Κάθε χρόνο, το ελληνικό κράτος εισπράττει περίπου 10.000.000 ευρώ από τον ειδικό φόρο θεαμάτων, ποσό το οποίο διαφοροποιείται ανάλογα με τα συνολικά εισιτήρια της χρονιάς.  Προσοχή: τα χρήματα αυτά δεν προέρχονται από τον προϋπολογισμό του κράτους, αλλά από την άμεση φορολόγηση εκείνων που πηγαίνουν σινεμά. Ο φόρος αυτός δημιουργήθηκε (στη βάση του γαλλικού νόμου), ρητά και καθαρά ΓΙΑ ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ.

 

Ο νόμος προβλέπει την παρακάτω κατανομή του φόρου και με την εξής ιεραρχία:

Α. Αφαιρείται πρώτα το ποσό που πρέπει να αποδοθεί στους παραγωγούς με βάση τα εισιτήρια που έκοψαν οι ταινίες τους. (Πέρυσι π.χ. οι ελληνικές ταινίες έκοψαν 2.500.000 εισιτήρια και θα έπρεπε να τους αποδοθούν 2.000.000 ευρώ).
Β. Στη συνέχεια αποδίδεται ο φόρος που αναλογεί στις αίθουσες και τη διανομή που θα μπορούσε κανείς να τον υπολογίσει σε περίπου 2.000.000 ευρώ.
Γ. Τέλος, από το ποσό που απομένει, δηλαδή 6.000.000 ευρώ, το 60% πρέπει να δίνεται στο ΕΚΚ (δηλαδή 3.600.000) και το υπόλοιπο 40% να χρησιμοποιείται για να καλύψει διάφορες κινηματογραφικές και μόνο ανάγκες του ΥΠΠΟ.
Αυτά λέει ο ΝΟΜΟΣ?

Πώς τον εφαρμόζει όμως η πολιτεία;
Α. Η πολιτεία ΔΕΝ απέδωσε ποτέ το ποσό που, βάσει του νόμου, ανήκει στους παραγωγούς. Και αυτό από το 1988 που ψηφίστηκε ο νόμος.
Β. Δίνονται περί τα 2.000.000 στις αίθουσες και τη διανομή.
Γ. Αποδίδονται περίπου 3.000.000 ? 3.500.000 ευρώ στο ΕΚΚ, που είναι και το συνολικό ποσό που κατά μέσο όρο το χρόνο η πολιτεία επενδύει για την παραγωγή μεγάλου μήκους ταινιών.
Πού καταλήγουν τα υπόλοιπα 5.000.000 ευρώ;
Μέρος αυτού του ποσού χρηματοδοτεί τα διάφορα φεστιβάλ, μικρά και μεγάλα, σωματεία και συλλόγους του χώρου, κάτι που προβλέπεται από το νόμο.
Οι υπεύθυνοι για τα κινηματογραφικά θέματα στο ΥΠΠΟ δηλώνουν όμως, ότι το 10% του συνολικού ποσού, δηλαδή 1.000.000 ευρώ, πηγαίνει σε ένα σύλλογο-σωματείο ελεγκτών του Υπουργείου Οικονομικών. Άλλοι δηλώνουν ότι, μέσω αυτού του φόρου, χρηματοδοτείται η μπάντα του Δήμου Αθηναίων και πιθανώς και άλλες μπάντες Δήμων και κοινοτήτων?Καλούμε το Υπουργείο Πολιτισμού να δημοσιοποιήσει τα επίσημα στοιχεία.

Μύθος δεύτερος: "Ο ελληνικός κινηματογράφος στερείται εμπορικής και καλλιτεχνικής αξίας"

Η πραγματικότητα διαψεύδει τους επικριτές της ελληνικής ταινίας. Πέρσι οι ελληνικές ταινίες έκοψαν 2.500.000 εισιτήρια, νούμερο που αντιστοιχεί στο 20% των πανελλαδικά συνολικών εισιτηρίων της χρονιάς και έδωσαν δουλειά σε μεγάλο αριθμό εργαζομένων σε όλο το φάσμα της κινηματογραφικής παραγωγής και διανομής. Με άλλα λόγια οι ταινίες αυτές δημιούργησαν κύκλο εργασιών που ξεπερνάει τα 25.000.000 ευρώ.

