Οι Tiger Lillies είναι ο Λονδρέζος Martin Jacques. Έχει μακριά κοτσίδα και φωνή που μοιάζει με παρωδία καστράτο, και εκεί που νόμιζα ότι θα μου φτύσει στα μούτρα ειρωνείες, αφορισμούς και βωμολοχίες, τούμπαρε την εικόνα του ειρωνικού περιθωριακού την οποία δανείζεται επί σκηνής και άρχισε ένα ηθικοπλαστικό κήρυγμα που κάπου κάπου το δυναμίτιζε τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια των δικών του επιχειρημάτων.
Η ώρα 8π.μ. Αυθαίρετα πριν λίγα λεπτά το ξυπνητήρι αποφάσισε να διακόψει τον ύπνο μου, τη στιγμή μάλιστα που είχα στα χέρια μου το πολυπόθητο εισιτήριο για το ονειρικό ταξίδι. «Πετάτε;», είχε μόλις προφθάσει να με ρωτήσει η κοπέλα με την πολύχρωμη στολή. «Γι' αυτό ζω», είχα μόλις προφθάσει να της απαντήσω εγώ.
Ο όρος Μπαρόκ χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει την τέχνη του 17ου αιώνα. Η λέξη μπαρόκ ως όρος χαρακτηρισμού ενός ρυθμού είχε αρχικά έννοια αρνητική και μειωτική. Ο Ιταλός γλωσσολόγος Μπρούνο Μιλιορίνι και οι γάλλοι επιστήμονες εξακρίβωσαν την αρχική έννοια του όρου Μπαρόκ, η οποία σημαίνει βράχος ή ανώμαλο μαργαριτάρι. Η προέλευσή του είναι από την πορτογαλική λέξη barroco.
Τα τρία μεγάλα μουσεία στο Παρίσι, το Λούβρο, το Μουσείο Ορσέ και το Γκράν Παλαί σε συνεργασία και με το Μουσείο Πικάσο παρουσιάζουν έως 2 Φεβρουαρίου 2009 τη σχέση του Πικάσο με παλαιότερους αλλά και σύγχρονούς του ζωγράφους (Τιτσιάνο, Γκόγια, Βελάσκεθ, Ρέμπραντ, Ενγκρ, Ντελακρουά, Μανέ, Βαν Γκόγκ, Ντεγκά, Ρενουάρ, Σεζάν, Ματίς) μέσα από τις παραφράσεις του. Ο Πικάσο δεν έπαψε καθ? όλη τη διάρκεια της ζωής του να διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με την εικαστική παράδοση, ενώ παράλληλα προχωρούσε σε ρηξικέλευθους εκφραστικούς τρόπους.
Οι μαθηματικοί λόγοι οι οποίοι διέπουν τα βασικά (πυθαγόρεια) μουσικά διαστήματα, που προέρχονται από την αρμονική διαίρεση του μονοχόρδου (1:2 - διάστημα ογδόης, 2:3 - διάστημα πέμπτης, 3:4 - διάστημα τετάρτης), διέπουν και τις σωματομετρικές αναλογίες του ανθρώπινου σώματος, αλλά και άλλων φυσικών κατασκευών όπως π.χ. ο κοχλίας, τα φύλλα των δένδρων, τα φτερά της πεταλούδας. Στην εικόνα, Δορυφόρος του Πολύκλειτου (5ος αι.).