- Είστε απόφοιτη του Αγγλικού Πανεπιστημίου OXFORD BROOKES UNIVERSITY και κάτοχος πτυχίου BA HONOURS DEGREE IN HISTORY OF ART & INFORMATION SYSTEMS. Τι αποκομίσατε από τις σπουδές σας;
Καταρχήν αποφάσισα να πάω για σπουδές στην Αγγλία, πρώτον γιατί το 1996 δεν υπήρχε ανάλογο ΑΕΙ από το οποίο να βγαίνουν οι Ιστορικοί Τέχνης, και δευτερευόντως λόγω και της ευχέρειας στη γλώσσα. Η αλήθεια είναι ότι πήρα ρίσκο, μιας και ερχόμενη μετά στην Ελλάδα, δεν ήξερα πως θα καταξιωθώ επαγγελματικά. Εκεί είχα την δυνατότητα να αποκτήσω δύο τίτλους σπουδών, αυτόν της Ιστορίας της Τέχνης και των Υπολογιστών, παρακολουθώντας μαθήματα όχι μόνο για την κάθε μορφή της παγκόσμιας τέχνης αλλά και μαθήματα management, marketing, web designing. Αυτό που ουσιαστικά αποκόμισα από τις σπουδές μου, όσον αφορά τις τέχνες είναι η βαθειά ακαδημαϊκή γνώση των τεχνών και όσο αφορά την σχολή των υπολογιστών είναι να είμαι παιδί της εποχής μου, να ξέρω δηλαδή πολύ καλά να χειρίζομαι τους υπολογιστές, να έχω γνώσεις του marketing και του management τα οποία σήμερα με βοηθάνε ως art curator.Τελικά τα εφόδια, η εμπειρία και η τριβή με τους αντίστοιχους χώρους αλλά και με τον ίδιο σου τον εαυτό, είναι αυτά που δημιουργούν έναν επαγγελματία.
- Πώς ασχοληθήκατε με την τέχνη;
Καταρχήν είχα από πολύ μικρή πολλές καλλιτεχνικές επιρροές από τους γονείς μου. Τα ερεθίσματα ήταν πολλά, κάναμε πολλά ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδος, επισκεπτόμασταν μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, αίθουσες τέχνης. Έτσι είχα έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες και τις εξέφρασα κάνοντας και εγώ μαθήματα ζωγραφικής, κλασικού χορού και μουσικής. Πάντα λοιπόν ήθελα να σπουδάσω κάτι σχετικό με την τέχνη και συγκεκριμένα με τα εικαστικά.
- Τι είναι αυτό που πρέπει να εξετάζει ένας ιστορικός τέχνης; Πείτε μας τα 3 βασικά συστατικά μελέτης από πλευράς σας αντικρίζοντας ένα έργο τέχνης που έχετε καλεστεί να κρίνετε.
Όσο αφορά τα ζωγραφικά έργα αυτό που ουσιαστικά κοιτάμε είναι κατά πόσο ένας ζωγράφος είναι ακαδημαϊκά καταρτισμένος στο σχέδιο. Το επόμενο που εξετάζουμε είναι το χρώμα και η σπουδή πάνω σε αυτό. Πόσο δηλαδή έχει παιδευτεί με το χρώμα, την πλαστικότητά του, την τονική του δύναμη. Όσων αφορά την γλυπτική, πάλι το σχέδιο παίζει μέγιστο ρόλο καθώς και η επεξεργασία των διάφορων υλικών, η πλαστικότητα τους, η δυναμική τους, η υπόστασή τους στον περιβάλλοντα χώρο. Η θεματογραφία είναι σημαντικό αλλά όχι από τα βασικά. Μπορεί ένα ρεαλιστικό και ένα ανεικονικό έργο να είναι εξίσου το ίδιο δυνατά. Σε γενικές γραμμές αυτό που εξετάζουμε είναι η έμπνευση του κάθε καλλιτέχνη και κατά πόσο άμεσα ή έμμεσα μπορεί να το αποτυπώσει στον καμβά ή να πλάσει με τα υλικά του, τη δύναμη και τα μυστικά του χρώματος και των υλικών γλυπτικής.
