Με ηχοχρώματα αποκλειστικά ακουστικής μουσικής και με στοιχεία world & jazz, κάθε μελωδία και κάθε στίχος, είναι ένα παράθυρο σε έναν κόσμο πλασμένο από σκηνές ενός Flâneur: χαζεύοντας τους περαστικούς σ' ένα παγκάκι στην Πλάκα, παρατηρώντας την κίνηση από το παράθυρο ενός Café στην οδό Joaquín Costa στη Βαρκελώνη, ατενίζοντας νωχελικά τον ωκεανό από το λιμάνι του Buenos Aires και περπατώντας στην Avenue Marceau του Παρισιού, σφυρίζοντας... the «Flâneur» way!

- Πείτε μας λίγα λόγια για τον καινούριο σας δίσκο «Flâneur». Τι σημαίνει;

Την έννοια του Flâneurτην ανακάλυψε πρώτος ο Baudelaire. Flâneurσημαίνει επαγγελματίας σουλατσαδόρος, συλλέκτης εικόνων του δρόμου, πάντα μεταφορικά μιλώντας, ή αλλιώς βοτανολόγος του πεζοδρομίου. Νιώθω κι εγώ έτσι, γιατί τα έντεκα κομμάτια του δίσκου, είναι σαν 11 αναμνηστικές φωτογραφίες από τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής μου, μεταξύ Αθήνας και Βαρκελώνης. Όλα τα τραγούδια μιλάνε για τις διαδρομές, τον κόσμο...
 
- Πώς ήταν η εμπειρία της παραγωγής του δίσκου σας ως ξενόγλωσσου;

Είναι η πρώτη φορά που κάνω ξενόγλωσσο δίσκο. Δεν έγινε πολύ συνειδητά, παρά μόνο από ένα σημείο και έπειτα. Ξεκίνησε από μια ανάγκη μου, να εκφραστώ σε μια γλώσσα την οποία μάθαινα(Ισπανικά), από ένα σημείο και μετά όλο και καλύτερα. Γιατί ένα επίπεδο είναι η εκμάθηση, ένα επίπεδο είναι η συνήθεια και ένα επίπεδο είναι να αρχίσεις να σκέφτεσαι πια, στη γλώσσα αυτή, να κάνεις χιούμορ, να ανακαλύπτεις ποιές λέξεις είναι πιο 'δυνατές', ποιές πιο 'απαλές', ποιές επίσημες και ποιές 'του δρόμου', οπότε εκεί αρχίζεις να δένεσαι. Όταν άρχισα λοιπόν να νιώθω οικεία, άνετα με τη γλώσσα, είπα ότι θέλω να κάνω μια ξενόγλωσση δουλειά. Όχι έτσι όπως την έχουμε στο νου μας πολλές φορές οι τραγουδιστές, όταν μας αρέσει ένα τραγούδι και το τραγουδάμε απλώς μιμούμενοι έναν ήχο, αλλά σκεπτόμενος στη γλώσσα στην οποία τραγουδάω. Έτσι μόνο η ερμηνεία σου περνάει σε ένα δεύτερο επίπεδο.  Η παραγωγή λοιπόν έγινε μεταξύ Ελλάδας και Ισπανίας, κράτησε περίπου δυόμιση χρόνια, χωρίς παύσεις αλλά ούτε και βιασύνη. Όπως ακριβώς κάνει ένας Flâneur όταν περπατά στο δρόμο, δηλ. χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και με άπλετο χρόνο.
- Πώς ξεκίνησε αυτός ο δίσκος και ποιοι οι συνεργάτες σας;

Η βάση ήτανε η μπάντα. Έγινε με ανθρώπους που γνώρισα εκείνον τον καιρό αλλά και που συνεργαζόμασταν ήδη. Σιγά σιγά τους έδινα μουσικές, γράφανε τα λόγια, ψάχναμε το θέμα μαζί κλπ Έγινε με ηρεμία, με πολλά email, με πολλά τηλεφωνήματα, πότε εδώ, πότε εκεί. Είναι μια διαδικασία που απαιτεί αρκετό χρόνο, καθόλου πανικό και καθόλου ανυπομονησία. Στην Ισπανία έχω άλλη μπάντα, παίζω με πιάνο, κοντραμπάσο και κλαρινέτο. Οι περισσότεροι συνεργάτες μου εκεί ανήκουν στην indieσκηνή. Έχω ένα Αμερικάνο κοντραμπασίστα, έναν πιανίστα Κανάριο και έναν κλαρινετίστα Καταλανό. Είναι εντελώς διαφορετικοί, αλλά δένουν καλά μεταξύ τους. Εδώ παίζουμε κρουστά, κοντραμπάσο και κιθάρα. Οι Έλληνες είναι όλοι τζαζίστες.

