Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1977. Σπούδασα Αρχιτεκτονική στο Λονδίνο (Bachelor of Arts in Architecture,University of Greenwich) και τη Θεσσαλονίκη (Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνική Σχολή Α.Π.Θ.), ενώ ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης (Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας, Φιλοσοφική Σχολή Α.Π.Θ.), αποφοιτώντας με άριστα. Ως ελεύθερος επαγγελματίας, ασχολούμαι με τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό κατοικιών και σχολικών κτιρίων μικρής κλίμακας, ενώ, την τελευταία δεκαετία διδάσκω σχέδιο και αρχιτεκτονική σύνθεση.
Πόσοι από εμάς δεν έχουν παίξει με κουκλόσπιτα στην παιδική τους ηλικία ή και αργότερα; Πόσοι ήταν εκείνοι που αποπειράθηκαν να κατασκευάσουν ένα;
Λίγο καιρό πριν, σημαντικοί αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες και σχεδιαστές συνεργάστηκαν εθελοντικά, ανταποκρινόμενοι στο ανοικτό κάλεσμα της βρετανικής οργάνωσης KIDS, που στηρίζει με τη δράση της παιδιά με ειδικές ανάγκες, σε ένα πλήθος συμμετοχών που ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
«Σε παρακαλώ, ζωγράφισέ μου ένα σπίτι», λέει, μεταξύ άλλων, ο Μικρός Πρίγκηπας. Η απλή αυτή φράση, αγαπημένη της γαλλίδας καλλιτέχνιδας Anne Laure Maison, αποτελεί την αφετηρία και ταυτόχρονα συνοψίζει το ζητούμενο κάθε της έργου την αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου.
Η παρουσία του σχεδίου στην τέχνη της Αναγέννησης, όσον αφορά το θέμα, την τεχνική και κυρίως το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, είναι το ζητούμενο του παρόντος κειμένου, που επικεντρώνεται στα σχέδια του Michelangelo και στη σχέση τους με τα σχέδια άλλων καλλιτεχνών. Επιχειρείται η ενδεικτική παρουσίαση κάποιων σχεδίων, με σκοπό να διερευνηθεί η εξελικτική ή όχι πορεία του σχεδιασμού, οι ομοιότητες και οι καινοτομίες.
Ο Pieter Jansz Saenredam (1597-1665), ήταν ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες των Κάτω Χωρών, γνωστός για τα χαρακτηριστικά σχέδιά του, που απεικονίζουν εσωτερικά εκκλησιών. Γεννήθηκε στο Zaandam, που τότε ονομαζόταν Saenredam, από το οποίο πήρε και το επώνυμό του. Ο πατέρας του, Jan Pietersz Saenredam, ήταν από τους γνωστούς τυπογράφους και χαράκτες της εποχής και ενθάρρυνε το γιο του στην ενασχόληση με τη ζωγραφική.
Η διερεύνηση του ρόλου που κατέχουν τα τρίπτυχα στη σύγχρονη τέχνη είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί χωρίς μια, στοιχειώδη έστω, αναζήτηση μιας αφετηρίας, που θα συνέβαλε στη μελέτη της εξέλιξής τους. Επιχειρώντας κανείς να ορίσει το τρίπτυχο, οφείλει καταρχήν να διευκρινίσει τη διττή του υπόσταση, η περιγραφή του ως αντικειμένου συνδυάζεται με τη μελέτη του ως επιλογής τρόπου σύνθεσης. Με βάση το πρώτο, το τρίπτυχο ποικίλλει ως προς το μέγεθος και το υλικό, συνήθως όμως αποτελείται από ένα κεντρικό τμήμα πλαισιωμένο από δύο πλευρικά, τα οποία είναι εξαρτώμενα και αρθρωμένα, έτσι που να διπλώνουν πάνω του. Με κριτήριο τη συνθετική του δομή, διαπιστώνει κανείς καταρχήν την έμφαση που δίνεται στο κεντρικό αυτό τμήμα.
Η τέχνη στα Επτάνησα είναι ιδιαιτέρως σημαντική, παρ' όλο που η περιοχή γνώρισε σημαντικές μεταβολές και επιρροές, λόγω των ξένων κατακτητών που διαδέχονταν ο ένας τον άλλον. Αν και τα Επτάνησα δεν περιήλθαν ποτέ στην Οθωμανική κατοχή, πέρασαν διαδοχικά από τα χέρια των Βενετών, των Γάλλων, των Ρώσων και των Άγγλων. Η καλλιτεχνική παράδοση της Βενετίας, σε συνδυασμό με την παρουσία πολλών ζωγράφων από την Κρήτη, οι οποίοι είχαν μεταβεί στην περιοχή, μετά την κυριαρχία του νησιού από τους Οθωμανούς (1669), καθόρισαν κατά πολύ την πλούσια καλλιτεχνική παραγωγή των Επτανήσων.