- Διαβάζοντας το βιογραφικό σας είδα ότι έχετε άρθρα με τεχνοκριτικές διαφόρων καλλιτεχνών σε ομαδικές ή και ατομικές εκθέσεις. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον τεχνοκριτικό και τον ιστορικό τέχνης;
Επί του πρακτέου όχι, είναι το ίδιο πράγμα όπου καλείσαι να κάνεις πολλά πράγματα ανάλογα την περίπτωση. Ένας ιστορικός τέχνης και ένας τεχνοκριτικός καλούνται να πουν την άποψή τους για ένα έργο τέχνης, για μια συλλογή. Επίσης, ο Ιστορικός Τέχνης μπορεί να είναι και art curator να οργανώνει δηλ. εκθέσεις εικαστικές, να επιμεληθεί τα κείμενα του καταλόγου, να στήσει, φωτίσει. Σαφώς και οι δύο εμπλέκονται ενεργά και στο εμπορικό κομμάτι.
- Ποιος είναι ο ρόλος του δημιουργού;
Είναι πολύπλοκος, απέραντος, βαθύς, ταραχώδης και μυστηριώδης ο ρόλος του. Ο πρωταρχικός του ρόλος είναι η εσωτερική του ανάγκη να βγάλει όλα αυτά που έχει στην ψυχή και το μυαλό του και η μοναδική του διέξοδος είναι η τέχνη του. Οι εικαστικοί είναι άτομα συναισθηματικά, ζουν στην εποχής τους και προβληματίζονται για το τι συμβαίνει γύρω τους. Δεν είναι κλεισμένοι σε ένα ατελιέ μένοντας αποστασιοποιημένοι από τον έξω κόσμο. Η τέχνη τους είναι ο καθρέπτης για τα προβλήματα της εποχής. Σαφώς θεωρώ ότι υπάρχουν για να αφυπνίζουνε τα πλήθη και είναι άμεσα εκτεθειμένοι σε οποιαδήποτε κριτική. Είναι αληθινοί, ρεαλιστές, αυθεντικοί σε αυτό που κάνουνε και δεν έχουν κάτι να κρύψουν.
- Πιστεύετε ότι είναι απαραίτητο οι καλλιτέχνες να μιλάνε για το έργο τους ή μπερδεύουν περισσότερο τον θεατή;
Θεωρώ ότι μπορούν και πρέπει να μιλάνε για το έργο τους και σε καμία περίπτωση δεν μπερδεύουν τους θεατές. Από την εμπειρία μου έχω συναντήσει καλλιτέχνες που δεν μπορούν να μιλήσουν για την δουλειά τους. Παρόλο αυτά όμως πηγαίνοντας στο ατελιέ τους ή μιλώντας μαζί τους σε μια αίθουσα τέχνης, αμέσως λαμβάνεις την ενέργειά τους, βλέπεις τα μηνύματά τους στα μάτια τους. Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι επικοινωνιακός ή να προσπαθήσει τουλάχιστον, ακόμα και με ανθρώπους που δεν έχουν την αντίστοιχη παιδεία. Μπορεί με απλά λόγια να περάσει τα μηνύματά του. Επομένως πιστεύω ότι σε καμία περίπτωση δεν μπερδεύει τον θεατή
- Ποιος ο ρόλος της ζωγραφικής σε σχέση με τα νέα μέσα που της παρέχουν οι μέρες μας στις αρχές του 21ου αιώνα;
Θεωρώ γενικά ότι οι νέες τεχνολογίες σε σχέση με την ζωγραφική μπορούν και έχουν ήδη παντρευτεί και τα πάνε πάρα πολύ καλά. Οι τεχνολογίες κάνουνε θαύματα σήμερα και σαφώς βοηθάνε πάρα πολύ ένα ζωγράφο να εκφραστεί και κάπως διαφορετικά, με την χρήση του video, ενός προτζέκτορα, την προβολή slide. Ας πάρουμε για παράδειγμα την υπέροχη δουλειά του Κώστα Τσόκλη. Είμαι παιδί της εποχής μου και σίγουρα αν δεν το δεχόμουν εγώ αυτό θα ήμουν οπισθοδρομική.
