- Αγαπητή κα. Φωτεινοπούλου καταρχάς θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για το έργο Μυθ-ιστορίες γυναικών... «Είκοσι και ένας έρωτες στου χρόνου το άσπρο πλοίο». Τί πραγματεύεται; Πώς προέκυψε αυτή η παράσταση;

Η παράσταση πραγματεύεται την ενηλικίωση μιας γυναίκας μέσα από φωνές άλλων γυναικών που μιλούν για τους έρωτες, τα πάθη, τα λάθη, τις επιλογές τους. Κινείται σε δύο επίπεδα, το βιωματικό, αυτό της ηρωίδας, αλλά και το περιγραφικό, αυτό των υπόλοιπων γυναικείων μορφών που «παρελαύνουν» στις «Μυθ-ιστορίες». Η γυναίκα-ηρωίδα ταξιδεύει με το πλοίο του χρόνου, μέσα δηλαδή στην αιωνιότητα, συναντά άλλες γυναίκες με διαφορετικό θυμικό και στάσεις ζωής, ενώ συμπορεύεται με άλλες δυο «θηλυκές» προσωπικότητες, τη θάλασσα και τη σελήνη που κι αυτές αλλάζουν πρόσωπα, οριοθετούν το σκηνικό της παράστασης και ενισχύουν την αίσθηση του αόριστου χρόνου καθώς υπάρχουν πάντα μέσα σ'αυτόν.

Η παράσταση προέκυψε από την έντονη ανάγκη μου να εκφραστώ ποικιλοτρόπως μέσα σ'ένα μικρό χρονικό διάστημα -αυτό της παράστασης- με τραγούδια που αγαπώ, κείμενα και ποιητικές αποδόσεις που επιμελήθηκα και που όλα μαζί δεν ήταν μια απλή παράθεση επιλογών, αλλά έφτιαχναν μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος.

Σ' αυτή μου την επιθυμία και προσπάθεια συνέβαλαν καθοριστικά όλοι όσοι στάθηκαν συν-βοηθοί μου και συνοδοιπόροι, ο Γιώργος Δούσης στο πιάνο, η σκηνοθέτης Λίλλυ Μελεμέ, ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος που επιμελείται των φώτων και η Εύα Νάθενα που επιμελείται το ενδυματολογικό κομμάτι της παράστασης.

- Πόσο δύσκολο είναι όλο το βάρος μίας παράστασης να πέφτει πάνω σας; Μόνη σας ερμηνεύετε όλους τους ρόλους του έργου;

Είναι σαφέστατα πολύ δύσκολο, αλλά συνάμα τόσο προκλητικά μαγικό!!! Η μεγάλη πρόκληση σ'αυτή την παράσταση είναι η συνεχόμενη εναλλαγή του θυμικού, όπως και η αναγωγή του στίχου σε κυρίαρχο στοιχείο, κάτι που με απασχολεί πάντα σε σχέση με τη μεγάλη μου αγάπη, το τραγούδι. Το ότι ερμηνεύω μόνη μου όλους αυτούς τους χαρακτήρες δε με τρομάζει, αντίθετα με γοητεύει και αποτελεί μεγάλο κίνητρο ώστε να αναδείξω πολλές ερμηνευτικές μου πλευρές, ίσως πάλι να με εξιτάρει καθώς σπάω και κάποιες στερεότυπες φιγούρες που συνήθως υποδύομαι, της σουμπρέτας για παράδειγμα ή της femme fatale.στις «Μυθ-ιστορίες» είμαι φωτεινή και σκοτεινή, ευαίσθητη και δυναμική, ακραία, πληθωρική, μοναχική, ρομαντική.

- Μιλήστε μας λίγο για το δίπολο γυναίκα/θάλασσα; Τί σημασία έχει για εσάς;

Γυναίκα και θάλασσα. Θηλυκά που αλλάζουν ως μονάδες αλλά και μέσα στο χρόνο. Μια αέναη αλλαγή θυμικού. Η θάλασσα επίσης πέρα από την αμφιθυμία της αλλά και την αιώνια ύπαρξή της μέσα στο χρόνο, ως «θηλυκό» στοιχείο κουβαλάει τη ζωή, τη γέννηση και το θάνατο.

