- Frankenstein. Δεν πρόκειται για εκδοχή της γνωστής ιστορίας της M.Shelley. Γιατί επιλέξατε αυτό τον τίτλο για τη φετινή σας παράσταση;

Από την αρχή είχα στο μυαλό μου ότι δεν ήθελα να δείξω τη γνωστή ιστορία, το τέρας με τις βίδες και τα παπούτσια πλατφόρμες! Πρωταρχική επιδίωξη δική μου ήταν να δημιουργήσω υποκατάστατα εικόνων που συνειρμικά θα παραπέμπουν το θεατή στο μύθο του Frankenstein. Ο Frankenstein άλλωστε σαν έργο δε θεωρώ ότι έχει να μας δώσει και πολλά σήμερα, με την έννοια ότι δεν είναι και Σαίξπηρ(!), έχει όμως πάρα πολλές ωραίες, μαγικές εικόνες που μπορεί να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης, ειδικά για παράσταση χοροθεάτρου. Η παράστασή μου είναι αρκετά μίνιμαλ σε σχέση με την ιστορία του Frankenstein.Έχω προσπαθήσει να αντικαταστήσω εικόνες γνωστές σε όλους από την ιστορία με σύμβολα, όπως για παράδειγμα οι δύο κούνιες που συμβολίζουν την καλή και την κακή πλευρά του τέρατος. Οπτικά αυτό, σαν θέαμα, παραπέμπει τον θεατή στην ιστορία. Θεώρησα τετριμμένο το να δείξω το τέρας. Η επιδίωξή μου από την αρχή ήταν να βλέπει κανείς την παράσταση Υ ,να του έρχεται στο μυαλό η Χ, η γνωστή, αλλά ποτέ να μην τη βλέπει.

- Οι πρωταγωνιστές της παράστασης είναι πειραματόζωα;

Δε θα τα έλεγα πειραματόζωα, είναι άνθρωποι που βρέθηκαν στη δίνη ενός επίδοξου επιστήμονα, του δικού μας Δρ.Frankenstein ο οποίος προσπαθεί με αλχημείες να πετύχει το στόχο του, που είναι η δημιουργία ζωής, αλλά τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως τα περιμένει. Κάθε ανατροπή που αντιμετωπίζει, κάθε μη αναμενόμενη συμπεριφορά των δημιουργημάτων του τον επηρεάζει ψυχολογικά, του αλλάζει διαθέσεις. Δεν είναι απαραίτητο λοιπόν ότι τα πειράματα του είναι καταστροφικά, φρικιαστικά, αλλά συμβαδίζουν με την ψυχολογία που έχει ανά πάσα στιγμή ο επιστήμονας. Και η ατμόσφαιρα συμβαδίζει επίσης τόσο με τη διάθεση του επιστήμονα όσο και με τα αποτελέσματα των πειραμάτων του πάνω στα πλάσματα που δημιουργεί. Γι?αυτό και σε ορισμένα στιγμιότυπα της παράστασης η ατμόσφαιρα μπορεί να γίνεται εύθυμη παρότι συνεχίζουμε να βρισκόμαστε στο ίδιο εργαστήριο πειραμάτων.

- Το υδάτινο στοιχείο κυριαρχεί στην παράσταση. Συμβολίζει κάτι ή το επιλέξατε λόγω των διαφορετικών ποιοτήτων που δίνει στην κίνηση;

Στην παράσταση ουσιαστικά βλέπουμε ένα δοχείο μεγεθυμένο μέσα στο οποίο κάνει ο επιστήμονας τα πειράματά του. Βλέπουμε την κίνηση που αναπτύσσεται στο μικρόκοσμο του δοχείου, τον μη ορατό από ανθρώπινο μάτι. Το νερό δεν μπήκε από πρόθεση να πρωτοτυπήσουμε, να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Δε με ενδιαφέρει να κάνω κάτι που να είναι ?Catchy? για να έρθει ο κόσμος να δει την παράσταση. Το να αρχίσει να βρέχει ποπ-κορν, για παράδειγμα, δε μου λέει τίποτα αν δεν έχει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης μέσα στην παράσταση. Το νερό ,και κάθε στοιχείο που χρησιμοποιώ, πρέπει να έχει ουσία, να μην είναι για εντυπωσιασμό. Το νερό εδώ είναι ένα από τα υλικά μέσα στα οποία γίνονται πειράματα και μας επιτρέπει να βλέπουμε πως λειτουργεί το ίδιο πείραμα σε υγρό ή άλλο περιβάλλον, γιατί βεβαίως η παράσταση δεν αρχίζει με νερό.