- Παλαιότερα η τέχνη αναφερόταν σαν θεραπεία. Ακόμη και σήμερα χρησιμοποιούμε στα ιταλικά και στα αγγλικά τις λέξεις «curatore»-«curator» που σημαίνει θεράπων, όπως τη χρησιμοποιούσαμε κάποτε και στην ελληνική γλώσσα πριν την αντικαταστήσει ο όρος επιμελητής. Εσείς τι πιστεύετε ότι είναι η τέχνη; Διέπεται από νόμους;
Θεωρώ ότι η τέχνη δημιουργεί ανάταση στην ψύχη και στο πνεύμα, ανακαλύπτει μονοπάτια της ψυχής μας που ούτε εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε. Γενικώς η ζωγραφική βοηθάει και όχι μόνο τον καλλιτέχνη να δημιουργήσει τέχνη, αλλά και άλλους επιστημονικούς χώρους όπως αυτόν της Ψυχολογίας. Ας πάρουμε για παράδειγμα τους παιδοψυχολόγους, οι οποίοι μέσα από τις παιδικές ζωγραφιές ανακαλύπτουν πολλά στοιχεία για την παιδική ψυχοσύνθεση. Η κάθε πινελιά, η κάθε γραμμή, η κάθε μορφή έχει ένα νόημα και μία απίστευτη βαρύτητα.
- Ο καλλιτέχνης πότε θεωρείτε ότι είναι δημιουργικός και πότε γίνεται εμπορικός;
Για να φτάσει στο σημείο να γίνει εμπορικός θα πρέπει πρώτα να καταθέσει την ψυχή του σαν φοιτητής, σαν σπουδαστής. Στα χρόνια της Σχολής γίνεται ένας παιδεμός προσωπικός, ο κάθε σπουδαστής προσπαθεί να βρει την εικαστική του ταυτότητα, μέσα από συνεχή εξάσκηση και πειραματισμό. Σε αυτή την περίοδο το άγχος της εμπορικότητας δεν υφίσταται. Η εμπορικότητα έπεται της Σχολής όταν ο καλλιτέχνης αρχίζει να χτυπά πόρτες σε γκαλερί, να αγωνιά για το αν αρέσει η δουλειά του και εάν μπορεί να πουληθεί. Ζούμε και σε μία εποχή άκρως υλιστική, όπου παντού κυριαρχεί το management, επομένως και οι καλλιτέχνες παίρνουν μέρος σε αυτό το παιχνίδι. Δεν είναι πια οι εσωστρεφείς δημιουργοί, αλλά άνθρωποι που προσπαθούν να προωθήσουν με κάθε τρόπο τη δουλειά τους. Και δυστυχώς σε αυτόν τον προσωπικό αγώνα, το σύστημα δεν τους βοηθά καθόλου. Η προώθηση και η στήριξη των καλλιτεχνών δεν είναι από τις προτεραιότητες του κράτους.
- Αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα;
Όχι συμβαίνει και σε άλλες χώρες σε μικρότερη κλίμακα, απλά στο εξωτερικό τους δίνεται η δυνατότητα να είναι πιο δημιουργικοί, να ζουν αποκλειστικά από την τέχνη τους και να την επικοινωνούν με κάθε δυνατό τρόπο.
- Οι τέχνες καλύπτουν μία μεγάλη γκάμα εκφραστικών μέσων από την γλυπτική σε ξύλο και χαλκό, ζωγραφική με διάφορες τεχνικές, έως αρχιτεκτονική, ποίηση, δράμα και εκτείνεται από τις απαρχές της ανθρώπινης ύπαρξης έως σήμερα. Ποιες είναι οι μορφές τέχνης που σας συγκινούν ιδιαιτέρως;
Έχω αδυναμία στο χορό, στην ζωγραφική και στην μουσική. Παλαιότερα ασχολιόμουν συστηματικά, αλλά που χρόνος τώρα!
- Ποια είναι τα ένα-δύο έργα που θα έπρεπε να δει κάποιος ανά ιστορική περίοδο ως πρόγευση του κάθε κινήματος; Αναφέρετε τα πιο σημαντικά κινήματα και καλλιτέχνες από το αντίστοιχο ρεύμα.
Πολύ γρήγορα μου έρχονται τα εξής:
Ιμπρεσιονισμός ? Η ζωγραφική του Μονέ, Βαν γκογκ, του Ρενουάρ, του Πισσαρό.