Δεν είναι τυχαίο που σε μια παράσταση άκρως βιωματική, ως προς το ένα κομμάτι της, επέλεξα ως βασικό της κορμό κάποιους δικούς μου στίχους που αποτυπώνουν στο χαρτί τη σχέση μου με τη θάλασσα. Το λέω ξεκάθαρα, σχεδόν το εξομολογούμαι:

Ζήλεψα τη θάλασσα, χόρευε ελεύθερη

Ζήλεψα τα κύματα, λίκνιζαν το σώμα της

Έφτιαχνα ονείρατα στο γαλάζιο απέραντο

Κι έλιωναν οι φόβοι μου στην υδρένια φλόγα του.

Μια βαρκούλα έψαχνα για ταξίδια αιώνια

Να ανεβώ στη θάλασσα

Να ανεβώ στα κύματα

Ν' ανοιχτώ ν' αγαπηθώ

Η θάλασσα λοιπόν μου απελευθερώνει τη σκέψη, με ταξιδεύει, με γαληνεύει, μου δημιουργεί πολλές φορές, όταν κοιτάζω την τελευταία γραμμή που τη συνδέει με τον ορίζοντα, την αίσθηση της απεραντοσύνης ενός φυσικού μεγαλείου, που αξίζει να το απολαμβάνουμε όσο ζούμε.

- Έχετε ειδικευτεί στο musical. Ένα ομολογουμένως δύσκολο είδος θεάτρου. Πιστεύετε πως υπάρχουν κατάλληλα εκπαιδευμένοι ερμηνευτές στην Ελλάδα γι' αυτό το είδος; Είναι πρόσφορο το έδαφος εδώ; Υπάρχει το κοινό που θα μπορούσε να ακολουθήσει τέτοιες παραστάσεις;

Οι σπουδές μου αφορούν στα «Performing Arts». Ως ειδίκευση επέλεξα το musical, κυρίως για να απελευθερώσω κάποιους τρόπους ερμηνείας μου και κινησιολογικής μου επιβολής πάνω στη σκηνή, καθώς ήμουν ένα άκρως συνεσταλμένο άτομο πριν τις σπουδές μου στο εξωτερικό. Ντρεπόμουν να «απελευθερώσω» το σώμα μου, οπότε αυτομάτως περιόριζα και την τραγουδιστική ερμηνεία μου.

Το musical είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο είδος καθώς είναι ένας συνδυασμός πολλών τεχνών, απαιτεί πρόζα και τραγούδι, απαιτεί μεγάλες υποκριτικές και κινησιολογικές ικανότητες. Είναι πολύ λυπηρό να το υποβαθμίζουν ως εύκολο είδος κάποιοι που τραγουδούν, παίζουν, κινούνται κατά «προσέγγιση». Επίσης υπάρχει και κάποια τάση υποβάθμισής του, ως «ελαφρό είδος» από το χώρο των λυρικών τραγουδιστών. Το «ελαφρό είδος» δε σημαίνει ότι είναι και «εύκολο». Προσωπικά, αντιμετωπίζω το θεατρικό τραγούδι, είτε αυτό έχει να κάνει με όπερα, είτε με οπερέτα, είτε με μιούζικαλ, είτε με ξένο ή ελληνικό στίχο με την ίδια απολύτως σοβαρότητα και αφοσίωση.

Τελευταία, παρατηρώ ότι γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από συναδέλφους που έχουν σπουδάσει το είδος, ώστε αυτό να διδαχτεί στη σωστή του διάσταση. Είμαι σίγουρη ότι το έδαφος είναι πολύ πρόσφορο, αφού οι νέες γενιές είναι πολύ εξοικειωμένες με τις «παραστασιακές τέχνες» αλλά το σημαντικό είναι να γίνεται σωστή και ολοκληρωμένη δρομολόγηση των ανθρώπων που πραγματικά ενδιαφέρονται για ουσιαστική γνώση. Βέβαια λείπει μια «Ακαδημία παραστασιακών τεχνών» όπου οι σπουδαστές θα μπορούν σε έναν χώρο και με πιστοποιημένες σπουδές να διδαχτούν μουσική, θέατρο και χορό σε πρακτικό και θεωρητικό επίπεδο.

