«Το ξαναδιάβασα για Τρίτη φορά το Περηφάνια & Προκατάληψη, αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα της δεσποινίδας Τζέιν Ώστεν. Αυτή η νέα γυναίκα έχει ένα μοναδικό ταλέντο να περιγράφει τις σχέσεις, τα συναισθήματα και τους χαρακτήρες της καθημερινότητας. Το επιτηδευμένο και στομφώδες ύφος μπορώ κι εγώ άνετα να το χειριστώ. Όμως δεν είχα την τύχη να έχω το σπάνιο χάρισμα που κάνει τα ασήμαντα και καθημερινά πρόσωπα και πράγματα ενδιαφέροντα χάρη στην ειλικρίνεια της περιγραφής και στα συναισθήματα. Τι κρίμα που ένα τόσο προικισμένο πλάσμα χάθηκε τόσο νωρίς!» έγραψε κάποτε ο Σερ Ουώλτερ Σκοτ για μία από τις κορυφαίες μορφές τις νεώτερης αγγλικής λογοτεχνίας.
Νάταλι Μίεμπαχ: Τέχνη φτιαγμένη από Καταιγίδες
Γράφτηκε από τον Γιώργος Δρακάκης
Η τέχνη του Assemblage (Συναρμολόγημα)
Γράφτηκε από την Αναστασία-Μαρία Ηλιοπούλου
Η Υψηλή Τέχνη της Αποτυχίας: Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος σε πρώτο πρόσωπο
Γράφτηκε από Γιάννης Φαρσάρης
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες πεζογράφους με 23 έργα στο ενεργητικό του. Αναλυτικές πληροφορίες για τον συγγραφέα και το έργο του θα βρείτε στο ιστολόγιό του: http://vangelisraptopoulos.wordpress.com/
Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο "Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας" κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες από τις Εκδόσεις Ίκαρος.
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος γράφει σε πρώτο πρόσωπο για την ιστορία πίσω από το βιβλίο του:
Είναι γεγονός ότι το μεταπολεμικό πρόσωπο της ελληνικής τέχνης διαμορφώθηκε έξω από τα όρια της Ελλάδας. Το πνεύμα της ανανέωσης, σε μία εποχή ισχυρής ακόμη επίδρασης της αφαίρεσης, προήλθε από καλλιτέχνες που έφυγαν στο εξωτερικό είτε για σπουδές είτε ορμώμενοι από μία ενδόμυχη ανάγκη για άμεση επαφή με τα σύγχρονα, διεθνή καλλιτεχνικά ρεύματα.
Ακόμα μία από τις άπειρες εφαρμογές του ίντερνετ που υπάρχει για να κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη και να προσφέρει δωρεάν πρόσβαση σε βασικό και ασυναγώνιστης σημασίας πολιτιστικό υλικό. Η αλήθεια είναι αυτή.
Αλλά ας πάμε παρακάτω. Τα έργα τέχνης εμφανίζονται σαν κομμάτια μιας βάσης δεδομένων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσεγγίζοντας περισσότερο μία πλαισίωση αρχείου παρά επιμελλημένης έκθεσης. Από τη μία κάτι τέτοιο φαίνεται να ανταποκρίνεται με μεγάλη ειλικρίνεια στις σημερινές συνθήκες κατανάλωσης κουλτούρας, όπου το αρχειακό υλικό γενικώς τείνει να αντικαθιστά την εμπειρία της επαφής με οποιουδήποτε είδους πρωτότυπο – στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για τη θέαση του έργου στους τοίχους του μουσείου.
Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην ισχύει κάτι τέτοιο όταν πλέον η φύση του αρχείου έχει παρεισφρήσει στην ίδια τη φύση της τέχνης και όταν η καλλιτεχνική παραγωγή σε πολλές περιπτώσεις ταυτίζεται με τη δημιουργία αρχείου; Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, βλέπουμε συχνά μία κριτική, πειραματική ή και ποιητική μεταχείριση της λειτουργίας του αρχείου μέσα στην τέχνη ενώ η αρχειακή ατμόσφαιρα του Google Art Project φαίνεται να προτάσσει μία πλαισιοποίηση στυγνής χρηστικότητας, στραγγίζοντας και όχι μεταμορφώνοντας την τέχνη της οποίας ουσιαστικά αποτελεί αρχείο.
www.googleartproject.com
Η Μεταφορά Κυβερνητικών Κτιρίων θα σώσει την Αθήνα;
Γράφτηκε από τον Όμηρος Δ. Τσάπαλος
Πριν από λίγες ημέρες επανήλθε στο επικαιρότητα ένα δημόσιο debate που και στο παρελθόν είχε προκαλέσει. Ο Ανδρέας Ψυχάρης, πολιτευτής στην Α' Αθηνών και με ισχυρή πρόσβαση στα media (για ευνόητους λόγους), πρότεινε την μεταφορά εκτός του κέντρου της Αθήνας, της Βουλής, του πρωθυπουργικού Γραφείου και του υπουργείου Οικονομικών. (Φωτογραφία αριστερά: Η μεταφορά των εργασιών της Βουλής απο το κτίριο της Πλατείας Συντάγματος σε άλλο, σύγχρονο και "μοδέρνο" στο Ελληνικό, είναι μια απο τις...προοδευτικές προτάσεις υποψήφιων βουλευτών προκειμένου να δωθούν λύσεις για την κατάντια του Ιστορικού Κέντρου της Πόλης...)
Όλες οι καλλιτεχνικές δυνάμεις της Λυρικής και άλλοι σημαντικοί καλλιτέχνες ενώνουν τις δυνάμεις τους για έξι μουσικά γεγονότα με έργα θρησκευτικού χαρακτήρα κορυφαίων συνθετών όπως, μεταξύ άλλων, Βιβάλντι, Μότσαρτ, Μπετόβεν, Μπαχ, Μέντελσον και Χαίντελ.
Τισιανός Βετσέλλιο - Vecellio Tiziano ή Titian (Μέρος Β')
Γράφτηκε από την Κατερίνα Ρουμπέκα
Το «Εικονοστάσιο της Μεταστάσεως» 1518, που ζωγράφισε ο Τισιανό για την Σάντα Μαρία Γκλοριόζα των Φράρι στη Βενετία, είναι ένα από τα καλύτερα έργα του και διακρίνονται τα συμπτώματα της τοσκανό-ρωμαϊκής επιδράσεως. Επίσης ο πίνακάς του «Βάκχος και Αριάδνη» (1520-1523), βασίζεται σε ιστορίες των ρωμαίων ποιητών Οβίδιου και Κάτουλου και δείχνει τον θεό του κρασιού Βάκχο, να σπεύδει σε βοήθεια της Αριάδνης, κόρη του βασιλιά Μίνωα, που είχε εγκαταλειφθεί από τον εραστή της, τον Θησέα στη Νάξο. Η σύνθεση εστιάζει στη μορφή του Βάκχου. Η ασυγκράτητη δυναμική της στάσης του, αναδεικνύεται και από την λάμψη των χρωμάτων και το μακρινό ανοιχτό τοπίο. Ο Βάκχος ακολουθείται από την κεφάτη παρέα του. (Φωτογραφία αριστερά: Βάκχος και Αριάδνη, 1520-1523)
