Επίσης παρατήρησα πολλές φορές υπερβολικό θαυμασμό εξωτερικών προσόντων -κατασκευασμένων προτύπων ομορφιάς- και άκρατες εκδηλώσεις αυτού του θαυμασμού. Αντίστροφα και ταυτόχρονα, διαπίστωσα ότι οι ουσιαστικές εκδηλώσεις ενδιαφέροντος, ειδικά στο επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων, είναι δειλές, ρηχές ή και ανύπαρκτες. Συνομίλησα, παρατήρησα, βίωσα και επιβεβαίωσα ότι η ανασφάλεια που προκαλεί σε πολλούς από εμάς η πραγματικότητα είναι γεγονός.

Η προσωπική ζωή πολλών ανθρώπων, παρά την αμεσότητα που υπαρχεί πλέον στις σχέσεις μας, έστω φαινομενικά, περιορίζεται τελικά σε ένα διαφορετικό εγώ και προσωπείο που προβάλουμε, όχι μόνο στις διαπροσωπικές μας σχέσεις αλλά και  σε σχέσεις εξ΄ αποστάσεως. Λιγοστός ελεύθερος χρόνος, φόβος απέναντι στην αλήθεια και στην πιθανότητα της απόρριψης, δειλία ακόμη και στην παραμικρή προσπάθεια να φανερώσουμε την πραγματική μας εικόνα, να δουλέψουμε μια υγιή σχέση...

Η ιδέα δεν άργησε να υλοποιηθεί. Φτηνό φλερτ, γρήγορες εξομολογήσεις, παραπλάνηση, πλαστικά όνειρα, επιφανειακός έρωτας και πραγματικός με το modem/router, πάθος σε pixels και θαυμασμός μετρημένος σε kbps. Πώς γίνεται, άραγε, σε μια εποχή που τα ταμπού είναι στο ναδίρ τους, να μην υπάρχει διάθεση για άμεση επαφή; Το έργο <<sex>> είναι τόσο εννοιολογικά σουρεαλιστικό όσο και η ίδια πραγματικότητα! Δεν έμενε παρά μόνο ο φακός μίας φωτογραφικής μηχανής που θα αποτύπωνε κάτι τόσο κοινό, που παρόλα αυτά φαντάζει ακραίο και ανυπόστατο!