- Τι σας γοήτευσε σε αυτό το έργο και επιμείνατε να το ανεβάσετε; Το είχατε όντως δυο χρόνια στα σκαριά;

Είναι αλήθεια, το έργο το έχω στα χέρια μου εδώ και δύο χρόνια. Επικοινώνησα με τον συγγραφέα Jim Sweeney και του είπα ότι θέλω να το ανεβάσω στην Ελλάδα. Μου έδωσε την άδεια και όλα πήραν τον δρόμο τους! Το έργο αναφέρεται στη φιλία και ειδικά στην αντρική φιλία, τη διαφορά στις κοινωνικές τάξεις, τη χαμένη παιδικότητα, την απομάκρυνση των ανθρώπων, το "είναι" και το "φαίνεσθαι".

- Ποιόν χαρακτήρα παίζετε εσείς και γιατί αναλάβατε τον συγκεκριμένο ρόλο;

Παίζω τον Πάτρικ, καθηγητή φιλολογίας, άνθρωπο αστικής τάξης με γυναίκα και δύο παιδιά. Πίσω από αυτή την φαινομενικά ωραία και τακτοποιημένη ζωή, κρύβεται ένας άνθρωπος δειλός, καταπιεσμένος από τη γυναίκα του και τα παιδιά του, που δεν έχει ζήσει πραγματικά ελεύθερος και δεν έχει πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Και οι δύο ρόλοι του έργου έχουν μεγάλο υποκριτικό ενδιαφέρον για έναν ηθοποιό. Ο Πάτρικ είναι πιστεύω πιο κοντά σε μένα, γι? αυτό και τον διάλεξα.

- Πώς αντιδράτε στις κακές κριτικές εάν υπάρχουν; Ποιοί είναι πιο σημαντικοί κριτές για εσάς, οι θεατές ή οι κριτικοί θεάτρου; Τι κριτικές έχετε πάρει μέχρι στιγμής για το συγκεκριμένο έργο;

Η ανταπόκριση του κοινού είναι πάρα πολύ θετική και αυτό είναι ιδιαίτερα ευχάριστο για μας. Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο του θεάτρου, δεν με ενοχλούν πια οι κακές κριτικές. Βέβαια δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα να διαβάζεις μια κακή κριτική! Την γνώμη των κριτικών θα την ακούσω και θα τη σεβαστώ, αλλά η γνώμη του κοινού είναι αυτή που περιμένουμε τελικά όλοι οι ηθοποιοί.

- Χρειάστηκε να αντλήσετε συναισθήματα ή εμπειρίες από την προσωπική σας ζωή-εμπειρία σε παρόμοια θέματα ή δεν χρειάστηκε; Είναι το κείμενο από μόνο του αρκετό;

Το βασικότερο όλων, νομίζω, στο θέατρο είναι το κείμενο και οι ηθοποιοί. Το κείμενο "παίρνει ζωή" από εμάς. Θα πάρουμε το έργο και θα το αφήσουμε να μας μιλήσει. Κάθε ηθοποιός είναι μια προσωπικότητα με τις εμπειρίες του και τα βιώματά του. Κάθε ρόλος μας φανερώνει ένα κομμάτι του εαυτού μας, ξεκλειδώνει πράγματα στην ψυχή μας και τα φέρνει στο φως. Με το Danny?s Wake, έχουμε ευτυχήσει να δουλέψουμε και με ένα εξαιρετικό κείμενο, πολύ δυνατό, έξυπνο και ζωντανό.

- Τι σας έκανε να σκηνοθετήσετε αλλά και να υποδυθείτε ταυτόχρονα αυτόν τον ρόλο; Μιλήστε μας λίγο για τους συνεργάτες σας...

Όταν διάβαζα το έργο, το έβλεπα να «παίζεται» μπροστά μου. Έτσι αποφάσισα να το σκηνοθετήσω. Ήξερα από την αρχή ότι αυτό το έργο θα ανοίξει καινούργιους ορίζοντες στη δουλειά μου.

Με τον Μάνο Τριανταφυλλάκη παίζαμε μαζί στο Εθνικό πριν από αρκετά χρόνια. Πίστευα ότι ο ρόλος του Μπίλλυ είναι για αυτόν και του το πρότεινα. Δουλέψαμε άψογα μαζί. Πίστεψε και αγάπησε το έργο όσο κι εγώ. Δεν μπορώ βέβαια να μην αναφερθώ και στην εξαιρετική μετάφραση που μας έκανε ο Ερρίκος Μπελιές, τους υπέροχους και ατμοσφαιρικούς φωτισμούς του Τάσου Παλαιορούτα και τα σκηνικά και κουστούμια της Ελένης Καραμέρου, την οποία ευχαριστώ για την αμέριστη συμπαράστασή της. Επίσης θέλω να πω ένα ευχαριστώ στους φίλους που ακούγονται στην παράσταση: Ελένη Γερασιμίδου, Αλέξανδρο Αντωνόπουλο, Γιάννη Τσιμιτσέλη και Σταύρο Καραγιάννη. Το θέατρο Ακαδήμεια, έναν εξαιρετικό χώρο που έχει φτιάξει ο Δημήτρης Σεϊτάνης που μας φιλοξενεί.

- Το έργο είναι ενός ξένου συγγραφέα. Είναι η κουλτούρα που παρουσιάζεται σε αυτό, συναφής με την σύγχρονη ελληνική κοινωνία;

Τα θέματα που θίγει το έργο πιστεύω πως αφορούν όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως της χώρας που ζουν. Είναι θέματα πανανθρώπινα και καθημερινά που τα έχουμε όλοι ζήσει, τα ζούμε ή θα τα ζήσουμε.

- Σας δυσκόλεψε ή όχι το γεγονός ότι υπάρχουν μόνο δυο χαρακτήρες σε αλληλεπίδραση κατά τη διάρκεια της πλοκής του έργου; Ή μήπως τελικά δεν «παίζουν ρόλο» μόνο αυτοί, αλλά και κάποιοι άλλοι που ενδεχομένως δεν ? φαίνονται; (π.χ. ο αποθανών, οι συγγενείς, οι φίλοι κλπ) Και γιατί;

Δε με δυσκόλεψε καθόλου. Είναι τόσο καλά γραμμένο το έργο, που σε οδηγεί από μόνο του. Ο Ντάννυ -ο τρίτος φίλος- σαφώς και είναι παρών σε όλο το έργο. Μπορεί να είναι μέσα στο φέρετρο, αλλά παίζει κι αυτός! Δεν θα πω περισσότερα.... είναι έκπληξη.

- Τελικά, θα κλάψουμε ή θα γελάσουμε; Τι σημαίνει «μαύρη κωμωδία»;

Θα γελάσετε! Συνοπτικά μαύρη κωμωδία λέμε ένα έργο που ασχολείται με θέματα και γεγονότα που συνήθως θεωρούνται ταμπού ή που σχετίζονται με το θάνατο, αλλά αντιμετωπίζονται με έναν ασυνήθιστα χιουμοριστικό ή σατυρικό τρόπο, διατηρώντας τη σοβαρότητά τους.

Το «Danny?s Wake» είναι μια μαύρη κωμωδία, η οποία ανεβαίνει σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση στο Θέατρο Ακαδήμεια, (Μαραθωνομάχων 8, Ακαδημία Πλάτωνος, τηλ: 210-5125.600, Διάρκεια: 70', μέχρι 16/4) σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Τάσου Αλατζά. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την παράσταση δείτε εδώ.