- Γιατί  αφορά τον κόσμο στις μέρες μας ένα τέτοιο θέμα; Δε θα ήταν προτιμότερο να είχατε επιλέξει κάτι πιο επίκαιρο, ?οικονομική κρίση? ας πούμε;

Αν όλες οι παραστάσεις αναφέρονταν στην οικονομική κρίση θα ήταν όλες πραγματικά πολύ σκληρές. Στην Τέχνη σαφώς μπορεί η καθημερινότητα να αποτελέσει πηγή έμπνευσης , ωστόσο δεν ασκεί σ? εμένα τόσο ισχυρή επιρροή ώστε να θέλω να ανεβάσω παράσταση γι?αυτό το θέμα. Τον Frankenstein τον επέλεξα γιατί ήταν επι σειρά ετών καρφωμένος στο μυαλό μου. Ήταν όμως πολύ δύσκολο να το υλοποιήσω λόγω τεχνικών δυσκολιών. Ήμουν απόλυτα σίγουρος για το τι ήθελα να κάνω, ποιες ήταν οι προδιαγραφές, οι προϋποθέσεις που έπρεπε να πληρούνται για να ανέβει η παράσταση αυτή και δεν έβρισκα ένα χώρο ο οποίος θα μπορούσε να τη στεγάσει. Με τη δημιουργία του δικού μου θεάτρου όταν είχα πια την ευκαιρία να κάνω την παράσταση όπως την ήθελα ήρθε και η απόφαση να το κάνω.

- Πως είναι να είσαι ταυτόχρονα σκηνοθέτης, χορογράφος και χορευτής σε μια παράσταση. Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε;

Καταρχάς θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι εγώ δεν είμαι σκηνοθέτης με την ευρεία έννοια, είμαι σκηνοθέτης σκηνής, ουσιαστικά σκηνοθετώ τις παραστάσεις που χορογραφώ. Έχοντας πολύ καλή γνώση της χορογραφίας και της συνθήκης του έργου κι έχοντας απόλυτα καθαρή εικόνα για το τι θέλω να παρουσιάσω είμαι σε θέση να σκηνοθετήσω τις παραστάσεις μου. Δεν ήρθα ξαφνικά και αυτοβαφτίστηκα σκηνοθέτης, απλώς προσπαθώ γι?αυτό που υπηρετώ, το χοροθέατρο.
Το να είσαι και μέσα και έξω από την παράσταση είναι πράγματι πολύ δύσκολο, απ΄την άλλη όμως σου δίνει την ευκαιρία να βλέπεις πράγματα και να τα αλλάζεις. Εμείς ειδικά ξεκινάμε τις πρόβες 6-7 μήνες πριν κι έτσι περνά αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να παρουσιάσουμε στο κοινό ολοκληρωμένη την παράσταση. Έχω, επίσης, πολλούς αξιόλογους συνεργάτες που γνωρίζουν πολύ καλά τη δουλειά τους και είναι υπεύθυνοι ο καθένας για τον τομέα του. Έτσι μοιράζεται λίγο η πίτα και μπορώ κι εγώ να αφοσιωθώ στο δικό μου ρόλο, να χορογραφώ, δηλαδή, να σκηνοθετώ και το τελευταίο διάστημα να βάζω και τον εαυτό μου στην παράσταση ως χορευτή. Περισσότερο πάντως με ενδιαφέρει το δημιουργικό κομμάτι της δουλειάς, δεν είναι απαραίτητο ότι πρέπει να συμμετάσχω κι εγώ ως χορευτής στις παραστάσεις μου ή ,πόσο μάλλον, να πρωταγωνιστώ! Προσπαθώ να είμαι αυτός που λύνει προβλήματα κι όχι αυτός που δημιουργεί.

- Το χοροθέατρο είναι ?δύσκολο θέαμα? για το ευρύ κοινό;Στις δικές σας παραστάσεις προσπαθείτε να προσαρμόζετε λίγο το περιεχόμενο ώστε να γίνεται ευκολότερα κατανοητό;

Οι χοροθεατρικές παραστάσεις είναι δύσκολο θέαμα γιατί το κοινό είναι λίγο προκατειλημμένο. Αυτός που δεν έχει γνώση του χορού και πάει να δει μια παράσταση σύγχρονου χορού ενδεχομένως αυτό που θα δει να του φανεί ?κινέζικα?! Εγώ όμως δεν κάνω χορευτικές παραστάσεις. Αυτό που θέλω να παρουσιάζω έχει ναι μεν ως βάση το χορό, που είναι ένα αντικείμενο που γνωρίζω πολύ καλά και το οποίο υπηρετώ χρόνια, είναι όμως περισσότερο ένα συνονθύλευμα πραγμάτων. Είναι χορός,εικόνα,λόγος,εικαστικό θέαμα. Και έχει μεγάλη σημασία το πάντρεμα όλων αυτών. Στις παραστάσεις μου εξάλλου συμμετέχουν και άνθρωποι που δεν είναι χορευτές, αλλά μπορούν να κάνουν κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερο και ταιριάζει στην παράσταση. Η παράσταση Frankenstein είχε για παράδειγμα ανάγκη από ανθρώπους με μεγάλη ευλυγισία και γνώση ακροβατικών. Ένας χορευτής δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Χρησιμοποιώ επίσης ηθοποιούς. Ένας ηθοποιός υποστηρίζει τελείως διαφορετικά το ρόλο του από ένα χορευτή. Ο ηθοποιός αντιλαμβάνεται την οδηγία που θα του δώσεις με έναν ιδιαίτερο τρόπο, την επεξεργάζεται και τη βγάζει με μια διαφορετική διάσταση. Κι εγώ δεν έχω την ανάγκη να τον δω να κάνει το χορευτή. Ο Ντένης Μεταξάς, που είναι ηθοποιός, είναι ο Dr Frankenstein στην παράσταση και έχει κεντρικό ρόλο. Συνεπώς η παράσταση αυτή δεν είναι χορευτική, είναι ένα θέαμα που περιλαμβάνει διάφορους συντελεστές.