Υπάρχει πολύ μεγάλο κοινό που αγαπά το μουσικό θέατρο και αυτό μπορώ να σας το επιβεβαιώσω από τις Sold out παραστάσεις του «Βαφτιστικού» που βίωσα στο Μέγαρο, αλλά και από τις επίσης sold out παραγωγές της Λυρικής Σκηνής που αφορούσαν σε οπερέτες όπως «Η εύθυμη χήρα», «Η Χαλιμά» ή και το «Μαγικό βιολί» της παιδικής σκηνής στις οποίες και πρωταγωνιστούσα. Το τραγούδι, σε συνδυασμό με την πρόζα και την κίνηση αποτελούν σίγουρα πόλο έλξης για ένα ευρύ κοινό.

- Ποια πιστεύετε είναι η θέση του μουσικού/ερμηνευτή την παρούσα περίοδο στη χώρα μας;

Η θέση του μουσικού/ ερμηνευτή στη χώρα της κρίσης, στη χώρα των «ισχνών αγελάδων» είναι πιο κρίσιμη από κάθε άλλη περίοδο «παχιών αγελάδων». Όλοι όσοι εμπλεκόμαστε με τις Τέχνες, οφείλουμε να είμαστε περισσότερο ενεργητικοί, περισσότερο δημιουργικοί, ώστε να δίνουμε ελπίδα και όραμα στους ανθρώπους. Όταν τον Απρίλιο πρωταγωνίστησα ως «Νίκη» στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο στο πανελλήνιο πρόγραμμα ολυμπιακής παιδείας «Αναβίωση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων» για 40.000 παιδιά, ρωτήθηκα γιατί διοργανώνονται τέτοιες «φιέστες» σε περίοδο που ο κόσμος αγωνιά για την επιβίωσή του (σημειωτέον ότι το συγκεκριμένο γεγονός υποστηρίχθηκε από ιδιώτες χορηγούς). Απόρησα ειλικρινά. Για μένα δεν νοείται να έρχεται ένα παιδί στον κόσμο και επειδή η χώρα περνάει κρίση, να υποδέχομαι το καινούργιο αίμα που χρειάζεται να αναπτυχθεί, να στυλωθεί, να παλέψει και να κατακτήσει, με την αίσθηση «ενός κόσμου που πεθαίνει». Οι άνθρωποι της τέχνης οφείλουμε να παραδειγματίζουμε για «αγώνες υψηλούς». Άλλωστε η πνευματική αποτελμάτωση θα οδηγήσει σε ουσιαστικές λύσεις.

- Έχετε ιδρύσει το «Στέκι μελέτης-μόρφωσης-πολιτισμού» και την παιδική χορωδία «Ευμέλεια», κατά πόσο πιστεύετε ευνοείται η γυναικεία επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα;

Δεν γνωρίζω αν ευνοείται ή όχι, αλλά το εύχομαι. Άλλωστε η επιχειρηματικότητα δεν έχει φύλο, ούτε είναι κατά τη γνώμη μου ανδρικό προνόμιο. Αυτό που ξέρω ως προς το «Στέκι μελέτης-μόρφωσης-πολιτισμού» και ως προς την «Ευμέλεια» είναι ότι δημιουργήθηκαν με πολύ αγάπη και μεράκι για τα παιδιά και ήδη αυτή η προσπάθεια αποφέρει «καρπούς» για τους οποίους καμαρώνω. Τα παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν όλα όσα συνθέτουν τον πολιτισμό μας και αποκτούν βαθιά συνείδηση του πολιτιστικού μας πλούτου.

- Πώς βλέπετε το μέλλον της Εθνικής Λυρικής Σκηνής;

Δεν μπορώ ως σολίστ να μιλήσω για το μέλλον της ΕΛΣ, όταν υπάρχουν καταλληλότεροι άνθρωποι να μιλήσουν γι'αυτό. Εύχομαι όμως από την καρδιά μου να έχει ένα μέλλον λαμπρό, αναγκαίο για την πνευματική και πολιτιστική ανέλιξη και εξέλιξη του τόπου.

- Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον; Ετοιμάζετε κάποια παράσταση τη χειμερινή σεζόν;

Για το άμεσο μέλλον, ακολουθεί η παράσταση «All that musical» στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στις 12 Ιουλίου. Συνήθως η ενημέρωσή μου για συμμετοχή μου σε παραγωγές γίνεται προς το τέλος του καλοκαιριού. Όσο για κάποια δική μου παραγωγή, εύχομαι οι «Μυθ-ιστορίες» να ταξιδέψουν σε όλη την Ελλάδα.