Ο Ρωσικός φορμαλισμός εμφανίστηκε στη Ρωσία στις αρχές του εικοστού αιώνα σαν μία θεωρία της λογοτεχνίας (1915). Πιο συγκεκριμένα, αποτελεί την πρώτη κειμενοκεντρική θεώρηση του κειμένου στη θεωρία της λογοτεχνίας.

Εξετάζοντας την έννοια του Φορμαλισμού, σαν ευρύτερη μορφή τέχνης, θα δούμε ότι επηρέασε πολύ έντονα και τη διαμόρφωση του κινηματογράφου, παίρνοντας τη μορφή ενός κινήματος.

Ο Σουπρεματισμός είναι ένα κίνημα ζωγραφικής, το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρωσία, λίγο μετά τον Ιταλικό Φουτουρισμό και ενώ παράλληλα ο Κονστρουκτιβισμός κέρδιζε δικαίως τη θέση του στη μοντέρνα τέχνη. Ο όρος (αγγλ. suprematism) προήλθε από την προσπάθεια απόδοσης της ανωτερότητας (supremαcy) του άδολου αισθήματος στη δημιουργική τέχνη. Βασικός εμπνευστής του, ο Kazimir Malevich (Καζιμίρ Μάλεβιτς) ο οποίος επινοεί τον Σουπρεματισμό ως καθαρότερη μορφή κυβισμού.

Ο Νεοπλαστικισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα που εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, την περίοδο 1917-1920 στην Ολλανδία. Συνήθως αναφέρεται ως κίνημα De Stijl (σε ελληνική απόδοση Το Στύλ, δηλ. το ύφος) και χαρακτηρίζεται από ένα μεγάλο καλλιτεχνικό εύρος, μέσα από το οποίο καλλιτέχνες συνεργάζονται με αρχιτέκτονες αλλά και επιπλοποιούς στο όνομα της...δημιουργίας.

Ο Φουτουρισμός ήταν ένα λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό κίνημα το οποίο εμφανίστηκε τον 20ο αιώνα. Θεωρείται κυρίως ιταλική σχολή στο χώρο της λογοτεχνίας και της τέχνης που ωστόσο υιοθετήθηκε και από καλλιτέχνες άλλων χωρών, ειδικότερα της Ρωσίας. Ο Φουτουρισμός αναπτύχθηκε σχεδόν σε όλες της μορφές της τέχνης, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την ποίηση, τη μουσική, το θέατρο αλλά και στη φωτογραφία. Ο φουτουρισμός σαν κίνημα, τοποθετείται χρονικά την περίοδο 1909-1920.

Μετά τον A' Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Ευρώπη πραγματοποιείται μια συνολική καλλιτεχνική εξέγερση θα λέγαμε. Πολλά καλλιτεχνικά κινήματα πρωτοεμφανίστηκαν εκείνη την εποχή στην Ευρώπη. Εκ των οποίων και τα δύο ριζοσπαστικά κινήματα τα οποία προκάλεσαν με την παρουσία τους, το συμβατικό μικροαστικό κόσμο. Πρώτο ήταν ο Ντανταϊσμός (1916-1922), μέσω του οποίου οι καλλιτέχνες κήρυξαν τον πόλεμο στην παραδοσιακή τέχνη και ηθική, και έπειτα ήρθε ο Σουρεαλισμός, που ιδρύθηκε το 1924 από τον André Breton, ο οποίος, επηρεασμένος από τη Φροϋδική ψυχολογία, έθεσε ως στόχο του να ανοίξει τις δυνάμεις του ασυνείδητου, διαταράσσοντας συστηματικά καθιερωμένες πρακτικές της αντίληψης και της κατανόησης.

Η Iris van Herpen (1984-) θεωρείται μια από τις πιο επιτυχημένες και εκκεντρικές σχεδιάστριες μόδας της εποχής μας. Γεννήθηκε στην Ολλανδία, και σπούδασε Σχέδιο Μόδας στο ARTEZ Ινστιτούτο Τεχνών του Arnhem. Πραγματοποίησε την πρακτική της στον οίκο του Alexander McQueen στο Λονδίνο, και της Claudy Jongstra στο Άμστερνταμ. Το 2007, ξεκίνησε τη δική της εταιρία, προκαλώντας ιδιαίτερη εντύπωση στο καλλιτεχνικό κοινό με τις δημιουργίες της.

Όταν η ανθρώπινη έκφραση σχετίζεται με την καλλιτεχνική δημιουργία, τότε εμφανίζεται η επονομαζόμενη, "τέχνη του περιθωρίου". Με τον όρο αυτό, χαρακτηρίζονται τα καλλιτεχνικά έργα τα οποία δημιουργούνται έξω από τα όρια της 'συμβατικής' τέχνης. Είναι ένας τρόπος έκφρασης ιδιαίτερων βιωμάτων, ανθρώπων που δεν έχουν άμεση σχέση με τους καλλιτεχνικούς κύκλους, αλλά διαθέτουν ταλέντο και ψυχή.

Συνεχίζοντας την αναζήτηση γύρω από την Bio Art και το νέο τρόπο έκφρασης των σύγχρονων καλλιτεχνών, θα αναλύσουμε το έργο του Joe Davis αλλά και το ρόλο του εργαστηρίου SymbioticA, το οποίο εδρεύει στο Πανεπιστήμιο Western Australia, στη διαμόρφωση αυτού του νέου καλλιτεχνικού κινήματος.

Η BioArt πρωτοεμφανίστηκε με το πέρας του 20ου αιώνα, ως μια νέα και πολλά υποσχόμενη καλλιτεχνική έκφραση, επηρεασμένη από την βιολογία των ζωντανών οργανισμών και την επιστήμη της Βιοτεχνολογίας. Πιο συγκεκριμένα, χαρακτηρίζεται ως μια πρακτική όπου οι καλλιτέχνες αντί για καμβάδες και μάρμαρα, χρησιμοποιούν ζωντανούς ιστούς, βακτήρια, ζωντανούς οργανισμούς και άλλες βιολογικές διεργασίες.

Ο όρος Spazialismo ή Διαστιμισμός ωρίμασε γύρω από το όνομα του Lucio Fontana (1899-1968) στις αρχές της δεκαετίας του '50, στο Μιλάνο. Ο όρος 'Spazialismo', εμφανίζεται στο ιδρυτικό κείμενο που διατύπωσε ο ίδιος, στο Manifesto Blanco στο Buenos Aires, το 1946. Ο όρος 'Spazialismo' είχε μεγάλη ανταπόκριση και χαρακτήριζε με ακρίβεια τον οραματισμό του Fontana, καθώς 'spazio' στα ιταλικά σημαίνει χώρος.