- Στη συγκεκριμένη παράσταση δε χρησιμοποιείτε πολύ λόγο όμως. Σε ποιο στοιχείο δίνεται προτεραιότητα ως σκηνοθέτης;

Πράγματι λίγος λόγος που υπάρχει στην αρχή, που είναι και στα γερμανικά, χρησιμοποιείται περισσότερο για να δώσει ύφος, χαρακτήρα στο ρόλο. Δε βάζω το λόγο ως προτεραιότητα στο θέαμα. Δίνω μεγαλύτερη βάση στην εικόνα, στο εικαστικό αποτέλεσμα της εικόνας που πιστεύω ότι δε χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση με λόγο. Αν μπορώ να φτιάξω ένα πίνακα με κίνηση τότε θεωρώ οτιδήποτε άλλο περιττό.

- Δουλειά συναδέλφων σας παρακολουθείτε; Υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα ή το εξωτερικό τη δουλειά του οποίου να θαυμάζετε ιδιαιτέρως;

Φιλοξενήσαμε στο θέατρό μας το καλοκαίρι το Φεστιβάλ Ελλήνων Χορογράφων και είδα όλες τις παραστάσεις των καλλιτεχνών. Από τότε που άνοιξε το θέατρο όμως δυστυχώς δεν έχω χρόνο να παρακολουθώ παραστάσεις.

Συνήθως από δουλειές συναδέλφων ,παραστάσεις χοροθεατρικές ή μη, ξεχωρίζω κομμάτια, στιγμές. Μπορεί να βλέπω πολύ διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα και να τα θαυμάζω.

Μια ξένη χορογράφος που είναι εξαιρετική και θαυμάζω ιδιατέρως είναι η βραζιλιάνα Deborah Colker (στο βίντεο παρακάτω). Και βέβαια θαυμάζω αυτούς που διδάχθηκα ως μαθητής. Δε μπορούν να βγουν από το σύστημά μου, ας πούμε, η Graham ή η Pina Bausch, η οποία θεωρώ ότι έχει δώσει τροφή για τα επόμενα 100 χρόνια! Ημουν προσωπικά μεγάλος fan της επί σειρά ετών.

- Έμπνευση από πού αντλείτε;

Από πηγές που δεν έχουν καμία σχέση με το χορό. Οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να είναι έμπνευση. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, μου έρχονται εικόνες από γεγονότα του παρελθόντος, τα οποία δεν είχα καν συνειδητά παρατηρήσει τη στιγμή που συνέβησαν.

- Είναι άλλο το επίπεδο των παραστάσεων στο εξωτερικό;

Όχι, θεωρώ ότι κι εδώ έχουμε πολύ αξιόλογες παραστάσεις. Ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει και οι δρόμοι επικοινωνίας και μπορούμε να βλέπουμε παραστάσεις του εξωτερικού που έρχονται εδώ. Δε χρειάζεται πια να πάω στο Λονδίνο για να δω τους Stomp. Όλο αυτό που γίνεται τώρα το θεωρώ πολύ θετικό για τη δημιουργία χοροθεάτρου. Μπορεί μια ομάδα να βγει στο εξωτερικό με μια διαφορετική πρόταση. Όσο ήταν κλειστά τα σύνορα υπήρχε μόνο η Ομάδα Σύγχρονου Χορού, κι αυτό ήταν εγκλωβισμός. Νομίζω ότι πάρα πολλές ομάδες, ακόμα και σήμερα έχουν πέσει σ? αυτή την παγίδα και δε μπορούν να βγάλουν αυτό που θέλουν. Άλλωστε χρειάζεται κι ένας χρόνος μέχρι να βρει μια ομάδα το στίγμα της, να διαμορφώσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της.

