- Μιλήστε μας για εσάς, πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χορό;
Α.Κ. Η πρώτη μου επαφή με το χορό ήταν όταν οι γονείς μου με πήγαν σε μια σχολή μπαλέτου σε ηλικία τεσσάρων χρόνων. Θυμάμαι, σε αντίθεση με ορισμένα παιδάκια που βαριόνταν, να το απολαμβάνω και να ανυπομονώ για το επόμενο μάθημα. Ίσως η πειθαρχία αντί να με τρόμαζε , με έκανε να νιώθω πιο δυνατή. Μεγαλώνοντας τέλειωσα την Κρατική Σχολή Χορού, ήθελα να έχω την καλύτερη δυνατή παιδεία ώστε να μπορώ να εκφράζομαι και να επικοινωνώ μέσα από το σώμα μου.
Ε.Π. Η ενασχόληση μου με το χορό δεν ήταν μια συνειδητή απόφαση, ήταν μια φυσική εξέλιξη της καθημερινής μου επαφής με αυτό από μικρό κοριτσάκι έως σήμερα που μιλάμε. Απλώς δε σταμάτησα να χορεύω....
- Ποιους χορογράφους θαυμάζετε ιδιαίτερα και πιστεύετε πως έχει επηρεαστεί το έργο σας απ' αυτούς;
Α.Κ. Παρά το γεγονός ότι το σώμα μου έχει λάβει από νεαρή ηλικία κλασσική παιδεία, τεχνική Graham και πιο φορμαλιστικές μεθόδους, αυτό με έφερε αντιμέτωπη στην πρόκληση να αποδομήσω ό,τι γνώριζα μέχρι τότε και να βω έναν τρόπο να παρατηρήσω / εξετάσω το σώμα μου από άλλη οπτική γωνία. Να ψάξω μια άλλου είδους εσωτερικότητα. O Steve Paxton με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό, από ένα σημείο και μετά. Θεωρώ ότι το Contact Improvisation και γενικότερα ο αυτοσχεδιασμός είναι πολύ σημαντικά εργαλεία για να αντιληφθείς το ''χώρο που απλώνει'' μέσα σου. Η κοινωνικοπολιτική άποψη του Κωνσταντίνου Μίχου, ο καυτηριασμός, η μεταμόρφωση της πραγματικότητας σε μια άλλη που σκοπό έχει να τονίσει την καθαυτού πραγματικότητα σε συνδυασμό με το ''οντολογικό άχρονο'' που χρησιμοποιεί η Αναστασία Λύρα, στον τρόπο που αντιμετωπίζει την τέχνη της, είναι για εμένα ο ιδανικότερος τρόπος να παντρέψεις το σώμα με την ψυχή σου. Η ίδια η ζωή με επηρεάζει, μου αρέσει να παρατηρώ ανθρώπους όταν ανοίγει η πόρτα του μετρό, μου αρέσει ο τρόπος που σπρώχνουν κάποιες μητέρες το καροτσάκι, μου αρέσει το χέρι κάποιων γιαγιάδων όπου κρατούν τον ώμο του παππού. Μου αρέσει να κατεβαίνω από το ποδήλατο αφού έχω ανέβει πέντε λεπτά ανηφόρα και να αισθάνομαι τους τετρακέφαλους που καίνε.
Ε.Π. Οι βασικές μου επιρροές τοποθετούνται στη νεότερη ηλικία μου, τότε που ήταν πιο εύκολο και εύλογο να επηρεάζομαι από τους τρίτους, γιατί αποτελούσαν μέρος της εκπαίδευσης μου και των ερεθισμάτων μου... Είχα μεγάλη αδυναμία στον Ματς Εκ για την κινησιολογική του ευφυΐα, στον Κίλλιαν για την αρτιότητα του, στον Μωρίς Μπεζάρ για την πρωτοπορία του και την αισθητική του. Σαφώς η επαφή μου με τον Ντανιέλ Λομμέλ, μετά την Ιταλία, έχουν καθορίσει την οπτική μου, όχι μόνο σε ό,τι αφορά την τεχνική του χορού, αλλά και το ήθος του και τη συναισθηματική του σημασία.