Μπορεί ο κινηματογράφος στην Ελλάδα να είναι μια βιοτεχνία, εκφράζει όμως μια οικονομική δραστηριότητα διόλου αμελητέα. Απασχολεί ένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων, σεναριογράφους, συνθέτες, ηθοποιούς, τεχνικούς, εργαστήρια, διανομείς, αιθουσάρχες, υπαλλήλους αιθουσών και εταιρειών διανομής και πολλούς άλλους που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με τον κινηματογράφο.Το ελληνικό κράτος έχει επιπλέον έσοδα από τις δραστηριότητες αυτές μέσω του ΦΠΑ, τουλάχιστον 5.000.000 ευρώ ετησίως. Το ποσό αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που διατίθεται στο ΕΚΚ για την ανάπτυξη της κινηματογραφικής παραγωγής, επομένως για την πολιτεία αυτή η δραστηριότητα είναι κερδοφόρα. Ο κλάδος μας συνεισφέρει στον προϋπολογισμό!

Τα τελευταία χρόνια οι βραβεύσεις των ελληνικών ταινιών πληθαίνουν, και νέα ονόματα με πολύ σημαντικές διακρίσεις προστίθενται στη λίστα των ήδη καταξιωμένων Ελλήνων κινηματογραφιστών. (Ενδεικτικά Αγγελόπουλος, Βούλγαρης κ.ά.) Οι ταινίες των Γιάνναρη, Οικονομίδη, Αναστόπουλου, Κούτρα, Αλεξίου, Τσίτου, Λάνθιμου και πολλών άλλων συμμετείχαν ή/ και βραβεύθηκαν στα φεστιβάλ των Καννών, Βερολίνου, Ρότερνταμ, Τορόντο, Βενετίας και Λοκάρνο. Ποιο είναι το συνολικό ποσό με το οποίο η πολιτεία χρηματοδότησε την παραγωγή, μέσω του ΕΚΚ, όλων αυτών των ταινιών μαζί;Το συγκλονιστικό ποσό του 1.000.000 ευρώ?! Ποσό που αντιστοιχεί στο 40% του κόστους μιας και μόνον μιας low budget ευρωπαϊκής ταινίας. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι ελληνικές ταινίες καλούνται να ανταγωνιστούν ισότιμα τις ξένες, παρόλες τις διαφορετικές οικονομικές προδιαγραφές τους.

Το όφελος της χώρας μας από τη διεθνή παρουσία των ελληνικών ταινιών στα ξένα φεστιβάλ είναι μεγάλο. Έχει αναλογιστεί ποτέ ο Υπουργός πολιτισμού, ή ακόμη και ο Υπουργός Τουρισμού, πόσα περισσότερα χρήματα θα έπρεπε να επενδυθούν για μια αντίστοιχη προβολή της χώρας στο εξωτερικό?

Μύθος τρίτος: "Η ΕΡΤ σέβεται το νόμο του 1,5%"

"Η ΕΡΤ, ως νομοταγής εταιρία του Δημοσίου, επενδύει το 1,5% του κύκλου εργασιών της στην παραγωγή ή συμπαραγωγή κινηματογραφικών ταινιών σύμφωνα με το ν. 1866/1989". Ο πρόεδρος της ΕΡΤ κάθε χρονιά μάς δηλώνει με υπερηφάνεια στην Τελετή Απονομής των Κρατικών Βραβείων, ότι η ΕΡΤ είναι η μόνη που σέβεται το 1,5% και ότι το "αποδεικνύει στην πράξη στηρίζοντας τον ελληνικό κινηματογράφο".

Αυτό δεν ισχύει: Η ΕΡΤ με βάση την απλή αριθμητική που προκύπτει από τον κύκλο εργασιών της θα έπρεπε να επενδύει στα πλαίσια αυτού του νόμου 5.000.000 ευρώ, ενώ στην πραγματικότητα επενδύει 750.000 ? 1.000.000 ευρώ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κατήργησε τελείως την επιτροπή του 1,5%, η οποία με τα χίλια ζόρια, μόλις πριν από λίγες ημέρες επανασυστάθηκε για να μοιράσει τα «ψίχουλα» στις υπεράριθμες πλέον συσσωρευμένες προτάσεις.
Επιπλέον, η ΕΡΤ δεν αποκαλύπτει πόσα χρήματα και από πόσα χρόνια, χρωστάει στο ΕΚΚ για τα προγράμματα που από κοινού υλοποιούν.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Αλήθεια πρώτη και αυτονόητη:
Στον κινηματογράφο εν αρχή ην η ταινία.  Για να έχουμε κινηματογράφο χρειαζόμαστε ταινίες. Χωρίς ταινίες δεν μπορούμε να έχουμε ούτε ΕΚΚ, ούτε Φεστιβάλ, ούτε διανομή, ούτε σωματεία, ούτε Τμήμα Κινηματογραφίας. Άρα, πριν από όλα αυτά, πρέπει να ενισχυθεί η παραγωγή ταινιών.

