποιοι έχουν περάσει από εδώ πριν λίγο καιρό ήταν ο Βεγκέροφ, ο Γκέργκεφ, μεγάλοι μουσικοί και εγώ όπως σας είπα δεν είμαι ένα βιολί ή ένα πιάνο, είμαι ένα σαξόφωνο το οποίο οι ακροατές το βλέπουν αρχικά με απορία ίσως διστακτικά, μετά όμως αλλάζουν γνώμη, άλλοι περιμένουν να ακούσουν λίγο Jazz αλλά το όργανο μέσω της jazz έγινε γνωστό αλλά δεν είναι jazz. Πως να είναι jazz αφού εφευρέθηκε από έναν κλασικό εφευρέτη και πρωτοεμφανίστηκε το 1842 στην κλασική μουσική, απλά μέσω της jazz έγινε ευρέως γνωστό.

- Μιλήστε μας για την ορχήστρα Σαξοφώνων Νομαρχίας Πειραιά, την πορεία της, τις δυσκολίες της, τις δραστηριότητές της.

Ξεκίνησε σαν κουαρτέτο σαξοφώνων το 1994, είχε πάρει και το όνομά μου τότε, όταν τέλη του 2002 μεγάλωσε σε ορχήστρα, χάρη στον Νομάρχη Πειραιά Γιάννη Μίχα, που έσκυψε επάνω της με μεγάλη πίστη. Βέβαια οι ευαισθησίες του Νομάρχη στον Πολιτισμό πηγάζουν από το ταλέντο του ως ζωγράφου και μάλιστα αξιόλογου, (τα έργα του είναι επηρεασμένα από τον υδάτινο χώρο, με ένα προσωπικό τρόπο στον καμβά του). Μας έχει προσφέρει πολλά και προσπαθούμε και εμείς να φανούμε αντάξιοι σε αυτήν την γενναιοδωρία του. Δεν είναι όμως μόνο ο Νομάρχης Γιάννης Μίχας που μας έχει καλοδεχθεί, είναι και οι εκλεκτοί του συνεργάτες οι οποίοι μας θαυμάζουν και μας υποστηρίζουν και αυτό μας δίνει ιδιαίτερη ενέργεια για να συνεχίσουμε. Θα μπορούσα να πω ότι αυτή η ωραία σχέση μεταξύ μας είναι και το μυστικό της επιτυχίας μας.

- Δραστηριότητες;

Κάνουμε πολλές εκπαιδευτικές συναυλίες στον εκπληκτικό Πολυχώρο «Απόλλων» στα Καμίνια, φιλανθρωπικές, σε ΚΑΠΗ, τακτικές συναυλίες στο Μέγαρο Αθηνών, στην περιφέρεια της Νομαρχίας Πειραιά και έξω από αυτήν, στα νησιά μας το καλοκαίρι κ.α. Επίσης στο εξωτερικό σε αξιόλογες αίθουσες στο Παρίσι, Αγ. Πετρούπολη, Ρώμη κ.α σε φεστιβάλ και περιοδείες (τελευταία ήταν στην Ιταλία με 12 συναυλίες διοργάνωση του Λυρικού Θεάτρου του Κάλιαρη).

- Ποια σχολή σαξοφώνου θεωρείται καλύτερη;

Φυσικά την Γαλλική σχολή αφού εκεί πέρα είχα συνεχίσει τις σπουδές μου και σαν φινέτσα οι Γάλλοι είναι διαφορετικοί και όλοι οι μεγάλοι σολίστες από εκεί έχουν βγει και εγώ αυτή τη σχολή διδάσκω, αν και τώρα τελευταία διαπιστώνω ότι έχω κάνει μια δική μου σχολή και απ' ότι λένε, και οι μαθητές μου είναι πολύ επηρεασμένοι από τον ήχο μου.

- Πως βλέπετε την μουσική παιδεία στη χώρα μας;

Η χώρα μας έχει πολλούς καλούς δασκάλους και πολλές φορές είναι λάθος να νομίζουν οι μαθητές ότι αν βγουν έξω θα μάθουν πιο πολλά πράγματα. Χειροκροτώ τις σπουδές στο εξωτερικό αλλά όχι για να μάθεις πιο πολλά αλλά για να ζήσεις σε ένα πιο καλλιτεχνικό περιβάλλον. Εδώ εμείς έχουμε το Μέγαρο, που φέρνει λίγους μεγάλους καλλιτέχνες κάθε χρόνο, φανταστείτε όμως στο Λονδίνο ή Παρίσι που ο σπουδαστής μπορεί κάθε μέρα να βλέπει τα μεγαλύτερα ονόματα της διεθνούς σκηνής. Υπάρχει το άρωμα της καλλιτεχνίας παντού, βλέπεις παιδιά με βαλιτσάκια, με βιολιά, με σαξόφωνα, ζεις μέσα στη καλλιτεχνία, όχι όμως ότι υπάρχουν καλύτεροι δάσκαλοι απ' ότι εδώ, αυτό δεν το δέχομαι.

- Επειδή ο ρόλος του δασκάλου είναι σημαντικός πως πιστεύετε ότι ένας μαθητής πρέπει να διαλέγει τον δάσκαλό του για να έχει επιτυχία στην πορεία;

Ο μουσικός-σπουδαστής, οφείλει να ψάχνει συνέχεια. Συνήθως τα ονόματα δεν γίνονται τυχαία. Όχι ότι δεν υπάρχουν και οι άλλες περιπτώσεις. Συνήθως όταν έχεις ένα όνομα κάτι έχει συμβεί για να βγει. Υπάρχουν και οι μύθοι που απομυθοποιούνται αλλά οφείλει ο μαθητής να ψάξει, εγώ ευτυχώς πέτυχα στον καλύτερο στην Ελλάδα. Ήταν ανώφελο να ψάξω γιατί όλοι γύρω μας λέγανε ότι ο καλύτερος ήταν ο Φαραντάτος. Όσον αφορά το εξωτερικό ο καλύτερος ήταν ο Ντεφαγιέ και ο Λοντέξ γιατί ο ένας έπαιζε με την φιλαρμονική του Βερολίνου με Κάραγιαν και ο άλλος σχεδόν ότι βιβλιογραφία υπάρχει ανήκει σε αυτόν.

- Τι θέλετε να συμβουλεύσετε κάποιον νέο που θέλει να ασχοληθεί με το σαξόφωνο;

Δεν πρέπει να βάλει παρωπίδες και να ακούει μόνο σαξόφωνο, αλλά να ακούει λίγο σαξόφωνο και πιο πολύ τα υπόλοιπα όργανα, έγχορδα, τραγούδι άλλα πνευστά για να γνωρίσει την μουσική, γιατί το σαξόφωνο παίζει μουσική.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Θεόδωρο Κερκέζο δείτε στην ιστοσελίδα του www.kerkezos.gr