- Η ομάδα χοροθεάτρου 'Migma' τι είναι; Αποτελείται από συγκεκριμένα άτομα ή αλλάζει σύνθεση από παράσταση σε παράσταση;

Η Ομάδα Migma δεν είναι μια κλειστή ομάδα. Υπάρχουν κάποιοι σταθεροί συνεργάτες αλλά συνήθως τα πρόσωπα αλλάζουν ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε παράστασης. Τους συντελεστές τους επιλέγουμε με ακροάσεις. Και δεν κάνω ακρόαση απλά για να την κάνω, προσλαμβάνω παιδιά. Και στη φετινή παράσταση 2 παιδιά μπόρεσα και τα πήρα. Είναι ανάγκη όμως να υπάρχουν κάποιοι σταθεροί άνθρωποι που γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργώ, που δουλεύω, όχι μόνο κινησιολογικά αλλά και γενικότερα. Δεδομένου ότι μπορεί να αρχίσω να δουλεύω την παράσταση από το τέλος προς την αρχή πρέπει ο άλλος να με γνωρίζει για να έχει μια εικόνα του τι προσπαθώ να κάνω. Αν κάποιος έχει δουλέψει μαζί μου στο παρελθόν η φαιά ουσία που είναι ανάγκη να ξοδέψει είναι πολύ λιγότερη, αφήνοντάς τον να αφοσιωθεί στη δουλειά του. Αν κάποιος δεν γνωρίζει μπλοκάρει πολλές φορές κι αποκτά μια σύγχυση στο μυαλό του, που δεν είναι απαραίτητη. Κάποιες φορές πάντως είναι δύσκολο και μέσω ακρόασης να βρεις αυτό που ψάχνεις, δεν ξέρεις κι ένας άγνωστος άνθρωπος τι θα σου βγάλει στην πορεία, ίσως γι? αυτό και οι περισσότερες ομάδες χορού είναι κλειστές. Εμείς εδώ δε λειτουργούμε έτσι πάντως. Υπάρχει ένα πρόγραμμα που τηρείται επακριβώς, ότι λέμε γίνεται, γνωρίζουν και οι συνάδελφοι τι πρέπει να κάνουν, είναι επαγγελματίες, κι έτσι όλα λειτουργούν καλά. Νομίζω ότι πάντα θα κάνω ακροάσεις γιατί έχω κι εγώ ανάγκη να βλέπω καινούργιους ανθρώπους. Μπορεί ένα παιδί να βγήκε μόλις από τη σχολή, δεν κοιτάω βιογραφικά, θα έρθει εδώ να μου δείξει τι μπορεί να κάνει σαν χορευτής, αν ταιριάζει στο είδος που ενδιαφέρει εμένα και στο ύφος που θέλω να έχει παράστασή μου. Και τελικά αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι αυτό που μπορεί να βγάλει η ψυχή του καθενός.

- Την εκπαίδευση των επαγγελματιών χορευτών στην Ελλάδα πως τη βλέπετε;

Θα σας πω τη γνώμη μου. Βλέπω παιδιά που έχουν τελειώσει επαγγελματική σχολή και δεν είναι έτοιμα. Έχουν πάρει μια πολύ καλή βάση κλασικού μπαλέτου και σύγχρονου χορού- και συμφωνώ απόλυτα ότι αν δεν έχεις μια βάση δε μπορείς να κάνεις τίποτα- όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει να βλέπεις τι γίνεται γύρω σου. Εγώ στις δικές μου τις παραστάσεις κάνω ένα πάντρεμα από 45 διαφορετικά είδη χορού, όταν κάποιος έχει μια πολύ εξειδικευμένη γνώση σύγχρονου χορού συστήματος Limon για παράδειγμα κι εγώ του ζητήσω μια κίνηση που έχει στοιχεία από διάφορα είδη εκείνος δε θα μπορέσει να το ?βάλει στο σώμα του? γιατί του είναι άγνωστο. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος μπορεί να λογιστεί επαγγελματίας. Είναι τελικά το χαρτί που σε κάνει επαγγελματία ή η τριβή μέσα από την επί σειρά ετών δουλειά; Εγώ ας πούμε όταν πήγαινα στην επαγγελματική σχολή στην Αγγλία, ταυτόχρονα πήγαινα και έκανα μαθήματα που δεν υπήρχαν στη σχολή. Έμαθα Jazz, Hip-Hop έξω από τη σχολή γιατί δε μου τα πρόσφερε και δεν τα αναγνώριζε η σχολή. Οι επαγγελματικές σχολές χορού κινούνται σε μια συγκεκριμένη ρότα, έξω η αγορά όμως θέλει άλλα πράγματα. Πρέπει ο χορευτής να παίρνει περισσότερη πληροφορία σε σχέση με το αντικείμενό του. Εγώ στη σχολή μου έχω παιδιά που έχουν τελειώσει επαγγελματική σχολή, και είναι πράγματι πολύ καλά στο σύγχρονο , όταν έρχονται όμως σε τάξη street dance τότε προβληματίζομαι γιατί υπάρχει 12χρονη μαθήτριά μου που είναι χορευτικά 25 και με τεράστια απόσταση καλύτερή από εκείνους. Το έχει δει ο κόσμος κι από τα talent show χορού, υπάρχει μια τεράστια γκάμα ειδών. Και τελικά αυτή η πολύπλευρη γνώση κάνει τον χορευτή. Από την άλλη πλευρά βέβαια σέβομαι απόλυτα τον κλασικό χορευτή ο οποίος έχει αποφασίσει να ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με τον κλασικό χορό. Αυτός θα πάει στη Λυρική και θα κάνει όλο το ρεπερτόριο κλασικού χορού, πολύ δύσκολο εγχείρημα ναι μεν αλλά σεβαστό. Το ίδιο και για τον σύγχρονο και για το hip-hop.Αν θέλεις να είσαι αποκλειστικά hip-hopper δε χρειάζεται ίσως να κάνεις μπαλέτο, οφείλεις όμως να μάθεις όλα τα είδη του hip-hop (Locking,Popping,Breakdance,New School Hip-Hop κτλ). Εγώ Locking έμαθα στο εξωτερικό από έναν άνθρωπο που λεγόταν Locker,ο οποίος κάνει μόνο Locking, γυρνάει τον κόσμο και παραδίδει μαθήματα Locking.Aυτό τι σημαίνει, ότι δεν είναι χορευτής; Είναι Master Locker!Ο καλύτερος χορευτής δεν μπορεί να κάνει αυτό που κάνει αυτός.

