Ο Ναβουχονόδωρ [Nabucodonosor / Nebuchadnezzar in English] ?ή Ναμπούκο [Nabucco], όπως καθιερώθηκε μετά από παράσταση στην Κέρκυρα το 1844- αποτελείται από τέσσερα μέρη. Το ποιητικό κείμενο είναι του Τεμίστοκλε Σολέρα [Temistocle Solera] και βασίζεται στο θεατρικό Ναβουχοδονόσωρ των Ωγκύστ Ανισέ-Μπουρζουά [Auguste Anicet-Bourgeois] και Φρανσίς Κορνύ [Francis Cornue] (1836) όπως επίσης στο σενάριο ενός ομώνυμου μπαλέτου σε χορογραφία του Αντόνιο Κορτέζι [Antonio Cortesi] (1838).
Καμίλ Σίμαν: Κυνηγώντας φωτογραφίες πολικού πάγου.
Γράφτηκε από τον Γιώργος Δρακάκης
Η φωτογράφος Καμίλ Σίμαν φωτογραφίζει παγόβουνα, δείχνοντας στον κόσμο την περίπλοκη ομορφιά αυτών των πελώριων, αρχαίων κομματιών πάγου. Καταδυθείτε στην παρουσίαση φωτογραφιών της με τίτλο: "Το τελευταίο παγόβουνο".
Δώδεκα καλλιτέχνες από τη μακρινή Αργεντινή ανεβαίνουν την Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011 στις 21.30 στη σκηνή του Λυκαβηττού για να αφηγηθούν μικρές ερωτικές ιστορίες μιας εκρηκτικής μουσικοχορευτικής παράστασης ... Του TANGO AZUL!
Ένα χρόνο μετά την παράσταση, που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία pocket theater την περσυνή χρονιά με «Τη σημασία να είναι κανείς σοβαρός" του Όσκαρ Ουάιλντ,οι ΘΕΑΤΡΙΝΩΝ ΘΕΑΤΕΣ, επιστρέφουν με μια ακόμα ενδιαφέρουσα πρόταση. Το έργο «ΧΟΡΕΨΕ ΜΕ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» του JOE SAUTER, ένα ψυχογράφημα, μια ανθρώπινη ματιά στα προβλήματα των μειονοτήτων στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, γίνεται μια ατμοσφαιρική ερωτική παράσταση, σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού και φιλοδοξεί να κερδίσει το στοίχημα του «ξεχωριστού». Ένα σύγχρονο κοινωνικό έργο, με πρωτότυπο θέμα φέτος στο Φεστιβάλ Πέτρας στις 27 Ιουλίου 2011, στις 21.30
Ο Γιώργος Ζογγολόπουλος (1902/3-2004) ήταν ο γλύπτης και ο άνθρωπος που αγάπησε ισότιμα την τέχνη και τη ζωή, με αποτέλεσμα να συμμετέχει ενεργά στην εξέλιξη της ελληνικής εικαστικής σκηνής για εξήντα περίπου χρόνια. Γεννήθηκε στην οδό Δεληγιώργη στο Μεταξουργείο, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Μάρκασι της ορεινής Κορινθίας. Στις αρχές της δεκαετίας του ?20 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Θωμά Θωμόπουλο. Ήταν μια εποχή δημιουργική για τον νεαρό δημιουργό, γιατί αν και αναγνώριζε ότι το κλίμα της σχολής ήταν πολύ αντιδραστικό, εν τούτοις του δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσει πολλούς αξιόλογους ανθρώπους που τον εισήγαγαν στην ευρωπαϊκή μοντερνικότητα.
Στο πλαίσιο της ετήσιας εικαστικής έκθεσης "ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΕΧΝΗΣ 2011" που διοργανώνει το Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών της Αθήνας στο Μουσείο Γουναρόπουλου σε επιμέλεια Μιχαήλ Ρωμανού, πραγματοποιείται η πρώτη παρουσίαση έργων των ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ καλλιτεχνών για τα ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ που θεσπίζει από φέτος το Φεστιβάλ.
Arte Povera (Φτωχή Τέχνη) - Μέρος Β'
Γράφτηκε από την Κατερίνα Ρουμπέκα
Η Arte Povera διαλέγεται με τον θεατή μέσα από θραύσματα υλικών, εννοιών, λέξεων, καθώς και μέσα από έναν νομαδισμό, που επιτρέπει την αποφυγή της συνοχής και την συνεχή μετατόπιση από τον πίνακα καβαλέτου στην τοιχογραφία ή στην κατασκευή στο χώρο. Παρατηρώντας ένα πρωινό του 1965 την ανατολή του ήλιου ψηλά από το όρος Stromboli ο Giovanni Anselmo (1934-), διαπίστωσε ότι η σκιά του σώματος του δεν έπεφτε στο έδαφος αλλά στην ατμόσφαιρα, στο κενό. Αυτή η εμπειρία τον έστρεψε στην Conceptual Art και ειδικότερα στην ιδέα μιας τέχνης που θα αναφερόταν στο άχρονο και άμορφο του σύμπαντος. Η ελαστικότητα, η ισορροπία, η δύναμη της βαρύτητας έγιναν οι κύριες ορίζουσες των αναζητήσεων του ως τις αρχές του ?70. Μια πέτρα που πατούσε πάνω σε φρέσκα λαχανικά, δεμένη από κάπου με ένα σκοινί, προδιέγραφε το ενδεχόμενο να πέσει κάποια στιγμή καθώς τα λαχανικά θα μαραίνονταν. Η σχέση της πλαστικής φόρμας με την οργανική διαδικασία, δηλαδή με τον χρόνο και την ενέργεια, βρέθηκε με τον Anselmo στο επίκεντρο της Arte Povera.
Όταν το απαιτούμενο από μία ταινία δεν είναι η δραματουργία της ή οι ερμηνείες της, αλλά τα εκμεταλλεύσιμα χαρακτηριστικά (π.χ. σεξ & βία) τότε το Sleaze Factor(y) είναι εδώ για να σας προτείνει μερικές ταινίες που θα γίνουν οι ένοχες απολαύσεις σας!