- Πώς βρεθήκατε στη Βαρκελώνη και ποια η εμπειρία σας έως σήμερα;

Πήγα ένα ταξίδι για διακοπές, να επισκεφτώ κάποιους φίλους.  Ήταν τα πρώτα δύο χρόνια που είχα αρχίσει να μαθαίνω τη γλώσσα. Οι πρώτες εικόνες που είχα από την πόλη ήταν άκρως γοητευτικές. Το πρώτο μέρος που έμεινα ήταν στο ElRaval, στην πιο κακόφημη συνοικία της LaRambla. Η Ramblaείναι ένας κατάφυτος κεντρικός πεζόδρομος που ξεκινά από την Plaça de Catalunya και καταλήγει στο λιμάνι. Ramblaσημαίνει ποτάμι ή χείμαρρος στα αραβικά, αν δεν κάνω λάθος. Η οδός LaRambla, επειδή είναι πολύ μεγάλη, έχει πάρει πολλά διαφορετικά ονόματα ανάλογα τα σημεία/περιοχές που διασχίζει γι' αυτό και λέγεται και στον πληθυντικό. (LasRamplas). Εκεί μένω και τώρα. Ζω λίγο εδώ και λίγο εκεί, πλέον την έχω μοιράσει τη ζωή μου. Είναι πολύ ξεχωριστή εμπειρία να ζεις στη Βαρκελώνη, είναι πολύ κοσμοπολίτισσα.
- Τραγουδάτε Γαλλικά και Ισπανικά, μιλάτε κάποια από αυτές τις γλώσσες;

Γαλλικά δεν μιλάω, αλλά καταλαβαίνω το νόημα από τα συμφραζόμενα. Μου άρεσε το ηχόχρωμα της γαλλικής γλώσσας, ταίριαζε με τις συγκεκριμένες μελωδίες και αυτά που ήθελα να πω. Και επειδή νομίζω, η μποέμικη ζωή αλλά και ο όρος Flâneurπροέρχονται από τα γαλλικά και ανήκουν δικαιωματικά στους Γάλλους, θα ήταν άδικο να μην έχει ο δίσκος τουλάχιστον δύο τραγούδια στα γαλλικά. Συν τη μοναδική διασκευή που έχει ο δίσκος, το Barcelone του BorisVian,που μιλάει για την πόλη, το οποίο θεωρώ ότι είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου. Ένα, παρ' όλα αυτά, ελάχιστα διασκευασμένο κομμάτι.

- Ο Clochard τι σχέση μπορεί να έχει με τον Flâneur;

Ο clochard είναι ένας άστεγος που κι αυτός κουβαλά την φιλοσοφία του. Είναι ο αλήτης, αυτός που και σπίτι να του προσφέρεις, θα προτιμήσει να ζήσει στο δρόμο, κάτω απ΄ τη γέφυρα του Σηκουάνα, αγκαλιά με το  αγαπημένο του ποτό. Δεν είναι όμως σαν τον Flâneur. OFlâneurπεριπλανιέται επειδή ψάχνει κάτι. Είναι διαρκώς σε αναζήτηση. Την ώρα που περιπλανιέται, όλοι του οι αισθητήρες είναι τεντωμένοι. Στο τέλος της βόλτας του είναι πολύ κουρασμένος, γιατί όλη την ώρα μαζεύει, παρατηρεί. Είναι ένας μη εποχούμενος παρατηρητής, με μοναδικό όχημα τα πόδια και τη φαντασία του.
- Πού κυκλοφορεί ο δίσκος σας και πού έχετε περιοδεύσει;

Έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα και την Ισπανία και θα κυκλοφορήσει στην Αργεντινή και στη Γαλλία. Έχω περιοδεύσει στις Βαλεαρίδες, στην Καταλονία και στην Μαδρίτη. Η προώθηση για το άλμπουμ έγινε για όλη την ιβηρική χερσόνησο. Είναι τελείως διαφορετικός ο τρόπος που γίνονται εκεί τα live, είναι πολύ πιο οργανωμένα, με μεγαλύτερο αντίκτυπο και περισσότερους αποδέκτες. Εδώ είναι πιο διάσπαρτα. Όλη η αντιμετώπιση είναι διαφορετική. Στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση παίζεις πάντα live, πράγμα που εδώ δεν γίνεται, παρά ελάχιστα. Διαφορετικά δεν έχει νόημα να εμφανιστείς σε ένα studio. Επίσης όλα τα ραδιοφωνικά ή τηλεοπτικά  προγράμματα τα οποία κάνεις, αναρτώνται στο internet, οπότε μετά μπορείς να ξανακούσεις/δεις την εκπομπή.

- Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα, όσον αφορά τις συνεργασίες;

Όσο πολυάσχολοι και αν είναι εκεί οι άνθρωποι, έχουν πάντα όρεξη να αφιερώσουν χρόνο σε καινούριες συνεργασίες. Είναι η ιδιοσυγκρασία τους τέτοια. Είναι πιο ανοιχτοί οι Ισπανοί. Εδώ φοβόμαστε, είμαστε πιο κλειστοί. Το βλέπεις παντού, στο κοινό, στο δρόμο, στην κουβέντα που θα πιάσεις με τον γείτονα κλπ Σε οποιοδήποτε χώρο κι αν είσαι, είναι αδιανόητο να μην πεις γεια σου στον διπλανό σου. Γίνεται δεύτερη φύση σου, να χαιρετάς τους συνανθρώπους σου και έτσι κατακτάς το πρώτο σκαλοπάτι.  Είναι σαν μια πόρτα επικοινωνίας, που ανοίγει εκείνη την στιγμή, όσο τυπικό ή ασήμαντο κι αν φαίνεται αυτό, είναι το ξεκίνημα για πάρα πολλά πράγματα.
Σε όσους πρότεινα συνεργασία, ήταν πολύ πρόθυμοι. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να τους αρέσει αυτό που κάνουμε. Οι εγχώριοι μουσικοί, είναι πιο 'σφιγμένοι'. Χρειάζεται να διαθέσεις πολύ χρόνο, για να αρχίσουν να σε εμπιστεύονται, να χαλαρώσουν και να γίνουν σύμμαχοι σου.

- Αγαπημένοι μουσικοί και συνεργάτες;

Η Αρλέτα είναι πολυαγαπημένη φίλη. Συνεργαστήκαμε στο come-back της πριν από δυο χρόνια, στο θέατρο Παπάγου, που συμμετείχα μαζί με τον Χρήστο Θηβαίο. Μαζί της ξεκίνησα να τραγουδάω. Είναι η δασκάλα μου, η νονά μου, η μητέρα μου στο τραγούδι.  Μπορεί να μην βλεπόμαστε συχνά τελευταία, γιατί ταξιδεύω πολύ, αλλά είναι ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι δεν θα τον εγκαταλείψω και δεν θα με εγκαταλείψει ποτέ.
Ένας άνθρωπος που έχω μοιραστεί πολύ δυνατές στιγμές είναι η Ανδριάνα Μπάμπαλη. Συνεργαστήκαμε περίπου για δυόμιση χρόνια, περάσαμε από αρκετές δυσκολίες, οι οποίες μας έφεραν πιο κοντά και μας δυνάμωσαν. Ζήσαμε πολύ όμορφες στιγμές πάνω στη σκηνή. Η Ανδριάνα είναι σαν συγγενής μου.

Υπάρχει ένα γκρουπάκι καινούριο, που μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση, οι 'lepage'. Είναι Έλληνες, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Είναι τόσο γλυκά παιδιά, με πολύ όρεξη και αγάπη εντός κι εκτός σκηνής. Ανήκουν στην ακουστική νέο folk μουσική σκηνή.  Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ντουέτο, γράφουν πολύ όμορφα τραγούδια και η αύρα τους είναι πολύ ξεχωριστή. Τέτοιοι άνθρωποι μου δίνουν κουράγιο και θαυμασμό, για να συνεχίσω. Εφόσον υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παρόμοια θεώρηση των πραγμάτων με μένα, νιώθω λιγότερο μόνος μου, αυτή την εποχή που είναι πολύ δύσκολη. Παρατηρώ έκπληκτος ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχω συνεργαστεί και έχω αγαπήσει πολύ, τους οποίους θαυμάζω και πάντα θα είναι φίλοι μου, οι οποίοι, για λόγους που δεν γνωρίζω, ενδίδουν σε χώρους, συνεργασίες και τρόπους διάδοσης της μουσικής τους, που δεν βρίσκονται σε αρμονία με αυτό που 'φέρουν' οι ίδιοι ως άνθρωποι. Παύουν πλέον να αποτελούν για μένα πηγή έμπνευσης και δύναμης. Προσπαθώ να λέω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο. Να ορίζω εγώ με ποιο ύφος και αισθητική γίνεται γνωστή η μουσική μου. Γιατί μέσα από τα τραγούδια και την ερμηνεία σου, εκφράζεις την προσωπική σου μυθολογία. Όπως λέει και ο Σαββόπουλος, 'υπάρχει μια λεπτή γραμμή... και έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει ν´ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ´ αφήσεις.'
- Αγαπημένα μέρη του κόσμου;

