Η γειτονιά λοιπόν εκεί στην Πλατεία θεάτρου, δίπλα στην Αθηνάς και στο ύψος της κεντρικής κρεαταγοράς είναι μάλλον ταραγμένη. Περπάτησα με την παρέα μου αρκετά αναζητώντας τον χώρο, και συναντήσαμε μια πλευρά της Αθήνας που με έκανε να νομίζω ότι είμαστε σε άλλη χώρα. Οι πιθανότητες να βρείς Έλληνα είναι ελάχιστες ενώ το επαναλαμβανόμενο μοτίβο ναρκομανών, νταβατζίδων και νεαρών έγχρωμων κοριτσιών έτοιμων προς ενοικίαση είναι ανησυχητικά συχνό. Υπήρξαν στιγμές που αναθεώρησα την χρησιμότητα της όσφρησης, θα ήταν ανακούφιση να μην μου ήταν διαθέσιμη εκείνα τα δέκα λεπτά περιπάτου. Η παρουσία της Αστυνομίας προκλητικά αμέτοχη, μόλις ένα στενό μακριά την ταραγμένη περιοχή.
Λαμβάνοντας υπόψη το πως ξεκίνησε η Jazz (αν δεν έχετε διαβάσει το σχετικό άρθρο είναι ευκαιρία να το κάνετε) δεν θέλει και ιδιαίτερη φαντασία να σκεφτεί κανείς ότι έναν αιώνα πριν, ο περιβάλλον χώρος κουτουκιών που μάζευαν καταπιεσμένους έγχρωμους πολίτες της Νέας Ορλεάνης ήταν κοντά σε αυτό που ζήσαμε εμείς σήμερα! Η εικόνα που έχει ο περισσότερος κόσμος για την Jazz στις ημέρες μας είναι εντελώς διαφορετική.
Μεγαλοδικηγόροι ή wanna be golden boys συρρέουν κουστουμαρισμένοι, στολισμένοι και μυρωδάτοι στα jazz στέκια της Αθήνας με την γνωστή διάθεση "ήμουν και γω στο κότερο", στην πλειοψηφία τους παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο και με καμία διάθεση να μάθουν κάτι γι' αυτό, ενοχλώντας και τους υπόλοιπους που πάνε για την μουσική και όχι για το θεαθήναι. Ευτυχώς στο Guru δεν είδαμε πολλούς τέτοιους αλλά αυτό μάλλον ήταν σύμπτωση ή ... έχει πληγεί σημαντικά το status τους απο την γειτονιά και το αποφεύγουν. Επίσης κάτι που έμαθα ήταν οτι το Σαββατόβραδο ο κόσμος γεμίζει το μαγαζί μετά τις 00.30 ακόμα και αν το live αρχίζει στις 23.00.
Αν και μπορεί να είναι κομμάτι επικίνδυνο, ώς διάθεση τουλάχιστον, για τα δικά μου μέτρα είναι ποιο κοντά σε αυτό που θα περίμενα απο ένα jazz κουτούκι. Στο μυαλό μου ενα jazz spot σε μια τόσο θλιβερή γωνιά της Αθήνας ειναι φυσιολογικό. Δεν το θέλω στο ισόγειο του Hilton και ούτε θέλω να βάλω το κουστούμι μου. Στην πλατεία θεάτρου θεωρώ ότι υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να ενοχληθείς απ' το ''μπίρι μπίρι'' των διπλανών τραπεζιών που ανεβάζουν volume επειδή τους ενοχλεί το Live.
Βγαίνοντας ζαλισμένος και γεμάτος απο ένα δυνατό live, το σκηνικό δεν άλλαξε. Απλά προσπεράσαμε μια διμοιρία των MAT που προσπαθούσε να βάλει τάξη(;) σε παράπλευρο κομμάτι της περιοχής και όχι στο επίκεντρο, αφού τελευταία έχουν αναπτυχθεί αλλοδαπές συμμορίες που συγκρούονται μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει τον έλεγχο της περιοχής. Αν αυτό δεν είναι ένα Bronx σε μικρογραφία, τότε τι ειναι;
Η συμβουλή μου είναι να το δοκιμάσετε, να βρείτε κουστουμαρισμένους και να ευθυγραμμιστείτε με την αύρα που αφήνει το άρωμα τους μέχρι να φτάσετε και να απολαύσετε το ποτό σας στο νεροπότηρο ακούγοντας jazz, όπως είναι και όχι όπως την κάναμε.