- Πως θα ορίζατε τι σχέση του χορευτή με τον χορό;
Α.Κ. Μπορώ να πω ποια σχέση του χορευτή με το χορό δεν ορίζω. Δε μου αρέσει η αντιμετώπιση του χορού σαν ελιτίστικη τέχνη, αλλά το να μπορούν να δουν όλοι και να αισθανθούν ότι ανήκουν κάπου, ότι μπορούν να συνεισφέρουν με τις απόψεις τους ερευνητικά στο χορό είναι αυτό που με ενδιαφέρει. Δε μου αρέσει να είναι ένας τρόπος να αισθάνεσαι ότι ''ξεδίνεις'', απλώς κουράζοντας και καταπονώντας το σώμα σου σε ιλιγγιώδεις ταχύτητες, γι' αυτό και στα μαθήματά μου προσπαθώ να δίνω τροφή για σκέψη και να ξεφεύγω από τη δομή τύπου ''σου δείχνω έναν συνδυασμό, τώρα εκτέλεσέ το». Παροτρύνω τους μαθητές μου να φέρνουν δικές τους ιδέες. Έτσι παίρνω το ρόλο του συντονιστή.
Ε.Π. Ψυχοθεραπευτική! Οι περισσότεροι από εμάς ανακαλύπτουν την αγάπη τους για αυτή την τέχνη όταν αισθάνονται ότι το να υπάρχουν μέσα της ανακουφίζει τον εσωτερικό τους κόσμο. Ο χορός ανασύρει αναπόφευκτα τα εσωτερικά μας θέματα γιατί έχει να κάνει με την έκθεση, με τη δημοσιότητα, με τη σχέση μας με τη φαντασία και την πραγματικότητα, με τον ανταγωνισμό και κυρίως με την επιτυχία και την αποτυχία... Καθρεφτίζει λίγο πολύ τη σχέση του χορευτή μαζί τους και καλείται να τα διαχειριστεί...!
- Ποια θεματολογία χορογραφιών σας ελκύει περισσότερο;
Α.Κ. Δε μπορώ να πω ότι έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποια θεματολογία. Αυτό που με εκνευρίζει σε παραστάσεις χορού, είναι το ''εφέ''. Μπορείς να καταλάβεις, το μυρίζεις το εφέ χωρίς νόημα. Προτιμώ να δω κάτι συντηρητικό, όπου ο άλλος το έχει πάρει στα σοβαρά και έβαλε κάτι από την ψυχή του. Εκτιμώ την ειλικρίνεια.
Ε.Π. Αυτή που επεξεργάζεται τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από την καθημερινότητα. Ενώ η τέχνη για μένα δεν πρέπει να είναι απλά μια ανάπλαση της πραγματικότητας, ταυτόχρονα νιώθω ότι χρειάζομαι μια αναφορά σε αυτήν μέσα στο έργο...
- Ποια τα ζητήματα πιστεύετε πως θέτει ο χορός σήμερα;
Α.Κ. Αναρωτιέμαι για την τέχνη του χορού, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να επικοινωνήσει με το κοινό. Αναρωτιέμαι για το κοινό του χορού. Κατά πόσο δέχεται ή όχι ο θεατής καθετί που ρουφάνε τα μάτια του και πόσο αναστοχάζεται για τον ίδιο και τη ζωή του. Μπορεί να αντιμετωπισθεί ισότιμα; Μπορεί ακόμη κι ένα σώμα που δεν έχει τις κατάλληλες προδιαγραφές να φτάσει το πόδι του στη μύτη να ασχοληθεί με αυτήν την τέχνη; Μπορούν οι δημιουργοί των ομάδων χορού να συναντιούνται ανά τακτά διαστήματα και να ανατροφοδοτούν, ανταλλάσσουν απόψεις, συν-δημιουργούν ;
Ε.Π. Κατά κύριο λόγο κοινωνικά: απομόνωση, έλλειψη επαφής και επικοινωνίας, μοναξιά, απόγνωση, δυσκολία ερωτικών σχέσεων, ό,τι απασχολεί τον άνθρωπο σήμερα, πέρα από το πολιτικό και οικονομικό του αδιέξοδο...
