Εστιάζοντας στο τελευταίο αυτό στοιχείο, είναι πραγματικά άξιο επιστημονικής έρευνας το γιατί δεν έχουμε ως Πολιτεία ή ως ιδιώτες εκμεταλλευθεί την παγκόσμιας εμβέλειας αισθητική των ελληνικών θερινών κινηματογράφων (μάλιστα το θερινό σινεμά «Θησείον» επιλέχτηκε ως ο καλύτερος κινηματογράφος του κόσμου από το CNN, πέρυσι). Για ποιο λόγο δεν έχουμε καταρτίσει τουριστική πολιτική τέτοια που να προσελκύει ανθρώπους λάτρεις του κινηματογράφου (και δη του κινηματογράφου εποχής) που θα πλήρωναν αδρά για ένα ολοκληρωμένο πακέτο διακοπών με επίκεντρο τα θερινά σινεμά, την επίσκεψη σε Μουσεία και αρχαιολογικού χώρους. Μια ιδέα είναι η εξής. Το Υπουργείο Τουρισμού να αναλάμβανε την σύνταξη ενός ολοκληρωμένου σχεδίου «κινηματογραφικού τουρισμού» που στην συνέχεια θα το υιοθετούσαν κεντρικά ξενοδοχεία της πόλης και τουριστικοί πράκτορες της Ελλάδας και του εξωτερικού. Το σχέδιο αυτό θα δημιουργεί πακέτα τουρισμού δέκα ημερών όπου ο «ψαγμένος» τουρίστας θα έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί κάθε βράδυ και μια διαφορετική ταινία σε διαφορετικό θερινό κινηματογράφο, με συνδυασμό παλαιοτέρων σινεφίλ παραγωγών και πιο μοντέρνων, με θεματικά αφιερώματα ή με ταινίες χαρακτηριστικές συγκεκριμένων εποχών και εθνικών σχολών και βέβαια με αναγνωρισμένης καλλιτεχνικής αξίας ελληνικές ταινίες. Πριν την προβολή της ταινίας, ο ξεναγός θα κάνει μια σύντομη παρουσίαση της περιοχής στην οποία βρίσκεται το θερινό σινεμά καθώς και μια μικρή περιήγηση πέριξ αυτού. Θα παρουσιάζονται επίσης πληροφορίες για την ιστορία των θερινών κινηματογράφων στην Αθήνα, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και την αισθητική συμβολή που αυτοί έχουν στις καλοκαιρινές νύχτες των Αθηναίων. Όλα αυτά με την συνοδεία παραδοσιακής βυσσινάδας «σήμα κατατεθέν» του θερινού κινηματογράφου, τυρόπιτας και άλλων ελληνικών εδεσμάτων... Στο τέλος των διακοπών τους, οι τουρίστες θα έχουν περιηγηθεί σε δέκα διαφορετικές γειτονιές της Αθήνας μεταξύ των οποίων τα Πετράλωνα, το Κολωνάκι, οι Αμπελόκηποι, το Θησείο, η Πλάκα, το Παγκράτι και το Γκάζι.
Όλες αυτές οι προβολές θα συνοδεύονται, το πρωί, με ξεναγήσεις σε άλλους χώρους Πολιτισμού άρρηκτα συνδεδεμένους με την ιστορία της Αθήνας και φυσικά του ελληνικού κινηματογράφου. Την πρώτη ημέρα επίσκεψη στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας, την δεύτερη μέρα επίσκεψη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (το οποίο είναι απορίας άξιο γιατί δεν έχει εξελιχθεί σε σύγχρονο στέκι κινηματογραφόφιλων), την τρίτη ημέρα επίσκεψη σε περιοχές όπου γυρίστηκαν μερικές από τις σπουδαιότερες ελληνικές ταινίες, όπως ο Πειραιάς, η Νεάπολη, η Ακρόπολη και τα Αναφιώτικα. Ακολουθούν επισκέψεις σε ιστορικά και αρχαιολογικά Μουσεία, σε φεστιβάλ κινηματογράφου που διοργανώνονται κατα καιρούς, καθώς και διαλέξεις Ελλήνων και ξένων ηθοποιών, σκηνοθετών και παραγωγών για ζητήματα σύγχρονου κινηματογράφου. Και το πιο πρωτότυπο; Όλα αυτά με την πρόσθετη δυνατότητα τα γκρουπ τουριστών να κάνουν οι ίδιοι τις διακοπές τους ταινία μικρού μήκους και να την παρουσιάσουν στο τέλος σε ένα ειδικό φεστιβάλ που θα διοργανώνεται κάθε χρόνο για τον σκοπό αυτό από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Η ιδέα είναι απλή και άμεσα υλοποιήσιμη. Το μόνο που χρειάζεται είναι συνεννόηση μεταξύ των συναρμόδιων Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού για να καταρτιστεί το σχέδιο και στην συνέχεια να υιοθετηθεί από τους αρμόδιους τουριστικούς φορείς. Ένα μέρος των εσόδων από τα τουριστικά αυτά πακέτα θα μπορούσε να φυλάσσεται σε ειδικό λογαριασμό με σκοπό την σύσταση ενός σοβαρού και καλά διασυνδεμένου οργανισμού προσέλκυσης ξένων κινηματογραφικών παραγωγών στην χώρα μας με σκοπό να καταστεί η Αθήνα και η Ελλάδα κέντρο κινηματογραφικής παραγωγής διεθνούς δυναμικής τόσο για ταινίες, όσο και για τηλεοπτικές σειρές Αμερικανικών, Βρετανικών και άλλων τηλεοπτικών σταθμών, που τα τελευταία χρόνια προσεγγίζουν ή και ξεπερνούν σε ποιότητα παραγωγής (και δημοφιλία) τις κινηματογραφικές ταινίες. Φανταστείτε γυρίσματα ταινίας του James Bond στην Πάρνηθα και επεισοδίων του Game of Thrones στη Μονεμβασιά και τη Ρόδο αντί για το Ντουμπρόβνικ. Δεν είναι δύσκολο. Η Τουρκία ήδη το κατάφερε και με πολύ πιο «ευτελή» μέσα... Η χώρα μας δεν στερείται απολύτως τίποτα όσον αφορά τον πλούτο, την ποικιλία και την ιδιαιτερότητα των τοπίων, των πόλεων και των ανθρώπων της. Αρκεί να το εκμεταλλευθούμε έξυπνα και λειτουργικά. Και ο κινηματογράφος, όπως όλες οι τέχνες και οι πολιτιστικές αξίες είναι μια από τις λύσεις...
* Το παρόν άρθρο συνυπογράφεται απο τους Όμηρο Τσάπαλο, Πολιτικό Επιστήμονα, και Γιάννη Παπαδημητρόπουλο, MBA in Tourism.