- Το πρόγραμμα σπουδών στη δική σας σχολή είναι ιδιαίτερο. Προωθείτε την κουλτούρα του Street Dance.

Καταρχήν να τονίσω ότι υπάρχουν καθημερινά μαθήματα,και μάλιστα δύο είδη, σύγχρονου χορού, το οποίο το αγαπάμε πάρα πολύ. Τώρα, εμείς στη σχολή το Street Dance το δείχνουμε ως ?απόλυτη εικόνα?. Υπάρχει μια σύγχυση στον κόσμο, έρχονται παιδιά και με ρωτάνε αν έχουμε μάθημα R n?B.Το R n?B είναι είδος μουσικής, στα γυμναστήρια θεωρείται είδος χορού! Έρχονται μαθητές, κάνουν 3-4 μαθήματα και ύστερα διδάσκουν σε γυμναστήρια. Αυτό είναι έγκλημα! Η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Εμείς στη σχολή προσπαθούμε να δείξουμε τι είναι το Hip-Hop. Είναι μια μεγάλη ταμπέλα το Hip-Hop.Υπάρχει το Old School Hip-Hop που είναι επί της ουσίας το Popping, υπάρχει το Locking, το Breakdance,που είναι κι αυτό υποκατηγορία του Hip-Hop,το Mc,το Lyrical Hip-Hop,το οποίο έχει μια πολύ διαφορετική αισθητική, δεδομένου ότι προσεγγίζει μια μπαλάντα με βάση τη μελωδία της μουσικής, την αύρα της και απαιτεί εκφραστικότητα. Ένας δάσκαλος ο οποίος ξέρει λίγο απ?όλα και κάνει ένα γενικό μάθημα που ονομάζει Hip-Hop, δεν ξέρω τι μπορεί να διδάξει. Εμείς λοιπόν τα ξεχωρίσαμε. Θεώρησα πολύ σημαντικό να μπορεί να έχει ο μαθητής την επιλογή και να κατανοεί απολύτως τις διαφορές που έχουν τα είδη. Γι?αυτό και στο πρόγραμμα της σχολής θα δείτε πολλά διαφορετικά μαθήματα Street Dance.

- Εσείς ποιο είδος χορού προτιμάτε;

Το σύγχρονο το αγαπώ πάρα πολύ, όσον αφορά τις παραστάσεις όμως δε θα μπορούσα να χρησιμοποιώ ένα είδος, μόνο σύγχρονο ή μόνο Hip-Hop. Συνδυάζουμε διαφορετικά στοιχεία και τα προσαρμόζουμε στη δική μας τεχνική του χοροθεάτρου. Η βάση πάντοτε είναι ο τίτλος της παράστασης,το τι θέλεις να παρουσιάσεις. Ο Fankenstein, σύμφωνα με το δικό μου σκεπτικό, δε θα μπορούσε να γίνει Hip-Hop. Η εικόνα γενικά του χοροθεάτρου δε με παραπέμπει σ?αυτό.

