Αναμφισβήτητα, όταν αναφερόμαστε στο χώρο των τεχνών, η συζήτηση περί εμπνεύσεως, ταλέντου και δημιουργικότητας του καλλιτέχνη δεν μπορεί παρά να είναι μακρά. Θέματα όπως η γέννηση της ιδέας ενός έργου τέχνης, η τεχνική και τα στάδια που μεσολαβούν μέχρι την ολοκλήρωση αυτού του έργου αναδύονται στην επιφάνεια, θέτοντας στον εκάστοτε φιλότεχνο ποικίλους προβληματισμούς.
Το πώς λοιπόν διαχειρίζεται ένας καλλιτέχνης το ταλέντο του κατά τη σύνθεση ενός εικαστικού έργου αποκαλύπτεται στο παρακάτω κείμενο του που φιλοξενείται στο βιβλίο του μεγάλου Ρώσου ζωγράφου «Αναδρομή 1901 ? 1913. Σύντομη αυτοβιογραφία» (μετάφραση ? σημειώσεις Γιώργος Κεντρώτης, εκδόσεις Διάττων, Αθήνα 1988, σελ. 42-43).
Ο Στάθης Λαγκαδάς, που τα δέκα τελευταία χρόνια ασχολείται με το Θέατρο Σκιών, κάθε Κυριακή στο Θέατρο ELIART, θα προσφέρει στα παιδιά με τις αυθεντικές φιγούρες του, παραστάσεις Καραγκιόζη, απο το παλαιότερο και νεώτερο ρεπερτόριο, αλλά και δικές του διασκευές απο παραμύθια απο διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Το Kινητήρας studio σας προσκαλεί την Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου στις 14.30μμ στην ανοιχτή παρουσίαση του έργου σε εξέλιξη SUPERHEROES το οποίο δημιουργήθηκε στα πλαίσια του προγράμματος 'Residency' του Κινητήρα από τους 'Ελενα Πέγκα (Ελληνίδα θεατρική συγγραφέας) , Patrick Morris (Άγγλος σκηνοθέτης) και Stefanie Muller (Ελβετίδα ηθοποιός).
Το 1923 ο Γερμανός συνθέτης Χανς Λαπ, βετεράνος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, γράφει ένα τραγούδι που μιλά για τη μοναξιά των στρατιωτών στα λασπωμένα χαρακώματα , μακριά από τη γυναικεία συντροφιά. Ο τίτλος του τραγουδιού είναι μακροσκελής. Λέγεται «Τραγούδι ενός νεαρού στρατιώτη στο φυλάκιο», αλλά στο ρεφρέν του περιέχει ένα μαγικό γυναικείο όνομα : «Λιλί Μαρλέν».
Μια συγκινητική ιστορία για τη μεγάλη κυρία του Eλληνικού τραγουδιού...Ένας μονόλογος γεμάτος μεγάλα τραγούδια, τραγούδια που γράφτηκαν με ψυχή από μια γυναίκα που έζησε με πάθος τη ζωή... Η ανάγκη για την παράσταση βγήκε μέσα από την επιθυμία για ένα ταξίδι στη μνήμη μιας εποχής και σαν καταβολή ελάχιστου φόρου τιμής στην πρώτη μεγάλη Ελληνίδα στιχουργό, την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Η Ιφιγένεια Ανδρεδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα, στα εξωτικά Εξάρχεια, μεγάλωσε, αποφάσισε να γίνει μηχανικός, αλλά δεν προσπάθησε ποτέ να σοβαρέψει, και πάντα είχε στο μυαλό της, πάνω απ' όλα, Τη Γλώσσα και Τα Ταξίδια.
Σήμερα μιλάει, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία, οκτώ ξένες γλώσσες κι έχει παραγγείλει φαγητό σε τουλάχιστον είκοσι, της έχει λείψει το σπίτι σε περισσότερες από τριάντα χώρες κι έχει σταματήσει πια να μετράει σε πόσα δρομάκια έχει χαθεί, είναι όμως σίγουρη ότι θα χαθεί σε ακόμα περισσότερα, ακόμα και στη γειτονιά της.
Γιάκοπο Ραμπούστι, ο επονομαζόμενος Τιντορέττο, (Jacopo Robusti ditto il Tintoretto). Ιταλός ζωγράφος (Βενετία 1518-1594). Το όνομά του προέρχεται από το επάγγελμα του πατέρα του που ήταν βαφέας υφασμάτων (tin tore). Η πρώτη του δραστηριότητα χρονολογείται από το 1540, όταν είχε ποια απαλλαγή από την υποχρέωση να υποτάσσεται στους κανόνες οποιουδήποτε εργαστηρίου και έγινε ανεξάρτητος τεχνίτης. Ο Τισιανός τον είχε διώξει από το εργαστήριό του, γιατί δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τις αντίθετες τάσεις του νεαρού ζωγράφου, που ήταν ανήσυχος, φιλόδοξος, νευρικός και μεγαλοφυής. Η διαμόρφωσή του συνδέεται περισσότερο με τον Μπονιφάτσιο ντε Πιτάτι και με τον Αντρέα Μελντόλλα, τον επονομαζόμενο Σκιαβόνε, ζωγράφο της βενετσιάνικης σχολής, επηρεασμένο από την μανιεριστική κομψότητα του Παρμιτζανίνο.
Κατά το 19ο αιώνα, παράλληλα με τον Κλασικισμό, το Ρεαλισμό και το Ρομαντισμό, εντοπίζονται στην ευρωπαϊκή ζωγραφική ρεύματα με ιδεαλιστική αφετηρία και στόχους. Ανάμεσα σε αυτά και η κίνηση της αδελφότητας του Λουκά, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1809 στη Βιέννη, ολοκληρώθηκε το 1810 στη Ρώμη και έγινε αργότερα γνωστή με το όνομα «Ναζαρηνοί».
Με αφορμή την ατομική έκθεση της Ιωάννας Καφίδα στην «ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΓΑΒΡΑΣ» μιλήσαμε μαζί της καταγράφοντας σκέψεις, ανησυχίες και τρόπους προσέγγισης μιας πραγματικότητας που συνομιλεί με την ίδια και το ζωγραφικό της έργο. Το έργο της πλούσιο σε ρεαλιστικά στοιχεία, όσο αφορά την πλαστικότητα της φόρμας, την πινελιά, το χρώμα, καθώς και την αναγνωρισημότητα των στοιχείων που χρησιμοποιεί. Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε τονίζει ότι η πρόθεσή της είναι να ακουμπήσει, να επανατοποθετηθεί απέναντι στον εαυτό της και στα βασικά ερωτήματα της ζωής, έτσι ώστε η τέχνη της να είναι ένα διαχρονικό μέσο επικοινωνίας.
Το διασημότερο παραμύθι σε σύγχρονη εκδοχή σε μια παράσταση για όλη την οικογένεια
Το μύθο της Σταχτοπούτας και το ταξίδι του στο χρόνο παρουσιάζει, σε μια παράσταση για όλη την οικογένεια η 5η Εποχή/Τέχνης στο Θέατρο ΚΑΠΠΑ.