- Στην παράσταση υποδύεστε τη μάνα που σκοτώνει κατά λάθος το παιδί της. Πώς χαρακτηρίζετε τον ρόλο αυτό;

Τραγικό! Θεωρώ ότι δεν υπάρχει πιο οδυνηρό από το να συμβεί σε μια μάνα αυτό το γεγονός .Γιατί εδώ το δράμα αρχίζει από τη γνώση. Είναι μια κατάδυση στο βυθό της ψυχής που στο τέλος ακόμη και η θρησκευτική παραμυθία δεν της αρκεί. Λέει στον Γιωργή: «Τι να σε πω, παιδί μου, ο Πατριάρχης είναι σοφός και άγιος άνθρωπος, γνωρίζει όλες τες βουλές και τα θελήματα του Θεού και συγχωρνά τες αμαρτίες όλου του κόσμου. Μα τι να σε πω. Είναι καλόγερος. Δεν έκαμε παιδιά για να μπορεί να γνωρίσει τι πράγμα είναι το σκοτώσει κανείς το ίδιο το παιδί του!»

- Πιστεύετε ότι αν κάτι τέτοιο σας είχε συμβεί στην πραγματικότητα θα αντιδρούσατε με παρόμοιο τρόπο;

Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, νοιώθω όμως τον πόνο που μου προκαλεί το κείμενο εκφέροντάς το.

- Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι το κλασικό αυτό διήγημα του Γεώργιου Βιζυηνού (του 1883), ύστερα από 125 χρόνια εξακολουθεί και συγκινεί το κοινό. Που πιστεύετε ότι οφείλετε αυτό;

Οφείλεται στο γεγονός ότι αγγίζει και ευαισθητοποιεί την ανθρώπινη ψυχή καθώς εισχωρεί βαθιά σε οικογενειακές καταστάσεις και αντιμετωπίζει το φόβο, το θάνατο, τη σκότιση του νου, εκεί όπου τα όρια ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο είναι ρευστά και ο λόγος δεν είναι μόνο ομολογία, αλλά και απόκρυψη. Καταστάσεις που μπορεί να μην τις ζούμε έτσι ακριβώς, που διαχρονικά όμως υπάρχουν συνάμα με τις ομοιότητες και τις διαφορές.

- Με εντυπωσίασε η επιλογή του να κρατήσετε ανέπαφη τη γλώσσα του έργου, με αποτέλεσμα να ακούγεται η απόλυτη ποιητικότητα της καθαρεύουσας. Η ροή του λόγου, που κορυφώνεται μέσα από τα μελοποιημένα ποιήματα με την εκλεκτική ερμηνεία του Σταύρου Σιόλα. Εσείς τι σκεφτήκατε όταν πήρατε ένα τέτοιο σενάριο στα χέρια σας;

Θα ήθελα να πω ότι αρχικά ήταν δική μου ιδέα για το Θέατρο Τέχνης το ανέβασμα του ??Αμαρτήματος??. Στη συνέχεια ήμασταν όλοι σύμφωνοι βεβαίως να κρατηθεί ανέπαφη η γλώσσα του έργου. Πράγματι ο λόγος του Βιζυηνού είναι ποίηση, μουσική, μαγεία. Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι ο Βιζυηνός έγραψε και ποιήματα. Τα τραγούδια της παράστασης όντως είναι μελοποιημένα ποιήματα του Βιζυηνού και είναι το ίδιο συγκινητικά με τα διηγήματά του.

- Με την πάροδο των ετών παρατηρούμε όλο και περισσότερη αλλοίωση στην νεοελληνική γλώσσα. Μήπως η καθαρεύουσα αποτέλεσε εμπόδιο ως προς την επιλογή της συγκεκριμένης παράστασης;

Πράγματι η γλώσσα μας καθημερινά φτωχαίνει όλο και περισσότερο. Κρίμα, γιατί να σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότερες ξένες γλώσσες έχουν τη ρίζα τους στην Ελληνική. Η καθαρεύουσα στην προκειμένη περίπτωση όχι μόνο δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην επιλογή, απεναντίας ήταν στα συν. Έχει μια μουσικότητα και ακρίβεια ο λόγος και μία γοητεία η μίξη της καθαρεύουσας με τους διαλόγους που είναι στη δημοτική και κάνουν τη γλώσσα ακόμη πιο γοητευτική και κατανοητή στους θεατές, ακόμα και στους πιο μικρούς. Να σκεφτείτε ότι έχουμε θεατές εννέα χρόνων που έρχονται στα καμαρίνια συγκινημένοι και λένε ότι κατάλαβαν όλο το έργο! Συγκεκριμένα ένα αγόρι δέκα ετών είπε «Δεν έχασα λέξη!»- απίστευτη έκφραση για την ηλικία του!