- Ο Παύλος Κουρτίδης ως δάσκαλος πως είναι;

Τους μαθητές μου τους κρίνω με βάση τις δυνατότητες και την εξέλιξη του καθενός. Με ενδιαφέρει κάποιος ο οποίος θα έρθει και θα βρίσκεται στο επίπεδο 5 να φτάσει στο 10. Αν κάποιος έρθει στο 10 και μείνει στάσιμος εκεί ,τότε αναμενόμενο είναι ο άλλος που προχωράει να τον φτάσει. Το καλύτερο είναι πολύ σχετικό, το θέμα είναι να μπορείς να γίνεσαι καλύτερος. Στη σχολή μου βλέπω παιδιά, που δε μπορούσαν καν να αφουγκραστούν μουσική, μετά από δύο χρόνια να έχουν πια και άποψη. Κι αυτό είναι για μένα τεράστια ηθική ικανοποίηση. Ερχόμενος κάποιος για να κάνει ένα μάθημα χορού ποτέ δεν ξέρει που μπορεί να τον οδηγήσει αυτό. Μπορεί ξαφνικά να ανακαλύψει ότι αυτό εδώ είναι ο τρόπος ζωής που του ταιριάζει ή ότι αυτή η κλίση του είναι ιδανική. Στα 15 περίπου χρόνια που διδάσκω έχω δει παιδιά να έρχονται να κάνουν μάθημα για χόμπι και να ασχολούνται τελικά επαγγελματικά μ?αυτό, κι αυτό με χαροποιεί ιδιαιτέρως.

- Εσείς βοηθάτε τους μαθητές σας να κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα; Θα μπορούσαν κάποιοι από τους μαθητές σας να δουλέψουν αύριο στην ομάδα σας, στο θέατρο σας;

Και βέβαια, γιατί όχι; Ίσως όχι όλοι, αλλά μεμονωμένους μαθητές θα έπαιρνα στην ομάδα,φυσικά.
Ήδη κάνουμε και παραστάσεις μαθητών στο θέατρο. Διοργανώσαμε πέρσι για πρώτη φορά το Rock the Floor. Το Rock the Floor είναι διαγωνισμός Hip-Hop με μαθητές από διαφορετικές σχολές χορού. Πέρσι συμμετείχαν 8 σχολές και στο τέλος του διαγωνισμού η σχολή μας παρουσίασε και ένα show case με διάφορα είδη χορού. Φέτος έχει προγραμματιστεί να γίνει ξανά το Φεβρουάριο.
Επίσης γίνονται και διαγωνισμοί εντός σχολής- το ονομάζουμε Inside The Walls Competition- όπου μαθητές δημιουργούν και παρουσιάζουν τις δικές τους χορογραφίες. Έτσι μαθαίνουν να παρουσιάζουν κάτι επί σκηνής, γιατί όλο αυτό δε θα γίνει σε μια αίθουσα χορού αλλά σε ένα θέατρο με πραγματικές συνθήκες που αντιμετωπίζει ένας επαγγελματίας ηθοποιός ή χορευτής, φώτα,σκηνικά,θεατές.
Ένιωθα ότι τα παιδιά έχουν την ανάγκη να βγάλουν πράγματα, να δημιουργήσουν κι αυτό που δημιουργούν να το δείξουν. Είναι σαν να νιώθεις την ανάγκη να φωνάξεις! Κάποιοι βέβαια δεν έχουν την ανάγκη αυτή, δε θέλουν να εκτεθούν και είναι μάλιστα και απόλυτοι σ?αυτό. Είναι τελείως λάθος αντιμετώπιση αυτή κατά τη γνώμη μου. Αν αποφασίσεις να ασχοληθείς με χορό, με υποκριτική πρέπει να είσαι έτοιμος να εκτεθείς. Είτε είσαι καλός, είτε μέτριος πρέπει να είσαι εκεί, να τα δίνεις όλα. Αν δεν είσαι, το κάνεις πιθανότατα γιατί θέλεις να καλύψεις τις ανασφάλειές σου. Θα πρέπει κάποιος που αισθάνεται έτσι να το συνειδητοποιήσει και να κάνει ανατροπή. Η αυτοπεποίθηση είναι πολύ σημαντική. ?Όλη αυτή η διαδικασία τελικά σε κάνει καλύτερο.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά την κόρη μου, που είναι τρεισήμισι χρονών, σε μια παράσταση φέτος το καλοκαίρι που ?χορέψαμε? μαζί. Κάποια στιγμή σκοτείνιασε όλος ο χώρος κι έπεσε πάνω της ένα φως, το οποίο δε χρησιμοποιούσα στις πρόβες για να μην την μπλοκάρει, και γυρνάει και μου λέει «Μπαμπά, δυνατό φως!». Εγώ πραγματικά πιστεύω ότι αν ένα παιδί μπορεί από τέτοια ηλικία να εκτίθεται μπροστά σε κοινό και να αντιλαμβάνεται τι γίνεται, όταν φτάσει 10 χρονών θα βρίσκεται κάποια βήματα μπροστά.

