Tην προηγούμενη εβδομάδα μια είδηση προερχόμενη απο την Θεσσαλονίκη ήταν αρκετή για να με κάνει να καταλάβω οτι τελικά σε αυτή την χώρα ούτε σε ζητήματα Πολιτισμού δεν μπορούμε να έχουμε μια ενιαία και αδιάσπαστη φωνή προς τα έξω. Η είδηση είναι η εξής: "o Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, κατάφερε να συγκεντρώσει χορηγία ύψους 180.000 ευρώ με σκοπό «την επιστροφή των Μαγεμένων» στην Θεσσαλονίκη". Για όσους ενδεχομένως δεν γνωρίζουν, ως «Μαγεμένες», γνωστές και ως «Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης», θεωρούνται τα 4 αγάλματα χρονολογούμενα από τον 2ο αιώνα π.Χ., τα οποία αποτελούσαν τμήμα κορινθιακής κιονοστοιχίας στη νότια είσοδο της Αρχαίας Αγοράς, βόρεια της Εγνατίας Οδού.
Αστείρευτη και πολυδιάστατη καλλιτέχνης, μοναδική μελωδός. Η Μαρίζα Κωχ είναι η κατ' εξοχήν αγαπημένη τραγουδίστρια των παιδιών. Δύσκολα συναντάς Ελληνόπουλο που να μην γνωρίζει τη μορφή και τη φωνή της. Η αγάπη της Μαρίζας για το τραγούδι, για τα παιδιά και τη δημιουργία, της χαρίζουν τη δύναμη εκείνη που χρειάζεται, για να συνεχίζει να μας χαρίζει απλόχερα το ταλέντο και τις γνώσεις της. Έχει ιδρύσει το Κέντρο Βιωματικής Μουσικής, Κίνησης & Λόγου «Μαρίζα Κωχ», για τη βιωματική διδασκαλία της μουσικής σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας αλλά και τη δική της δισκογραφική εταιρία (Verso Music), με σκοπό την καταγραφή παραδοσιακών τραγουδιών από όλη την Ελλάδα και την έκδοση παιδικής δισκογραφίας.
«Αρρώστια, τρέλα και θάνατος ήταν οι σκοτεινοί φύλακες άγγελοι που στάθηκαν στο λίκνο μου και με συντρόφεψαν όλη μου τη ζωή», είχε πει ο Edvard Munch (1863-1944) σε μία φράση που συντάσσει, ίσως, το πιο πυκνό και μεστό αυτοβιογραφικό σημείωμα. Ήταν Νορβηγός ζωγράφος και χαράκτης, ένας από τους κύριους προδρόμους του εξπρεσιονισμού.
Ο όρος Environment (Περιβάλλον), αναφέρεται σε μια μορφή τέχνης που γεμίζει μια ολόκληρη αίθουσα, ή εξωτερικό χώρο, περιβάλλει τον θεατή και αποτελείται από παντοειδή υλικά. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται το φως, οι ήχοι και τα χρώματα. Πρόκειται για έναν εικαστικά ενεργοποιημένο χώρο στον οποίο ο κάθε επισκέπτης γίνεται μέρος της σύνθεσης. Ιστορικά η αφετηρία του Environment βρίσκεται στα Merzbauten του Schwitters (1887-1948), στις δεκαετίες του '20 και του '40, προσπάθησε να καταργήσει τα υπάρχοντα σύνορα ανάμεσα στις τέχνες και να οδηγήσει την ζωγραφική, την πλαστική και το σχέδιο σε συγκατοίκηση με την ποίηση, το θέατρο και την αρχιτεκτονική.