Είμαι απόφοιτος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισα τους σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο γνωστικό αντικείμενο της Πολιτικής Επικοινωνίας και των Cultural Industries στο London School of Economics με υποτροφία του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάσης και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Επόμενο βήμα μου η εκπόνηση διδακτορικής διατριβής στο ζήτημα της άσκησης εξωτερικής πολιτικής για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα. Ασχολούμαι συστηματικά είτε μέσω αρθρογραφίας, είτε μέσω επιστημονικών εργασιών με ζητήματα πολιτιστικής διπλωματίας και διαχείρισης πολιτιστικών πόρων. Κάτοχος Αριστείου Πολιτικών Επιστημών.
Η πρόσφατη επίσκεψη της κυρίας Αμάλ Αλαμουντίν στην Ελλάδα προκάλεσε την στροφή των διεθνών και εγχώριων μέσων μαζικής ενημέρωσης προς ένα πολιτιστικό ζήτημα για το οποίο όποιος Υπουργός Πολιτισμού το κατέτασσε μέχρι πρότινος στις απόλυτες προτεραιότητες του τον θεωρούσαν τουλάχιστον γραφικό και στην καλύτερη περίπτωση ονειροπόλο...
Η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στον γενέθλιο τόπο τους αποτελεί διαχρονικό αίτημα με οικουμενικά χαρακτηριστικά. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, ολοένα και περισσότερες δράσεις προερχόμενες από την κοινωνία των πολιτών ενισχύουν την διεκδίκηση και αρχίζουν να διαμορφώνουν ένα ευνοϊκό περιβάλλον πάνω στο οποίο οφείλει να «πατήσει» η πολιτική διεκδίκηση, δηλαδή, η συστηματική και με την κατάλληλη προεργασία πολιτική διαπραγμάτευση του αιτήματος μεταξύ των αρμόδιων φορέων σε Ελλάδα και Ηνωμένο Βασίλειο.
Με αφορμή την παράσταση «Alexandros Iolas» του Χριστόφορου Αντωνιάδη, η βίλα του γνωστού και εκκεντρικού συλλέκτη έργων τέχνης και γκαλερίστα Αλέξανδρου Ιόλα θα ανοίξει και πάλι, 27 χρόνια μετά τον θάνατο του, για το κοινό.
Όσο πλησιάζουμε στην ημέρα που οι κάτοικοι της Αθήνας θα επιλέξουν εκείνο τον Δήμαρχο που θα αναλάβει την διαχείριση των ζητημάτων της πόλης για τα επόμενα 5 χρόνια, άλλο τόσο γεννάται η ανάγκη για περισσότερη και πληρέστερη ενημέρωση γύρω από τα... κρυμμένα προβλήματα της πόλης...
Έχουμε μπει και επίσημα σε προεκλογική αυτοδιοικητική ατμόσφαιρα και είναι χρήσιμο, νομίζω, να ακούγονται γνώμες για το ποιες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες του επόμενου δημάρχου, όποιος και αν είναι αυτός, για την πόλη της Αθήνας.
Ένα πολύ χρήσιμο όσο και ξεχωριστό ιστορικό δοκίμιο παρουσιάστηκε πριν από λίγες ημέρες στον πολυχώρο του Οργανισμού «Ανατόλια» στην Θεσσαλονίκη από τις εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία και τον συγγραφέα του Νίκο Μπουσουλέγκα. Πρόκειται για έναν αναλυτικό κατάλογο με 5.160 αυθεντικά ελληνικά ονόματα, που αποτυπώνουν και «εξιστορούν» μια διαδρομή 3.400 χρόνων εξέλιξης της ελληνικής γλώσσας.
Η πρόσφατη δέσμευση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Πάνου Παναγιωτόπουλου για την άμεση επέκταση του ωραρίου, σε πρώτη φάση, των 30 αρχαιολογικών χώρων και Μουσείων με την υψηλότερη επισκεψιμότητα, εν όψει της νέας τουριστικής περιόδου, μόνο ελπίδα και αισιοδοξία μπορεί να προκαλέσει σε αυτούς που αγαπούν και νοιάζονται για την διαχείριση των πολιτιστικών μας θησαυρών.
Το 2014 προοιωνίζεται ιδιαίτερα παραγωγικό για τον τομέα του Πολιτισμού στην χώρα μας. Πόσο μάλλον αν συγκριθεί με το μάλλον φτωχό και "διεκπεραιωτικό" 2013... Νέες πολιτιστικές εγκαταστάσεις, νέα Μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι πρόκειται να ανοίξουν τις πύλες τους και να υποδεχθούν το κοινό που υπομένει καρτερικά χρόνια καθυστερήσεων και αναβολών. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Κάτι φαίνεται να αλλάζει στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων. Πρόκειται για πονεμένη ιστορία, με οικονομικά σκάνδαλα, με έργα που δεν έγιναν ποτέ, με σπατάλη από τις μεγαλύτερες του ελληνικού κράτους (και όχι μόνο), με υπερκοστολογήσεις, φθορά τροχαίου υλικού, απαξίωση ιστορικών σταθμών και απουσία χρονοδιαγράμματος και ευθυγράμμισης με τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις. Ο ΟΣΕ έφτασε κάποιες εποχές να έχει ετήσιο έλλειμμα 500 εκατομμύρια ευρώ, να κοστίζει όσο δυο Ολυμπιακοί Αγώνες μαζί, να μην μπορεί να αντεπεξέλθει στις δανειακές του υποχρεώσεις με αποτέλεσμα να ξαναδανείζεται για να κερδίσει χρόνο. Πολλές οι προσπάθειες εξυγίανσης του. Άλλες τόσες και οι αποτυχίες.
Μια δυσάρεστη είδηση πλανάται τον τελευταίο καιρό στην επικαιρότητα, είδηση που δεν πήρε ιδιαίτερα μεγάλη έκταση από τα ΜΜΕ. Οι αρμόδιες αρχές του Δήμου της Αθήνας, μετά από ενδελεχή απογραφή (δεν παίρνω και όρκο) που έκαναν στα περίπου 3.000 έργα του αρχείου της Δημοτικής Πινακοθήκης, διαπίστωσαν ότι έλειπαν ως δια μαγείας 37 έργα τέχνης, και μάλιστα μερικά από τα πιο φημισμένα και πολύτιμα στα πλαίσια της συλλογής! Πρόκειται κυρίως για χαρακτικά, πίνακες και γλυπτά.