- Θέατρο ΠΚ. Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας, το όνειρό σας γι? αυτό το θέατρο;

Καταρχήν το όνειρο μου έχει ήδη γίνει πραγματικότητα, δεν είναι καθόλου εύκολο εγχείρημα να ανοίξεις ένα θέατρο. Είναι δύσκολο όχι μόνο για να δημιουργηθεί αλλά και για να γίνει γνωστό στο κοινό και να αποκτήσει μόνιμους θεατές. Επίσης, υπάρχει δυσκολία στο να επιλέξεις τι θεάματα θα παρουσιάζονται σ?αυτό. Βάλλεσαι από προτάσεις, κι απ?τη μια ως καλλιτεχνικός διευθυντής πρέπει να επιλέξεις ,από την άλλη εμένα δε μ?αρέσει να το παίζω κριτής κι επειδή έχω το θέατρό μου να κρίνω αν το δικό σου το θέαμα είναι καλό ή όχι, αυτό θα το κρίνει ο κόσμος. Γι?αυτό και δε με ενδιαφέρει να δω μια παράσταση ολόκληρη για να αποφασίσω, θέλω να δω μόνο αν το ύφος, ο χαρακτήρας της ταιριάζει στο θέατρο. Για παράδειγμα μια επιθεώρηση δεν ταιριάζει στο ύφος αυτού του χώρου, ενώ μια χοροθεατρική παράσταση, ένα devised theater, ένας μονόλογος ή μια stand up comedy ταιριάζουν. Γιατί κι ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι σ?αυτό το θέατρο ανεβαίνουν τέτοιου είδους παραστάσεις και αν θα επιλέξει να έρθει να ξέρει τι να περιμένει να δει. Από κει και πέρα με ενδιαφέρει βέβαια να κάνω καλές συνεργασίες, με ανθρώπους που αγαπούν την Τέχνη και δεν είναι τυχοδιώκτες που ξύπνησαν ένα πρωί και αποφάσισαν να κάνουν θέατρο.

- Αυτή την περίοδο παρουσιάζεται στο θέατρο σας και ένα ιδιαίτερο θέαμα με πρωταγωνιστή τον Kary Novel, που γνωρίσαμε μέσα από τον τηλεοπτικό «Διάδοχο του Γιούρι Γκέλερ». Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Ο Kary Novel είναι πολύ ταλαντούχος άνθρωπος και πάρα πολύ έξυπνος. Όταν ήρθε να μου προτείνει το show που ήθελε να κάνει είδα έναν άνθρωπο με πολύ μεράκι. Αυτό που μου αρέσει στο show του είναι η επικοινωνία που αναπτύσσει με το κοινό. Η παράστασή του παίζεται ένα μήνα τώρα και ενώ ήταν να ολοκληρωθούν οι παραστάσεις στις 4 Νοεμβρίου θα τις παρατείνουμε γιατί πάει πολύ καλά, την προηγούμενη Κυριακή ήταν και sold out. Αρέσει πολύ στον κόσμο. Έρχονται παρέες και διασκεδάζουν πολύ. Η διαδραστικότητα είναι αυτό που κάνει τη διαφορά σ?αυτή την παράσταση, ο θεατής έρχεται και γίνεται ο ίδιος μέρος της δράσης. Δεν είναι μάγος ο Kary Novel, είναι Mentalist, γιατί ακούει ο άλλος ?μάγος? και σκέφτεται καπέλα, κουνέλια και τα λοιπά. Εδώ το show είναι πραγματικά πολύ έξυπνο και ο τίτλος της παράστασης «Mindtrap» αποδίδει ακριβώς αυτό που είναι, αλλά το αντιλαμβάνεσαι στο τέλος της παράστασης! Δε θα πω περισσότερα?.

- Μελλοντικά σχέδια για την ομάδα Migma;

Προς το παρόν με ενδιαφέρει ο Frankenstein να πάει καλά. Πραγματικά πιστεύω ότι αυτή είναι μια παράσταση που αξίζει να δει ο κόσμος. Γι?αυτό βάλαμε κι ένα αρκετά οικονομικό εισιτήριο ,13 ευρώ γενική είσοδος. Κρίνοντας και σε σχέση με το budget της παράστασης αυτό είναι ένα πολύ καλό εισιτήριο. Σ? αυτή την παράσταση περισσότερο με ενδιαφέρει να έρθει κόσμος να τη δει παρά οι εισπράξεις που θα κάνει, να σας πω την αλήθεια. Έχω περισσότερο ανάγκη καλλιτεχνικά να αναδειχθεί αυτή εδώ πέρα η προσπάθεια. Θα πάει λοιπόν σίγουρα μέχρι τα Χριστούγεννα. Ύστερα βλέπουμε? Μακάρι πάντως να πάει καλά. Τι πιο ωραίο να βλέπεις μια χοροθεατρική παράσταση να αντέχει το χρόνο!
Από κει και πέρα έχουμε ήδη κάνει επαφές για να ταξιδέψουμε την παράσταση στο εξωτερικό, αν και είναι δύσκολο εγχείρημα λόγω των τεχνικών απαιτήσεων της παράστασης. Μακάρι η ομάδα Migma να είναι σε θέση,να κάνει παραστάσεις που να βγαίνουν και στο εξωτερικό , να φιλοξενεί παραστάσεις του εξωτερικού εδώ και να συνεργάζεται με ανθρώπους του εξωτερικού, this is the Dream of the Dreams!