Είναι περισσότερο θα έλεγα νοητοί τόποι, ηχητικά τοπία του μυαλού. Είναι αναμνήσεις και στιγμές της ζωής μου, στις οποίες καταφεύγω όταν ζορίζομαι. Δεν μου αρέσει να ζω στο παρελθόν, σπάνια κοιτάω πίσω, μου αρέσει να κοιτάω μπροστά, να ονειρεύομαι. Όπως επίσης μπορεί να είναι άνθρωποι. Είχα την τύχη να έχω πολύ καλούς φίλους.

- Αγαπημένοι στίχοι;

'Πώς να παραβγώ με τον χρόνο που κυλάει, τόσο παρελθόν σε μία λέξη δεν χωράει. Χρόνια τώρα εγώ σ' έναν κήπο μυστικό, έμαθα να ζω και χωρίς να είσαι εδώ' (Και χωρίς να είσαι εδώ, Γιαπωνέζικοι κήποι). Είναι ένα τραγούδι που μιλά για την απουσία. Το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεσαι, όταν είσαι σε σχέση από απόσταση, είναι ότι μπορείς και χωρίς τον άλλον. Η ζωή συνεχίζεται. Είτε υφίσταται 'απόσταση' είτε όχι, η επιλογή του να είμαστε μαζί με κάποιον, κάνει τη σχέση αυτή ακόμα πιο ισχυρή. Οφείλεις πρώτα να κάνεις καλή παρέα με τον εαυτό σου και να μην έχεις ανάγκη τον άλλον για να σου καλύψει τα κενά. Να μην αισθάνεσαι σαν ανάπηρος, βλέποντας τον άλλον ως το δεκανίκι σου. Αλλά να σε συνοδεύει αρμονικά, σαν σε έναν ωραίο χορό, όπου χρειάζονται δύο ψυχικά αρτιμελείς άνθρωποι, για να λειτουργήσει.

- Με ποια σκέψη πορεύεστε;

Όχι φόβος. Είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Βεβαίως όλοι όσοι κάνανε 'πέντε πράγματα' στη ζωή τους, πάντα με φόβο τα έκαναν. Όποιος δεν φοβάται, είναι ανόητος. Οπότε λες, φοβάμαι, αλλά έχω θάρρος και ρισκάρω.

- Ετοιμάζετε κάτι άλλο δισκογραφικά;

Προτιμώ να μην κάνω σχέδια, να αφήνω τα πράγματα να αιωρούνται. Δεν μου αρέσει να βάζω σταθερούς στόχους, μου αρέσει να ταξιδεύω και να παίζω μουσική. Σιγά σιγά γεννιούνται καινούρια τραγούδια, ισπανικά και γαλλικά, οπότε κάποια στιγμή θα υπάρξει η συνέχεια του "Flâneur".

- Τι θα ακούσουμε στα live σας;

Στο Γιασεμί στην Πλάκα την 1/3/2012, θα παίξουμε κομμάτια απ' τους δίσκους μου, με έμφαση στον "Flâneur", συν λίγες διασκευές.
Επίσης συνεργάζομαι με τους AthensLindyHop (ομάδα χορού), με τους οποίους κάνουμε ένα πρόγραμμα πιο 'χαρούμενο', πιο χορευτικό, με πινελιές, swing, jazz και περισσότερες διασκευές, αλλά πάντα με αφετηρία τον "Flâneur" σε επιλεγμένους χώρους κάθε φορά.
Τέλος θα κάνουμε μια μεγάλη συναυλία στο FAUST (Αθηναΐδος & Καλαμιώτου), στις 6/3/2012, όπου θα παίξουμε μόνο ξενόγλωσσα τραγούδια με αφορμή τον "Flâneur" και κλασσικές διασκευές. Γιατί το κλασσικό είναι πάντα στη μόδα, όπως άλλωστε έλεγε ο Oscar Wilde' όταν προσπαθείς να είσαι υπερβολικά μοντέρνος, ελλοχεύει ο κίνδυνος να γίνεις εντελώς ξεπερασμένος'.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε: www.giorgis.es | http://giorgisflaneur.blogspot.com