Ήρθες από το νερό του Βόσπορου (Στις 31 Αυγούστου 1964, 24 χρονών με τον παππού, την γιαγιά και την θεία. Απέλαση και όχι ανταλλαγή πληθυσμών, από την Κωνσταντινούπολη). Νερό το στοιχείο σου, μου είπαν λίγο πριν φύγεις. Θυμάσαι τι μου έλεγες γι’ αυτή την χώρα; Ότι η ψευτιά και η αδικία επιπλέει στην επιφάνεια, και εγώ σου φώναζα. Τόνιζες διαρκώς το πολιτιστικό και κοινωνικό εκφυλισμό και αναπολούσες την Πόλη. Εγώ θύμωνα, ακόμα θυμωμένη είμαι. Πόσο δίκιο είχες, τώρα το βρίσκω συνεχώς μπροστά μου. Πόσο κλισέ. Δεν πειράζει. Τα κλισέ υπάρχουν για να είναι κλισέ.

     Σε βλέπω παντού, κυρίως σε γωνίες. Στην γωνιά του δρόμου, στην γωνιά του φούρνου, να κατεβαίνεις από το λεωφορείο, να με προσπερνάς. Βρίσκεσαι σε μια αναμονή. Σε έχω τοποθετήσει σε στατικές εικόνες, σε πάγωσα. Δεν ξέρω πότε θα σε θέσω σε λειτουργία. Μάλλον, δεν είμαι ακόμα έτοιμη, φοβάμαι την σύγκρουση που θα προκύψει. Αυτό το άρθρο-εξομολόγηση είναι μια πρώτη κίνηση. Θα ακολουθήσουν και άλλα βήματα. Πρέπει απλά να αδράξω την εκκίνηση και την δύναμη.

     Η αναχώρηση σου δεν ακούστηκε και πολύ, αλλά γράφθηκε από πολλούς. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια, ούτε και να μακρηγορώ. Είμαι εδώ για να αναφέρω το όνομα σου, δεν χρειάζεται κάτι άλλο, είμαι σίγουρη, τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν.

Ο Μιχάλης Γιαννάτος με την σύζυγο του Χάιδω Γιαννάτου και την μικρή τους κόρη Μαρία-Ευθυμία (Φώτο από προσωπικό αρχείο)