Ποιος μπορεί να ισορροπίσει ανάμεσα στη λεπτή γραμμή των δύο ανωτέρω καταστάσεων; Σήμερα που η καθημερινότητά μας βομβαρδίζεται από ψεύτικες υποσχέσεις και σενάρια αέναης καταστροφής; Ποιος  είναι απόλυτα αυτοκυρίαρχος απέναντι στο φόβο που σκοπίμως ή μη προσφέρεται προσαρμοσμένος σε υψηλά ποσοστά τηλεθέασης η αναγνωσιμότητας;

 Τολμήστε να καθήσετε αναπαυτικά και να παρακολουθήσετε τα "θρίλερ" των οκτώ, να μετρήσετε πόσες φορές ειπώνεται το ζεύγος λέξεων "οικονομική κρίση". Ο χρόνος που απομένει για μια ανάσα ανάμεσα στις λέξεις "κρίση" και "ύφεση" είναι ελάχιστος αφού η πλημμύρα των δυσχεριών μοιάζει να μην σταματά ποτέ.

 Η "οικονιμική κρίση" δεν γεννήθηκε εκ του μηδενός, δεν αποτελεί ένα τυφώνα που ήλθε από το πουθενά να καταστρέψει ότι προλάβει και να φύγει. Είναι φαινόμενο και θέλει λύσεις και κινήσεις μεθοδευμένες, χρειάζεται νέες ιδέες και φιλοσοφία.

 Σε λίγες μέρες καλούμαστε να "κρυφτούμε" για λίγα λεπτά στο ελαφρύ σκοτάδι του μπλε παραβάν, και να επιλέξουμε κάποιον που ίσως μπορεί να δώσει μια λύση... λάθος.... καλούμαστε να μετρήσουμε τις δικές μας δυνάμεις με καθαρό μυαλό, χωρίς πανικό και φόβο, συγκροτημένα και ψύχραιμα επιτρέποντας στις δέσμες φωτός που καρτερικά αδημονούν, τις γρίλιες που χρειάζονται για να φωτίσουν την σκέψη και την ψυχή μας. Αλλωστε δεν υπάρχει τίποτα να φοβόμαστε στο φως, κάθε μας φόβος κατοικεί στο σκοτάδι.

"Το μόνο πράγμα που έχουμε να φοβόμαστε είναι ο ίδιος μας ο φόβος " (Franklin Roosevelt)