- Τι σας ώθησε-ενέπνευσε να ξεκινήσετε την καριέρα σας, ;
'Ο,τι αφορά τις παραστατικές τέχνες με έλκυε από πολύ παλιά αλλά στη σκηνοθεσία περισσότερο με τράβηξε μια τάση για αυτονομία και ανεξαρτησία. Έβλεπα δηλαδή ξεκινώντας οτι η ανυπομονησία μου να φτιάξω κάτι θα καλυπτόταν μόνο εάν το ξεκινούσα όλο μόνη μου.
- Ποιούς καλλιτέχνες θαυμάζετε και ποιοί σας έχουν επηρεάσει βαθύτερα;
Κατά καιρούς, πολλοί, θα μπορούσα να πω κάποια ονόματα κλισέ που όμως δε γίνεται να μη σε επηρεάσουν ή έστω να σε εμπνεύσουν. Αλλά η αλήθεια είναι ότι τελικά με επηρέασαν ως προς τις εμμονές μου περισσότερο κάποια θεωρητικά κείμενα που σχημάτισαν το πώς για μένα πρέπει να λειτουργεί μια παράσταση και αυτό αφορά κυρίως στο πώς εγγράφεται εμπειρικά στο θεατή.
- Ποιοί είναι οι συνεργάτες σας σε αυτήν την παράσταση και πώς συναντήθηκαν οι δρόμοι σας;
Με τη Μαριάννα Χριστοφή και τη Μαρία Βαρελά αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια ομαδα καλλιτεχνικών παραγωγών (ας το πουμε έτσι) μέσω της οποίας θα δουλεύουμε τα δικά μας project αλλά και θα αργότερα άλλων καλλιτεχνών. Οι 3 μας και μαζι με την Κωνσταντινιά Βαφειάδου που κάνει τα κοστουμια στην παράσταση, αποφασίσαμε να στεγάσουμε όλα αυτά στο χώρο στην Παραμυθιάς 6. Και με την Κωνσταντινιά αλλά και με το Γιάννη Αρβανίτη που κανει τα σκηνικα έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν και όλο αυτό ξεκίνησε από το Λονδίνο που γνωριστήκαμε όλοι.
- Τι σημαίνει χορογραφία για εσάς; Είναι μόνο χορός ή εμπεριέχει και άλλες παραστατικές τέχνες;
Θα μπορούσε να' ναι μόνο χορός και πολλοί το καταφέρνουν πολύ καλα αυτό, να αποδοσουν δηλαδή όσα έχουν στο κεφάλι τους μόνο με το χορό, αλλα για μένα δεν είναι αρκετό και χρειάζομαι το εικαστικό στοιχείο ίσως, αλλά και αυτό που είπα πριν το πώς τοποθετείται ο θεατής μέσα στη δράση.
- Κατά πόσο επηρεάζεται, η χορογράφος μέσα σας, από την? Αγγελική; Θα μπορούσατε δηλαδή ποτέ να χαρακτηρίσετε τη δουλειά σας? προσωπική; Ή έτσι κι αλλιώς νιώθετε ότι κάποια στιγμή σας? ξεπερνά;
Πολύ λεπτά τα όρια εδω. Ιδανικά, αυτό που καταφέρνει να ξεπερνάει τον εαυτό σου μπορεί και να' ναι τελικά ο εαυτός σου.
- Πώς εμπνευστήκατε από τον μύθο του Απόλλωνα και τις τρεις Μοίρες και τα συνδέσατε με τη δική σας αφήγηση;
Aυτό που μoυ έκανε εντύπωση είναι η ιδέα ότι αυτές οι 3 μοίρες, μια ομάδα τόσο αφοσιωμένη στο να εξυπηρετήσει την «Ανάγκη», ένα τέτοιο στοιχείο απολυτότητας, παρασύρεται σε ένα μεθύσι. Και αυτό με εξίταρε, ότι ακόμα και η Μοίρα μπορεί να παρεκλίνει. Αυτό όλο κάπου υπήρχε και όταν δουλευαμε ένα άλλο project στο 6 d.o.g.s. βρέθηκα σε ένα υπόγειο με ραπτομηχανές και παλιά ρούχα. Και εκεί κατευθείαν σκέφτηκα τις μοίρες αντί να ξετυλίγουν το νήμα, να φτιάχνουν κοστούμια.
- Τι είναι μοντέρνο και τι κλασσικό στην τέχνη; Κατά πόσο πρέπει να αντλούμε ιδέες από το παρελθόν για να έχουμε ?μέλλον;
Δεν ξέρω, δεν είναι το παρελθόν μέρος του σήμερα; Μάλλον πρέπει να υπάρξει κοσμική αμνησία για να κοπεί κάθε σύνδεσμος της αναλογικής αυτής πορείας. Αυτό που με ενδιαφέρει εμένα περισσότερο είναι να μη βαριέμαι. Είτε κλασικό είτε υπερ-σύγχρονη καινοτομία.
- Έχουν απήχηση στην Ελλάδα οι ερμηνευτικές τέχνες (performing arts) κατά τη γνώμη σας; Και κατά πόσο σας είναι εύκολο ή δύσκολο να βρείτε υποστηρικτές (κοινό, χορηγούς κοκ);
Ναι, όχι, εύκολο, δύσκολο. Η άποψή μου αλλάζει συνεχώς πάνω σε αυτό.
- Είστε εκλεκτική σαν καλλιτέχνης; Υπάρχει «βαθμός δυσκολίας», όσον αφορά τη δική σας δουλειά ή θεωρείτε ότι το συναίσθημα αρκεί;
Αυτό είναι ένα θέμα που με απασχολεί. Γιατί πιστεύω και δεν πιστεύω στον εκλεκτισμό. Αναγκαστικά υπάρχει, και μπορεί να αισθάνεται κανείς πολύ καλά με τον εαυτό του εάν θεωρεί ότι είναι ένα επίπεδο πιο πάνω και αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα καλύτερα. Και ναι ίσως και γι αυτήν την παράσταση να πρέπει να έχει κανείς μια εξοικίωση. Εγώ θα ήθελα ο κόσμος να είναι απλά ανοιχτός σε όλα και να αφήνεται σε αυτό που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή.
- Υπάρχει νοηματική συνάφεια-συνέχεια ανάμεσα σε παλιότερες και νεότερες δημιουργίες σας; Σε σχέση με το νέο σας εγχείρημα;
Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να κάνω κάτι τόσο «σοβαρό», γιατί τελευταία οι παραστάσεις μου είχαν κάτι χαοτικό και επέμεναν στο να ωθούν καθημερινές δράσεις προς το παράλογο, αλλά θέλω να πιστεύω ότι και αυτή έχει μια ψυχεδέλεια και ότι εξυπηρετεί αυτό που λέω τόσες φορές το ότι δεν είναι ένα θέαμα αλλά μια εμπειρία, γιατί οι θεατές είναι μέσα στην εγκατάσταση, μέσα στο χώρο των performers και όλη η δράση, η κίνηση, τα αντικείμενα, τα βλέματα, τους περιβάλλουν.
- Σχεδιάζετε κάτι για το μέλλον;
Μόλις τελειώσει το Πατρόν, ετοιμάζουμε με την Κωνσταντινιά το δεύτερο μέρος της performance Days of Leisure, Daze & Pleasure, που παρουσιάσαμε πέρισυ στο Velvet Bus.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την παράσταση δείτε εδώ.