- Τελικά ποιος ρόλος σας ταιριάζει περισσότερο, του χορευτή,του χορογράφου,του δασκάλου,του σχολάρχη,του θεατράρχη;

Καταρχάς δε μπορώ να δεχτώ τον τίτλο του θεατράρχη, του ιδιοκτήτη θεάτρου. Θα προτιμούσα να είμαι καλλιτεχνικός διευθυντής μόνο και να μην ασχολούμαι με τα διαδικαστικά και τα οικονομικά του θεάτρου. Το θέατρο το έκανα για να υπηρετώ αυτό εδώ που αγαπώ, το χοροθέατρο, δεν το έκανα για να βγάλω χρήματα, ούτε για να έχω τον τίτλο του θεατράρχη. Ήθελα να ανεβάζω παραστάσεις όπως ο Frankenstein και δε μπορούσα , κι αυτό το ?δεν μπορώ? με τσάκιζε, δεν μπορούσα να το δεχτώ, με έπνιγε. Ο ερχομός του παιδιού μου,της Ματίλντας, ήταν αυτό που μου έδωσε την ώθηση να πάρω την απόφαση, δε σκέφτηκα το ρίσκο. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω.

Τώρα όλη αυτή η αλυσίδα ιδιοτήτων που μου αναφέρετε είναι βασικά μια ολόκληρη πορεία ζωής.

Χορευτής. Ο χορευτής έχει για μένα εξαλειφθεί, είμαι πάνω στο σανίδι και χορεύω ακόμα απλά γιατί θέλω να στηρίζω την ομάδα μου. Δε νιώθω πια την ?καψα? του χορευτή, εμένα αυτό που με καίει είναι η δημιουργία. Ο χορευτής έχει τελειώσει για μένα εδώ και πολύ καιρό. Κάποια στιγμή ένιωσα ότι δε με γέμιζε πια, ένιωθα ότι έκανα αγκαρία, κι αυτό ήταν τραγικό, ήμουν πάνω στη σκηνή, μα σκεφτόμουν άλλα πράγματα. Όταν το νιώσεις αυτό τότε ξέρεις ότι έχεις τελειώσει μ?αυτό, έχει κλείσει αυτός ο κύκλος και πρέπει να αποχωρήσεις. Αυτό που έκανα εκείνη την εποχή θα ήταν όνειρο για πολλούς χορευτές- 3000 κόσμος να χειροκροτεί- αλλά εμένα δε μου έλεγε τίποτα πια. Έκλεισα, λοιπόν, αυτό το κεφάλαιο και έκανα στροφή προς μια άλλη διαδικασία, τη δημιουργία.

Τώρα το ότι διδάσκω.. διδάσκω γιατί πάντα δίδασκα, είναι δεύτερη φύση μου πια, με γεμίζει πολύ να είμαι με παιδιά, δε θα μπορούσα να μη διδάσκω, θα ένιωθα ένα κενό.

- Η κόρη σας θα ασχοληθεί με το χορό;

Ε ναι! Είναι ήδη στη σχολή! Έχουμε ένα μάθημα για παιδιά 3,5 εως 5 χρονών «Μουσικοκινητική και Θεατρικό Παιχνίδι» λέγεται και μετά έχει Αφήγηση Παραμυθιού με τεχνική μιμικής.?Eχουμε λοιπόν τον Mr Marionetos (!), που είμαι εγώ, που φοράω άσπρη μάσκα, γάντια και καπελάκι και με τη βοήθεια black light αφηγούμαι κινησιολογικά αυτά που λέει το παραμύθι, κάτι σαν ?μαύρο θέατρο? δηλαδή. Τα παιδάκια δε γνωρίζουν ποιος είναι ο Mr Marionetos,γιατί δε μιλάω και δε φαίνομαι ποτέ. Έχει πολύ πλάκα γιατί έρχεται μετά το μάθημα η μικρή και μου λέει τι έγινε στο μάθημα ,τι έκανε ο Μαριονέτος, οτι την άγγιξε ο Μαριονέτος...
Η αποκάλυψη της αλήθειας θα είναι σαν την αποκάλυψη για τον Αι Βασίλη υποθέτω!