«Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου» ή «το Σύμβολο της Αμοιβαιότητας» τιτλοφορείται το project μιας ιδέας κοινωνικής τέχνης της Ελένης Πολυχρονάτου, ένα έργο δημόσιου χαρακτήρα με κοινωνική απήχηση για το οποίο η δημιουργός σημειώνει:
Το SEEAR προέρχεται από τις λέξεις: see & hear. Πρόκειται για ένα project στο οποίο συνεργάζονται νέοι εικαστικοί, designers και μουσικοί παράγοντας τέχνη και επικοινωνία μέσω των δύο κυριότερων ανθρώπινων αισθήσεων.
KARMA: Ο πύργος των αντρών με τα δεμένα μάτια
Γράφτηκε από τον Γιώργος Δρακάκης
Ορθώνεται σε ύψος 7 μέτρων. Το Κάρμα είναι ένα πρόσφατο γλυπτό του Κορεάτη γλύπτη Do Ho Suh και βρίσκεται στο Sydney and Walda Besthoff στον Κήπο των Γλυπτών, στο Μουσείο Τέχνης της Νέας Ορλεάνης. Το έργο απεικονίζει έναν πύργο από άντρες καβάλα ο ένας πάνω στον άλλο, που ο καθένας διαδοχικά, καλύπτει τα μάτια εκείνου που βρίσκεται από κάτω του, δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση ότι ο τυφλός πύργος μοιάζει να απλώνεται στο άπειρο σαν μορφόκλασμα (φράκταλ), παρόλο που τεχνικά πρόκειται για 98 φιγούρες κατασκευασμένες από χυτό ανοιξείδωτο ατσάλι!
Μαουρίτζιο Σερατσίνι: Οι μυστικές ζωές των πινάκων
Γράφτηκε από την Ειρήνη Κεφαλιανού
Η ιστορία της τέχνης αλλάζει. Ο μηχανικός Μαουρίτζιο Σερατσίνι πέρασε 30 χρόνια ερευνώντας τη χαμένη νωπογραφία του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, "Μάχη του Ανγκιάρι" και στη διαδικασία ανακάλυψε ότι πολλοί πίνακες κρύβουν κάποια κρυμμένα επίπεδα ιστορίας. Δεν θα έπρεπε να είναι και αυτά μέρος της εμπειρίας ανάγνωσης ενός πίνακα;
Το τατουάζ ή δερματοστιξία, όπως αποδίδεται στα ελληνικά, είναι μια διαδικασία μόνιμης τροποποίησης του σώματος, ίσως η περισσότερο διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο, το νόημα της οποίας διαφοροποιείται ανάλογα με τον κάθε λαό, τον κάθε άνθρωπο, ακόμη και με την ιστορική στιγμή που δημιουργείται. Οι ερμηνείες των συμβόλων που χρησιμοποιούνται δεν είναι εύκολο να κατανοηθούν, καθώς το μέσο που χρησιμοποιεί, το σώμα, είναι ήδη επιφορτισμένο με νόημα, δυσκολεύοντας ή διαστρεβλώνοντας, πολλές φορές, το αρχικό νόημα της εικόνας. Αντίθετα, η δυναμικότητα του μηνύματος προκύπτει από αυτόν το συνδυασμό. Το ήδη επιφορτισμένο με νόημα σώμα, σε σχέση με το νόημα των συμβόλων που παρουσιάζονται, είναι πολλές φορές αρκετό για να μην περάσει απαρατήρητο.
Ραφαήλ Σάντσιο - Raffaello Sanzio ή Santi Μέρος Β'
Γράφτηκε από την Κατερίνα Ρουμπέκα
Στη Ρώμη, το 1508, ο Ραφαήλ, γνώρισε προσωπικά τον Μιχαήλ Άγγελο και δέχτηκε την επίδρασή του. Το στυλ του έργου «Η Μαντόνα Άλμπα» 1509, αντιφεγγίζει με τον τελειότερο τρόπο την πνευματικότητα του Ραφαήλ, της Stanza della Segnatura. Υπάρχει συγκεκριμένα μια απόλυτη αντιστοιχία, ανάμεσα στο ύφος της Παρθένου και σε εκείνο που συναντάμε στα μετάλλια των «Αρετών» 1508-1509, όταν ο Ραφαήλ είχε εντυπωσιασθεί, από το ταλέντο του Μιχαήλ Άγγελου.
Η Αστική Μη Κερδοσκοπική εταιρεία "Εκδρομή της Αγάπης" σε συνεργασία με τον επίσημο φορέα Zumba® Fitness διοργανώνουν, το Σάββατο 9 Μαρτίου στις 17.30, τη φιλανθρωπική εκδήλωση Zumbathon® της αγάπης, στο Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ στο ΟΑΚΑ.
H TMG και ο «Ελληνικός Κόσμος» παρουσιάζουν μία από τις πιο σημαντικές ορχήστρες του πλανήτη, την Berliner Philarmoniker Orchestra , στις 8 Μαρτίου, ζωντανά μέσω δορυφόρου από το Βερολίνο, υπό την διεύθυνση του Andris Nelsons. Η βραδιά είναι αφιερωμένη στους Mozart, Wagner και Shostakovich.
Το Θέατρο του Πανικού παρουσιάζει την εγκατάσταση-performance «Lucky», βασισμένη στο έργο του Σάμουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό».
Μία ηθοποιός, οκτώ video artists, μία mc και ένας ζωγράφος – διαφορετικός κάθε βράδυ – συναντιούνται το Μάρτιο στο υπόγειο του Booze Cooperativa (ΚΡΥΠΤΗ) κάτω από ένα δέντρο.
Γωνιές της Αθήνας που χρειάζονται την στήριξη μας
Γράφτηκε από τον Όμηρος Δ. Τσάπαλος
Η Αθήνα δυστυχώς έχει απωλέσει προ πολλού την εικόνα μια όμορφης, περιποιημένης και ανθρώπινης πρωτεύουσας. Προς αυτήν την κατεύθυνση έπαιξαν ρόλο τόσο οι κακές έως ανύπαρκτες δημαρχιακές θητείες των τελευταίων χρόνων, όσο και η οικονομική κρίση που ισχυροποίησε μια νοοτροπία αδιαφορίας και ασυνέπειας των πολιτών απέναντι στον δημόσιο χώρο. «Εδώ ο κόσμος χάνεται, σιγά μην ασχολούμαστε με τα graffiti και τα πεζοδρόμια» είναι μια φράση που καταδείχνει το πώς αντιμετωπίζουν οι Αθηναίοι πολίτες τον δημόσιο χώρο, μια αντιμετώπιση που τείνει δυστυχώς να γενικευθεί και να αποτελέσει τρόπο σκέψης και συλλογικής συμπεριφοράς.