Κυβισμός ? Ασφαλώς ο Πάμπλο Πικάσσο
Κλασική εποχή ? Η Ελληνική Τέχνη στην γλυπτική, στα κυκλαδικά ειδώλια, στην μεγαλειώδης αρχιτεκτονική.
Ιταλική Αναγέννηση ? Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Τισσιάνο.
Η Φλαμανδική ζωγραφική- ο Ντούρερ και ο Ρέμπράντ.
Σουρεαλισμός ? Ο φαντασμαγορικός αντιπρόσωπος Σαλβαντόρ Νταλί.
Art Nouveaux ? Οι Στάσεις του Παριζιάνικου μετρό, οι εσωτερικοί χώροι των κατοικιών.
Γενικά όλα τα κινήματα είναι βασικά και για όλα πρέπει να γνωρίζουμε. Στην δική μου ιδιοσυγκρασία ταιριάζει πολύ η ιταλική αναγέννηση, αλλά εξακολουθώ να διαβάζω και να ενημερώνομαι για όλα τα κινήματα και όλες τις μορφές τέχνης.
- Ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα;
Ο ρόλος είναι να αφυπνίζει τα πλήθη και να κεντρίζει, να κρίνει την επικαιρότητα. Να την παρουσιάζει με ένα διαφορετικό τρόπο, ύφος και στυλ. Η ζωή μας είναι όμορφη αλλά είναι και άγρια, μυστηριώδης καθώς και ,άσχημη και ο καθένας επιλέγει αυτό που έχει ανάγκη να εκφράσει. Η τέχνη είναι η καθημερινότητά μας και οφείλετε να εκφράζεται με ειλικρίνεια.
- Στον πολυχώρο τέχνης Κκ αναλάβατε την επιμέλεια της ομαδικής έκθεσης ζωγραφικής ? γλυπτικής, όπου ξεκίνησε στις 23 Φεβρουαρίου, με θέμα «Ενορχήστρωση Χρωμάτων». Πώς προέκυψε ο τίτλος;
Ο τίτλος προέκυψε μέσα από την αγάπη μου για την μουσική και την ζωγραφική. Σκέφτηκα λοιπόν, να διοργανώσω μια ομαδική έκθεση ζωγραφικής ? γλυπτικής μέσα από την οποία οι δημιουργοί να αποτυπώσουν στον καμβά ή να πλάσουν με τα υλικά τους την μουσικότητα των χρωμάτων και των υλικών αντίστοιχα. Ο Καντίσκι ήταν ο πρώτος που αποπειράθηκε να ζωγραφίσει την μουσική. Έτσι σκέφτηκα και εγώ γιατί όχι και να μην βάλω και άλλους καλλιτέχνες να το δοκιμάσουν! Ήθελα να δείξω ότι η ζωγραφική έχει μουσικότητα, έχει τέμπο, ρυθμό, άλλοτε έντονο, άλλοτε ρομαντικό, κάποιες φορές και ενοχλητικό ήχο. Τα έργα ποικίλουν θεματικά- αυτή είναι η ομορφιά μιας ομαδικής άλλωστε- ,αλλά επί της ουσίας όλοι εργαστήκαν με έναν κοινό στόχο. Όλες αυτές οι εικόνες δημιούργησαν μια «ενορχήστρωση χρωμάτων», μία τόσο ποικιλόμορφη «μελωδία».
- Ποιοι οι στόχοι αυτής της έκθεσης;
Η έκθεση έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα κάτι που κανονίστηκε σχεδόν από την αρχή. Η κυρία Κωνσταντίνα Κοντού, η ιδιοκτήτρια του χώρου, είναι ένας άνθρωπος που την ενδιαφέρει και ασχολείται ενεργά με τον εθελοντισμό και την φιλανθρωπία. Αφού πρώτα ευχαριστήσω από καρδιάς τους 14 καλλιτέχνες που δώρισαν μικρά αυθεντικά έργα τέχνης συγκεκριμένων διαστάσεων, τα έσοδα από τις πωλήσεις των συγκεκριμένων έργων, μέσω της Λέσχης Φίλων JOS? CARRERAS θα διατεθούν στην Ελληνική Αιματολογική Εταιρείας κατά της λευχαιμίας. Ο πολυχώρος τέχνης Κκ έχει διαρκής εθελοντική διάθεση για φιλανθρωπικό σκοπό, κάτι το οποίο δεν ισχύει, ακόμη τουλάχιστον, σε καμία Αθηναϊκή αίθουσα τέχνης.