Αλήθεια δεύτερη:

Το ελληνικό μοντέλο είναι αποτυχημένο. Το σύνολο των χρημάτων που η πολιτεία ξοδεύει για τον κινηματογράφο είναι 18.000.000 ευρώ το χρόνο. Από αυτά τα χρήματα, μόνο 3.500.000 ευρώ επενδύονται στην παραγωγή ταινιών μέσω του ΕΚΚ
.? 1.700.000 περίπου είναι τα λειτουργικά έξοδα του ΕΚΚ.
? 1.500.000 πάει στην Hellas Film
.? 1.000.000 για λοιπά έξοδα πρωτοβουλιών του ΕΚΚ όπως ψηφιοποίηση κ.λ.π.
.? Περί τα 6.500.000 κοστίζει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
.? Και τα υπόλοιπα 3.800.000 ευρώ πάνε σε άλλες ενέργειες (όπως απευθείας χρηματοδοτήσεις ταινιών από το Υπουργείο, διάφορα μικρότερα φεστιβάλ, λοιπές πρωτοβουλίες).

Αντίθετα, το Δανέζικο μοντέλο είναι πετυχημένο? Στην Δανία, χώρα συγκρίσιμη πληθυσμιακά με την Ελλάδα, η πολιτεία ξοδεύει για τον κινηματογράφο 70.000.000 euro το χρόνο, από τα οποία τα 50.000.000 euro για την παραγωγή ταινιών.

Αλήθεια τρίτη:
? Τα ιδιωτικά κανάλια δεν επενδύουν στον κινηματογράφο το 1,5% και γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, είκοσι χρόνια τώρα, το νόμο 1866/1989.
? Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στην πολιτεία που για 20 χρόνια παραβλέπει αυτή την παρανομία και αδυνατεί να επιβάλει το νόμο που η ίδια νομοθέτησε.

Αλήθεια τέταρτη:

Εάν εφαρμοζόταν το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο που βασίζεται στο τρίπτυχο, ΕΚΚ ? ειδικός φόρος ? 1,5% των καναλιών, θα διατίθεντο συνολικά για την παραγωγή ταινιών 17.000.000 το χρόνο και όχι 3.500.000.

Αλήθεια πέμπτη:

Ο Ελληνικός Κινηματογράφος βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Δεν πρόκειται για αδιέξοδο ιδεών και προτάσεων, αλλά ξεκάθαρα οικονομικό. Είναι άθλος που με φιλοδωρήματα γίνονται ταινίες. Είναι απαράδεκτο να μην αμείβονται οι άνθρωποι που εργάζονται και να επικρατούν συνθήκες σύγχρονης «δουλείας» σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν μάλιστα αυτές οι ταινίες εκπροσωπούν επάξια τη χώρα μας σε ξένα φεστιβάλ. Η πολιτεία όλα αυτά τα χρόνια έμαθε να επωφελείται ανέξοδα από το ταλέντο, τον πόθο και την ενέργεια των νέων ανθρώπων.

Αλήθεια έκτη:

Εδώ και 6 χρόνια ζητούμε από την πολιτεία ένα σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο. Το ΥΠΠΟ αργοπορεί επικαλούμενο την έλλειψη ομοφωνίας στο χώρο μας. Εάν η ομοφωνία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να κατατεθεί ένα εφαρμόσιμο σχέδιο νόμου στη Βουλή, δηλώνουμε ότι υπάρχει ομοφωνία στα ακόλουθα τρία σημεία:
1. Το 1,5% των καναλιών
2. Την άμεση και ξεκάθαρη επιστροφή του ειδικού φόρου σε αυτούς που τον δικαιούνται, χωρίς παραθυράκια.
3. Υιοθέτηση αναπτυξιακών μέτρων για τις επενδύσεις στον κινηματογράφο, σύμφωνα με τα προτεινόμενα σχέδια που βρίσκονται στη διάθεση του Υπουργείου.

Πηγή: http://fogfilms.org/