- Το νεανικό κοινό πώς αντέδρασε;

Το νεανικό κοινό μάς δίνει μεγάλη χαρά με την προσέλευσή του. Το ?Αμάρτημα της Μητρός μου? διδάσκεται στην Γ΄ Λυκείου και έρχονται μαθητές με τους καθηγητές και τις καθηγήτριές τους από όλα τα μέρη της Ελλάδας! Και ενώ με τη συνήθη διαδικασίες επικοινωνεί μαζί μας ο καθηγητής ή η καθηγήτρια για να κρατήσει θέσεις για τόσους?.μαθητές, σήμερα συνέβη το εξής καταπληκτικό: έκλεισαν θέσεις οι μαθητές ? μια μαθήτρια συγκεκριμένα- για να φέρουν στην παράσταση την καθηγήτριά τους. Συγκινητικό!

- Τα σκηνικά διακρίνονται από έναν έντονο μινιμαλισμό. Αυτό είναι απόρροια του συγγραφικού ύφους του Γεώργιου Βιζυηνού;

Πράγματι το σκηνικό αποτελεί άποψη. Στόχος είναι να προβληθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ο λόγος του Βιζυηνού και η ουσία του έργου. Η λιτότητα του σκηνικού μας εκφράζει απόλυτα.

- Πιστεύετε ότι το συγκεκριμένο κλασικό έργο θα μπορούσε να αποδοθεί με τον ίδιο τρόπο σε κινηματογραφική ταινία;

Σίγουρα "Το αμάρτημα της μητρός μου" θα μπορούσε να αποδοθεί και κινηματογραφικά, προκαλώντας την ίδια συγκίνηση στον κόσμο. Άλλωστε έχει γίνει ταινία το διήγημα του Βιζυηνού ?Το μόνον της ζωής του ταξείδιον? από τον Λάκη Παπαστάθη με πρωταγωνιστή τον Ηλία Λογοθέτη και με πολύ μεγάλη επιτυχία. Ο κινηματογράφος ωστόσο έχει τη δική του γλώσσα, διαφορετική από τη θεατρική. Παρ? όλα αυτά πιστεύω ότι στοχεύουν στο ίδιο σημείο: στο σεβασμό του συγγραφέα και του έργου του.

- Έχετε στο πλευρό σας τον Ηλία Λογοθέτη, ως αφηγητή καθ? όλη την παράσταση αλλά και ως γιο της Δεσποινιώς (δηλ. εσάς). Είστε επίσης παντρεμένοι εδώ και πολλά χρόνια. Πώς επιβιώνει αυτή η σχέση του ηθοποιού και του συζύγου και κατορθώνει να ισορροπεί ανάμεσα στην σκηνή και στο σπίτι;

Μέσα από κοινούς προβληματισμούς και αναζητήσεις.

- Αν είχατε την δυνατότητα να επιλέξετε τον επόμενο σας ρόλο σε μία θεατρική παράσταση της αρεσκείας σας, ποιος θα ήταν;

Αυτός που θα μπορούσα να τον αποδώσω ακόμα καλύτερα από τη ΄μάνα΄ του Βιζυηνού.

- Εκτός από καταξιωμένη ηθοποιός γνωρίζουμε ότι είστε απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στην ζωγραφική. Ποιά η σχέση σας σήμερα με την ζωγραφική;

Η ζωγραφική είναι ο άλλος μου έρωτας και είναι μια σχέση γεμάτη πάθος και προδοσία. Όταν δεν δουλεύω στο Θέατρο ζωγραφίζω με μανία? για να εξιλεωθώ?..

- Έχετε συμμετάσχει στο παρελθόν σε ομαδικές ή και ατομικές εκθέσεις; Πώς προέκυψε και δεν ασχοληθήκατε επαγγελματικά και με τον δεύτερο έρωτά σας;

Αν και αρκετές φορές μου προτείνανε να λάβω μέρος σε ομαδικές εκθέσεις ,αλλά και γνωστή γκαλερί μου πρότεινε και -μάλιστα πρόσφατα- για ατομική, παρ όλα αυτά δεν το έκανα. Όχι για κανένα ιδιαίτερο λόγο (γιατί και δουλειά έχω έτοιμη και μάλιστα πολύ καλή) αλλά να, ..θέλω να αισθάνομαι ότι υπάρχει κάτι εκεί στο μέλλον που με περιμένει?.

- Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ετοιμάζετε κάτι αυτό τον καιρό;

Υπάρχουν πράγματα στα σκαριά? θα δούμε?

- Σας ευχαριστώ πολύ!

Και εγώ.