- Στην συγκεκριμένη έκθεση αποφασίσατε να μιλήσετε για το έργο των καλλιτεχνών μέσα από μια ποιητική γραφή υπό μορφή λεζάντας που θα υπάρχει κάτω από κάθε έργο, και όχι με το καθιερωμένο και γνωστό ως σήμερα τρόπο παρουσίασης τους, δηλαδή μέσω ενός συνοδευτικού κειμένου που υπάρχει στον κατάλογο. Τι σας οδήγησε σε αυτήν την επιλογή σας; Πετύχατε τις προσδοκίες σας;
Μιας και η εποχή μας χαρακτηρίζεται για την ταχύτητα, αποφάσισα να πρωτοτυπήσω και να μην προλογίσω, όπως είθισται, τον κατάλογο με ένα μακροσκελές κείμενο. Σκέφτηκα πως μια προσωπική κριτική για τον κάθε καλλιτέχνη υπό μορφή λεζάντας θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Έτσι όπως ο περισσότερος κόσμος διαβάζει βιαστικά τους τίτλους μιας εφημερίδας ή τις λεζάντες ενός περιοδικού, κατά αυτό τον τρόπο ,γιατί όχι να μην διαβάσει λίγα λόγια για κάθε έργο. Όσο για τον αν πέτυχα τις προσδοκίες μου θα σας το πω αφού τελειώσει η έκθεση αυτή (χαμογελάει..).Το σίγουρο είναι ότι προς το παρόν είμαι πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη, γιατί ότι έχω πετύχει το έχω καταφέρει με πάρα πολύ προσωπικό αγώνα. Έχω χτίσει και καλλιεργήσει μία πολύ σημαντική σχέση με τους καλλιτέχνες. Έχω απαιτήσεις από αυτούς και αυτοί από μένα, δεν είναι μια σχέση ψυχρή, αλλά μια σχέση ζεστή και προπάντων ανθρώπινη. Από αυτήν την άποψη ναι έχω πετύχει τις προσδοκίες μου, είμαστε μια παρέα φίλων που αγαπάμε αυτό που κάνουμε, είμαστε επαγγελματίες, κάνουμε με σοβαρότητα τη δουλειά μας και ελπίζω ο απλός θεατής να το εκλάβει και να μας υποστηρίξει με τον τρόπο του.
- Έχοντας διαβάσει τις λεζάντες των καλλιτεχνών θα αναφέρω μία που γράψατε για τον Παπανικολάου Ηλία: «Έχοντας πάντα τον ρόλο του παρατηρητή, ομηρικός ποιητής μιας σημαντικής μαρτυρίας, ο καλλιτέχνης παγώνει τον χρόνο, αποστασιοποιείται και συντονίζει μια ρυθμική σύνθεση μορφών και αισθήσεων». Ποιά η σχέση του παρατηρητή με το έργο του καλλιτέχνη και αμφίδρομα; Είναι εμπειρία ή καθοδηγούμενη κατάσταση με συγκεκριμένα αποτελέσματα;
Είναι και τα δύο. Στο συγκεκριμένο έργο ο Ηλίας Παπανικολάου ως ομηρικός παρατηρητής ζωγραφίζει ένα πανοραμικό, ονειρικό ενδεχομένως, τοπίο. Η ατμοσφαιρική του ζωγραφική βοηθά τον θεατή να μεταφερθεί νοητά σε αλλοτινές εποχές, να αντιληφθεί την σημασία της χρονικής στιγμής. Ο καθένας μας όμως εκλαμβάνει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Ένας απλός παρατηρητής και μπορεί να αποκομίσει εμπειρίες αλλά και να καθοδηγηθεί από τον καλλιτέχνη. Είναι ένα παιχνίδι μεταξύ παρατηρητή και καλλιτέχνη, ένας μαγνήτης με δύο αντιθετικούς πόλους, δύο συγκοινωνούντα δοχεία. Όπως και να έχει η σχέση καλλιτέχνη και θεατή είναι πάντα άκρως ειλικρινή και καθάρια.
- Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι «ο σκοπός της τέχνης δεν είναι να αναπαραστήσει την εξωτερική εμφάνιση των πραγμάτων, αλλά την εσωτερική τους σημασία». Ο Καβάφης συμπλήρωνε πως «οι καλλιτέχναι δεν ξυπνούν ποτέ. Ζουν πάντα εις το όνειρον». Η δική σας γνώμη;
Επαναλαμβάνομαι αλλά δεν μπορείς να παράγεις τέχνη αν δεν δεις την εσωτερική πλευρά των πραγμάτων. Αυτοί που κολλάνε στην εξωτερική εμφάνιση είναι αυτοί που αναζητούν την εμπορικότητα των πραγμάτων. Δεν εννοείται να είσαι καλλιτέχνης και να μην εισχωρήσεις στην εσωτερική θέαση των πραγμάτων. Οπότε σαφώς και ζουν μέσα στο όνειρο τους, γιατί είναι ο καθένας τους ένας ποιητής δηλ. κάποιος που δημιουργεί είτε με λέξεις, είτε με χρώματα, είτε με οποιοιδήποτε υλικό. Ο καθένας στα όνειρά του μπορεί να κάνει ότι θέλει! Σήμερα όμως ζούμε μέσα σε μία άκρως υλιστική ζωή, όπου το όνειρο κάποια στιγμή σβήνει. Οι δημιουργοί ασφυκτιούν από την κοινωνική πραγματικότητα, καταπιέζονται, εγκλωβίζονται πολλές φορές μέσα στα ίδια τους τα όνειρα. Βιώνουν έναν πολύ σκληρό αγώνα ανάμεσα στον εαυτό τους και την σκληρή πραγματικότητα. Τι θα ήταν όμως η ζωή χωρίς τα όνειρα;
- Πώς είναι η συζήτηση με ένα καλλιτέχνη;
Έχω μιλήσει ώρες ατελείωτες μαζί τους για την δουλειά τους και όχι μόνο. Η συζήτηση με έναν καλλιτέχνη δεν έχει καμία σχέση με μία συζήτηση που μπορεί κάποιος να έχει με έναν φίλο ή με έναν γνωστό. Είναι ώρες μεταφυσικές, ένα καλά οργανωμένο αυτοσχέδιο σεμινάριο, που ο χρόνος κυλά νωχελικά και οι γνώσεις αποτυπώνονται για πάντα. Ο χρόνος μαζί τους είναι ιερός και πολύτιμος!
- Πιστεύετε λοιπόν πως η τέχνη θα μπορούσε να βοηθήσει τον άνθρωπο να εξελιχθεί;
Σαφέστατα, γιατί αφυπνίζει, θέτει ερωτήματα, προβληματίζει, παρουσιάζει τον κόσμο από μία άλλη οπτική γωνία. Δεν μπορούμε να εξελιχθούμε αν δεν δούμε τα πράγματα από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες. Χωρίς την ποικιλομορφία της τέχνης πολλά ερωτήματα θα είχαν μείνει αναπάντητα, και σε πολλούς τομείς ο ανθρώπινος νους θα ζούσε στο σκοτάδι.
- Πώς βλέπετε την καλλιτεχνική εξέλιξη της πόλης σας αλλά και της χώρας μας τα τελευταία χρόνια;
..χμ..τα τελευταία 10 χρόνια κάτι έχει αρχίσει να γίνεται. Στην πόλη πια υπάρχουν εκατοντάδες καλλιτεχνικά δρώμενα.
