Δυο αιώνες μετά, φαίνεται οτι ο Ιωάννης Καποδίστριας συνεχίζει να "πουλάει" με την πολιτική του παρακαταθήκη και το διαχρονικό του κύρος. Στην τιμή των 26.000 ευρώ πωλήθηκαν στη δημοπρασία του οίκου Π. Βέργος οι 37 επιστολές που απηύθυνε ο Ιωάννης Καποδίστριας στο στενό συνεργάτη του Αλέξανδρο Κοντόσταυλο την περίοδο 1828-1830. Μπορεί η τιμή πώλησης τους να μην ήταν εξαιρετικά μεγάλη, το ενδιαφέρον όμως των συλλεκτών ήταν αρκετό για να ρίξει και πάλι το φως της έρευνας στο σπουδαίο αυτόν Έλληνα πολιτικό.
Ένα μουσείο στην καρδιά και στην υπηρεσία ενός γκέτο, εκτός από το ότι ακούγεται ως πρωτοπόρα ιδέα – για πολλούς και ουτοπική, ή συγχυσμένη – δεν παύει να αποτελεί έξοχο παράδειγμα για να συζητήσουμε το πώς οι υλικές και πολιτιστικές ανάγκες είναι αλληλένδετες, καθώς και το αν τελικά είναι εφικτή η «αντίσταση» (στην κοινωνική ανισότητα) με πολιτισμικούς όρους... El Museo Del Barrio (μουσείο τέχνης), στο Harlem (κατεξοχήν ιστορική «γειτονιά» μεταναστών), της Νέας Υόρκης (δυτική μεγα – πόλη και συνάμα τόπος – σύμβολο του αμερικανικού ονείρου, της προοπτικής για οικονομική ανέλιξη του μοντέρνου ανθρώπου ή καταναλωτή, δείτε το όπως προτιμάτε)...
Η ζωγραφική του Μπουζιάνη, είναι μια ζωγραφική ολότελα προσωπική. Εντάσσεται βέβαια από μια εποχή και έπειτα στην κίνηση του γερμανικού Εξπρεσιονισμού, που ξεκίνησε με την αρχή της αποδεσμεύσεως του καλλιτέχνη από κάθε μορφολογικό προγραμματισμό, για να μπορέσει να εκφράσει ελεύθερα τα βαθύτερα ψυχικά του βιώματα. Έτσι ο Μπουζιάνης κλεισμένος στον κόσμο του, κατόρθωσε από νωρίς να απαλλαγεί από κάθε εξωτερική επίδραση, ζητώντας μέσα από μια ολότελα εσωτερική αίσθηση της ζωγραφικής και με μια αδιάκοπη πάλη με το υλικό της δουλειάς του, να φτάσει στην ουσιαστική αυτή πληρότητα, που είναι το χαρακτηριστικό του μεγάλου καλλιτέχνη.