- Έχετε σκεφτεί να συνεχίσετε την καριέρα σας στο εξωτερικό; Κατά πόσο αυτό πιστεύετε θα ήταν εύκολο;
Α.Κ. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου. Γι' αυτό, ναι, θέλω να πάω στο εξωτερικό, για να συναντήσω ανθρώπους που θα με βοηθήσουν να συνεχίσω την έρευνά μου. Επίσης, αισθάνομαι να με καλεί η δεύτερη πατρίδα μου, η Ιταλία. Θέλω να δω τι μπορώ να κάνω σε ένα μέρος όπου πρωτο-αντιμετώπισαν το χορό σαν ένα απαιτούμενο εργαλείο για τον καθωσπρεπισμό και την εισαγωγή του καλλιτέχνη στο παλάτι.
Ε.Π. Έχω ξεκινήσει την καριέρα μου στο εξωτερικό! Επέστρεψα στην Ελλάδα μετά από πολλά χρόνια που δούλευα στην όπερα της Γένοβας, αλλά και στο Μιλάνο σε ιδιωτική ομάδα! Οι πρώτες μου επαγγελματικές βάσεις μπήκαν εκεί και είμαι πολύ περήφανη για αυτό. Αισθάνομαι όμως ότι έχω κάνει τον κύκλο μου σε αυτόν τον τομέα και δεν αντιμετωπίζω αυτόν τον πειρασμό. Άλλωστε είναι και λίγο αργά ηλικιακά, δεν είμαι και στην πρώτη νιότη! Θα ήταν δύσκολο να μπορέσω να βρω έναν «χώρο» να υπάρξω μέσα σε ένα άγνωστο περιβάλλον... Αυτό βέβαια δεν ισχύει για το διδασκαλικό μου κομμάτι όπου εκεί τα περιθώρια είναι πολύ μεγαλύτερα!
- Πως κρίνετε το επίπεδο των Ελλήνων χορευτών/-τριών σε σχέση με τους ομότεχνους τους στο εξωτερικό;
Α.Κ. Οι χορευτές της Ελλάδας και κυρίως εκείνοι που έχουν αποφοιτήσει από την Κρατική, είναι γνωστό ότι η τεχνική τους είναι πολύ υψηλή, γι' αυτό και βρίσκουν δουλειά στο εξωτερικό. Κάθε χρόνο πηγαίνω στο BLACKBOX και μένω έκπληκτη από τα κατορθώματα των παιδιών. Έχουν μια λυσσαλέα δίψα για κίνηση, δεν τους σταματάει τίποτε. Γνωρίζουν ότι πετούν. Τους βλέπω να πηδούν και νομίζω πως θα ξεχαστούν και θα μείνουν στον αέρα. Αυτό είναι και το επικίνδυνο, μήπως από την ιλιγγιώδη ταχύτητα '' μείνουν στον αέρα ''...
Ε.Π. Δυστυχώς τα πράγματα είναι δυσάρεστα. Ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν παιδιά με αξιοσημείωτες δυνατότητες και ταλέντο, δεν έχουν μια ευκαιρία για ολοκληρωμένη και ουσιαστική εκπαίδευση. Εδώ δεν υπάρχει καν μια σοβαρή ακαδημία του χορού όπως σε όλες τις χώρες του εξωτερικού που σέβονται τον πολιτισμό τους και την παιδεία τους. Κάποιες φιλότιμες προσπάθειες κάνουν οι σχολές της ΚΣΟΤ και της ΕΛΣ, αλλά και εκεί επικρατούν ημίμετρα... με μια πολιτεία που μακράν του αρωγού της τέχνης βρίσκεται...πως περιμένουμε να αναπτυχθεί το επίπεδο; Οι μεμονωμένες περιπτώσεις μιας καλής δουλειάς που μπορεί να κάνει κάποιος δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη θέση μιας ολόκληρης χώρας... Είναι τεράστιο αυτό το κεφάλαιο και δε μπορεί κανείς να το αναπτύξει έτσι απλά.
-Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στο χώρο του Μικροσκοπικού Θεάτρου που παρουσιάζονται οι παραστάσεις σας; Το γεγονός πως η σκηνή είναι μικρών διαστάσεων για χορό πως επηρεάζει τη μορφή της χορογραφίας, αλλά και τη σχέση σας με το κοινό;
Α.Κ. Η αίσθηση που είχα όταν πρωτοπήγα στο Μικροσκοπικό Θέατρο είναι εκείνη που έχεις όταν μπαίνεις σε έναν κόσμο μυστηρίου, αλλά ταυτόχρονα μυρίζει σα να βρίσκεσαι μέσα στο σπίτι σου. Στις πρόβες μας με την Αναστασία βυθίζομαι σε μέρη όπου δεν μπορούσα να φαντασθώ, έρχομαι σε επαφή με μνήμες παλιές, μνήμες που δεν είχαν ξανάρθει στην επιφάνεια. Το γεγονός ότι όταν χορεύω αισθάνομαι πως έχω άμεση επαφή με το κοινό, δίνει έναν άλλο χαρακτήρα στο εκάστοτε έργο. Στο Μικροσκοπικό Θέατρο δεν αναγκάζομαι να αποκοπώ από το κοινό και παρατηρώ ότι λειτουργεί θετικά. Είναι σαν να δίνω και να παίρνω από αυτό!
Ε.Π. Το μικροσκοπικό θέατρο έχει μια κατανυκτική διάθεση. Εξ αρχής σε υποβάλλει σε μια διάθεση παρατήρησης και συγκέντρωσης, ακριβώς λόγω του μικρού μεγέθους του. Μέσα του όλοι μπορούν να αισθανθούν έντονα τη δική τους παρουσία, γιατί δεν υπάρχει πουθενά η αίσθηση της μάζας. Ό,τι βλέπεις και συμβαίνει εκεί μέσα σε διαπερνάει άμεσα γιατί οι αποστάσεις είναι μικρές και η αύρα όλων συγκεντρωμένη. Σαφώς η χορογραφία επηρεάζεται από τον περιορισμό του χώρου, αλλά αυτό συχνά γίνεται και θέμα της, ένα θέμα που μέσω του αυτοσχεδιασμού, έχει πολλά περιθώρια μέχρι να εξαντληθεί. Το να χορεύω τόσο κοντά στον κόσμο στην αρχή μου είχε φανεί ακατόρθωτο, συνηθισμένη από την απόσταση που συνήθως υπάρχει ανάμεσα στο θεατή και εμένα. Σήμερα ανακαλύπτω πως αν και η δυσκολία είναι μεγάλη για να μπορέσεις να παραμείνεις συγκεντρωμένος και σε συνεχή επαφή με τη δράση σου, ο κοντινός θεατής σε παρακινεί κιόλας και σε ενδυναμώνει. Είναι μια σχέση καινούρια και καλοδεχούμενη!!!!
Πληροφορίες
Είναι Καιρός
28 Φεβρουαρίου και 07 Μαρτίου 2015
ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ
Μικροσκοπικό Θέατρο
Δεξίππου 5 & Πλατεία Ταξιαρχών, Πλάκα
www.anastasialyra.com
facebook.com/MikroskopikoTheatro
Δεξίππου 5 & Πλατεία Ταξιαρχών, Πλάκα (150 μέτρα από το Μετρό Μοναστηράκι)
Εισιτήριο: Κανονικό 10 ευρώ / Μειωμένο 5 ευρώ
Κρατήσεις: 6976899269 Δευτέρα έως Παρασκευή 19:30–21:30 και τις ημέρες των παραστάσεων
Κράτηση απαραίτητη λόγω περιορισμένου χώρου