Εκεί που έχει σημειωθεί μεγάλη αλλαγή είναι στην λειτουργία των μουσείων. Παλιά τα μουσεία ήτανε πάρα πολύ εσωστρεφή και ο κόσμος δεν ήξερε τι διαδραματιζόταν εκεί μέσα. Παράλληλα, παλαιότερα δεν υπήρχαν τόσες πολλές αίθουσες τέχνης. Τα τελευταία χρόνια όμως, έχοντας επιρροές από το εξωτερικό και υιοθετώντας συμπεριφορές, τα μουσεία γίνανε πιο εξωστρεφή. Άρχισε σιγά σιγά να προβάλλεται το μήνυμα ότι τα μουσεία είναι ζωντανοί οργανισμοί, ότι υπάρχουν μέσα εκθέματα που πάνω σε αυτά έχει βασιστεί ο ελληνικός πολιτισμός, η δημοκρατία, το ελληνικό πνεύμα και τόσοι άλλοι ξένοι πολιτισμοί. Οι νέες τεχνολογίες βοήθησαν πολύ σε αυτό, στην προώθηση και στην ενημέρωση του πολιτισμού μας μέσω του internet, ιστοσελίδων, φόρουμ, διαδικτυακά περιοδικά όπως το δικό σας, χάρτες με προορισμούς, που όχι μόνο δεν υπήρχαν παλιά, αλλά που πλέον δεν έχεις τον χρόνο να τα επισκεφτείς όλα!
- Πώς την φαντάζεστε σε 50 χρόνια;
Η γενιά του γιού μου που τώρα είναι 2,5 χρονών θα ζήσει αυτά τα οφέλη που τώρα σιγά σιγά χτίζονται γύρω μας. Θα ευνοηθεί πάρα πολύ από όλα αυτά. Οι επόμενες γενιές είναι παιδιά που έχουν γεννηθεί μέσα στην τεχνολογία με πάρα πολλά ερεθίσματα, πληθώρα πληροφοριών και αμέτρητους τρόπους έκφρασης. Πιστεύω ότι θα είναι λιγότερο καταπιεσμένα πνευματικά, με περισσότερες ευκαιρίες έκφρασης, αλλά σε μια κοινωνία πολύ πιο ανταγωνιστική, σκληρή, όχι τόσο ποιητική. Στο χώρο υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες απόφοιτοι Καλών Τεχνών αλλά και πολλοί αυτοδίδακτοι. Θεωρείτε απαραίτητες τις ακαδημαϊκές σπουδές ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι και καταστάσεις που καταστούν ικανό έναν αυτοδίδακτο να αναγνωριστεί επαγγελματικά; Είναι θέμα γνωριμιών (οι γνωστές καλλιτεχνικές κλίκες) ή σκληρής δουλειάς και επιμονής;
Γενικά δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάνουν διακρίσεις. Σαφώς ως επαγγελματίας θέλω να συνεργάζομαι με επαγγελματίες που να έχουν ακαδημαϊκή μόρφωση και να έχουν την ανάλογη εμπειρία. Επειδή όμως κάποιοι δεν είχαν την δυνατότητα ή την πολυτέλεια να σπουδάσουν αυτό δεν σημαίνει ότι τους εμποδίζει να προβληματιστούν και να μοχθήσουν για αυτό που θέλουν να εκφράσουν εικαστικά, δεν σημαίνει ότι ο αυτοδίδακτος δεν είναι και ταλαντούχος, αρκεί να το κάνει με συνέπεια και να μπορεί να το υποστηρίξει. Είμαι ανοιχτή προς όλες τις γενιές και τις ηλικίες , δίνω ευκαιρία σε όλους τους ανθρώπους αρκεί να είναι μια αξιοπρεπή και εμπνευσμένη δουλειά.
- Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Η επιμέλεια και η οργάνωση εκθέσεων είναι αυτό που αγαπάω πάρα πολύ και θέλω να κάνω. Ευελπιστώ στο μέλλον να επιμελούμαι τόσο ατομικές όσο και ομαδικές εκθέσεις. Θα ήθελα να συνεργάζομαι με σημαντικούς χώρους στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία, της οποίας το κοινό έχει παρά πολύ ενδιαφέρον. Για μένα κύριο λόγο έχει η εξέλιξη. Όλος αυτός ο προσωπικός παιδεμός σε συνάρτηση με το γράψιμο κριτικής έργων τέχνης, είναι κάτι το οποίο με εκφράζει 100% και κάθε φορά καταθέτω τον καλύτερο εαυτό μου.
- Σας ευχαριστώ πολύ για την ωραία συζήτηση που κάναμε!
Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να εκφράσω τις απόψεις μου.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση που επιμελήθηκε η Κα Ειρήνη Περσίδου θα βρείτε στο Δ.Τ. του πολυχώρου Κκ.
