Η σχολή του Μονάχου ή αλλιώς Ακαδημαϊκός Ρεαλισμός αποτελεί το πλέον σημαντικό εικαστικό κίνημα στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, με έντονες επιρροές από την ομώνυμη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. (Λεζάντα φωτογραφίας: Θεόδωρος Βρυζάκης, Η έξοδος του Μεσολογγίου, 1853)

Αναζητώντας τη σημασία της ποιητικής τέχνης στο έργο του Καβάφη

Λίγο πριν εκπνεύσει το 2008, τα ποιήματα του Καβάφη βαθμολογήθηκαν από 60 λογοτέχνες ως εκείνα που από γεννήσεως της γραφής που αγαπήθηκαν και επηρέασαν περισσότερο το αναγνωστικό κοινό (περιοδικό Ταχυδρόμος, Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008). Η είδηση αυτή μου έδωσε την αφορμή να ανατρέξω και πάλι στους δύο τόμους του έργου του πιο πολυμεταφρασμένου Έλληνα ποιητή (που επιμελήθηκε το 1963 ο Γ. Π.Σαββίδης και εξέδωσε ο εκδοτικός οίκος Ίκαρος), επιζητώντας να ανιχνεύσω αυτή τη φορά την αξία της ποιητικής τέχνης μέσα σε αυτό.

Ο Ν. Λύτρας γεννήθηκε το 1832 στη Τήνο. Τα πρώτα του χρόνια τα πέρασε σε ένα περιβάλλον που ευδοκιμούσε η λαϊκή καλλιτεχνική παράδοση, μιας και ο πατέρας του, Αντώνης Λύτρας, εργαζόταν ως λαϊκός μαρμαρογλύπτης. Το νησί φημιζόταν από το 18ο αιώνα για τους τεχνίτες μαρμαράδες του. Ο Ν. Λύτρας από μικρός είχε δείξει την καλλιτεχνική του έφεση.