Μετά από μια σειρά μαθημάτων ζωγραφικής στην Ιεράπετρα και ελεύθερου σχεδίου στη Θεσσαλονίκη, κατά το διάστημα 1997-1998, ο δημιουργός ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις καλές τέχνες στον «ΑΚΤΟ College of Art & Design» του Middlesex University (Αθήνα) από όπου και αποφοίτησε το 2002. Με τη λήψη του πτυχίου του συνέχισε να διευρύνει τα εικαστικά του ενδιαφέροντα παρακολουθώντας τη «Σχολή Αγιογραφίας» της Μητρόπολης Πειραιά, όπου και ήλθε σε επαφή με τη βυζαντινή τεχνοτροπία. Σήμερα, ζει και εργάζεται στην Ιεράπετρα. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις -ατομικές και ομαδικές- στην Κρήτη, στην Αθήνα και στο Μπορντώ, πολλά εκ των οποίων βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Αθήνα, στη Μάλτα, στη Ρώμη, στο Μπορντώ, στο Αλικάντε και στο Αμβούργο.

Κινούμενος στον χώρο του συμβολισμού, που αντιβαίνει στην υλιστική αισθητική ιδεολογία της σύγχρονης πραγματικότητας, ο Μάριος Τριχάς επιχειρεί να αποτυπώσει έναν κόσμο ιδεών, όπου τα πάντα υποβάλλονται από την πρόθεση του καλλιτέχνη. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά και ο Jean Moreas (1856-1910), στην εφημερίδα Le Figaro στις 18 Σεπτέμβρη του 1886, «ο Συμβολισμός» -που δεν είναι ένα στυλ αλλά μια στάση απέναντι στη ζωή- «επιζητεί να ντύσει την Ιδέα με μια αισθαντική μορφή, που, όμως, δεν θα ήταν ο καθ' εαυτός σκοπός της, αλλά, που θέτοντας καθ' ολοκληρίαν τον εαυτό της στην έκφραση της Ιδέας, θα παρέμενε υποκειμενική σε κείνην. Η Ιδέα, με τη σειρά της, δεν πρέπει να φανεί στερημένη από τα πολυτελή φορέματα των εξωτερικών αναλογιών, γιατί ο ουσιαστικός χαρακτήρας της τέχνης του Συμβολισμού συνίσταται στο να μην φτάνει ποτέ μέχρι τη σύλληψη της Ιδέας καθεαυτής. Έτσι, μέσα από την τέχνη, οι πίνακες της φύσης, οι ανθρώπινες πράξεις, όλα τα συγκεκριμένα φαινόμενα δεν θα εκδηλώνονταν καθεαυτά: πρόκειται εδώ για αισθαντικά φαινόμενα που προορίζονται να αναπαριστούν τις εσωτερικές τους σχέσεις με Ιδέες αρχετυπικές».

Χρησιμοποιώντας ακρυλικά, ώχρες και μια γενικότερα σκούρα χρωματική παλέτα, στην οποία το χρυσό κυριαρχεί σε λεπτομέρειες πάνω στον μουσαμά και στο χαρτόνι, ο ζωγράφος παντρεύει τους ανατολίτικους με τους δυτικούς πολιτισμούς, την ανατολίτικη με τη δυτική παράδοση, μυθολογία, θρησκεία. Μέσα από τους πίνακες, που πραγματεύονται τον αιώνιο μύθο, διηγείται ιστορίες ηρώων όπου τα παγανιστικά σύμβολα από τη Σρι Λάνκα συγχωνεύονται με εκείνα από τη Λιθουανία αλλά και τη μινωική Κρήτη και την αρχαία Ελλάδα. Έχοντας αυτό ως κύριο άξονα προσανατολισμού, οι συνθέσεις του διακατέχονται από μια αίσθηση σκοτεινότητας, μελαγχολίας, μυστικισμού και ερωτισμού, όπου η παρουσία του ονείρου, της μουσικής, του εξωτικού και του αγνώστου στο ευρύ κοινό αφήνουν το στίγμα τους σηματοδοτώντας την ιδιαίτερη υφολογία του δημιουργού. Με έντονη την παρουσία του horror vaccui και της γεωμετρικής διακοσμητικής διάθεσης, ο Μάριος Τριχάς αναπτύσσει ένα μαξιμαλιστικό λεξιλόγιο όπου τα αφηρημένα μοτίβα μέσα από τις art nouveau επιρροές του συγκροτούν ένα φανταστικό -συμβολιστικών αποχρώσεων- σκηνικό στο οποίο συνασπίζονται οι αντίθετες δυνάμεις της φύσης, μπλέκοντας εφευρετικά το παλιό με το καινούργιο.

Βαδίζοντας σε μια σπιριτουαλιστική κατεύθυνση, όπου η ποιητική του υψηλού ταυτίζεται με τον ιδεαλισμό, ο ζωγράφος επιχειρεί με ρεαλιστικά μέσα και εμμονή στη λεπτομέρεια, να αποτυπώσει οπτικά το μη ρεαλιστικό. Έτσι, αναπαριστά το επέκεινα με όρους του εδώ και του τώρα μέσα από μια τέχνη, στην οποία η πραγματικότητα -που βρίσκεται πέρα από τη συνείδηση- αποκαλύπτεται στον θεατή προβάλλοντάς του έναν κόσμο ετερόκλητων πολιτισμών, κοσμοθεωριών και φιλοσοφιών όπου δεσπόζει η έννοια της αλληγορικής αφήγησης.

Στειακάκης Χρυσοβαλάντης
(Ιστορικός Τέχνης)

Βιβλιογραφία:

• Argan, T.K., Η Μοντέρνα Τέχνη, μτφρ. Λ. Παπαδημήτρη, Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, 1998.
• Cassou, J., The Concise Encyclopedia of Symbolism, μτφρ. S. Saunders, Χέρτφοτνσαϊρ, Omega books Ltd, 1984.
• Chadwick, Ch., Συμβολισμός, μτφρ. Σ. Αλεξοπούλου, Αθήνα, Eκδόσεις Ερμής Ε.Π.Ε., 1989.
• Ferrari, O., et al., «Symbolism and Allegory», στο Encyclopedia of World Art, τόμ. XIII, Λονδίνο, 1967, σ. 792-840.
• France A., Moreas J., Bourde P., Τα πρώτα όπλα του Συμβολισμού, μτφρ. Ε. Πανταζής Ε., Αθήνα, Eκδόσεις Γνώση, 1983.
• Gibson M., Symbolism, Γερμανία, Taschen, 1999.
• Hofstatter, H., «Symbolism in Germany», στο I. Ehrhardt, S. Reynolds et.al., Kingdom of the Soul, Symbolist Art in Germany 1879-1920, Μόναχο-Λονδίνο-Νέα Υόρκη, Prestel, 2000.
• Lusie Smith, E., Symbolist Art, Λονδίνο, Thames and Hudson Ltd, 1972.
• Praz, O., The Romantic Agony, μτφρ. F. Kermode, Λονδίνο, Oxford University Press2, 1970.
• Reed, J.R., Decadent Style, Η.Π.Α., Αθήνα, Οχάιο, Ohio University Press, 1985.
• Χαραλαμπίδης, Α., Η Τέχνη του Εικοστού Αιώνα, Ζωγραφική, Πλαστική, Αρχιτεκτονική, τόμ. Ι:1880-1920, Θεσσαλονίκη, University Studio Press, 1990.