Πίστευα πως η μητέρα του θα το καθησύχαζε σύντομα με κάποιο τρόπο. Αντιθέτως  συνέχισε να του μιλά απότομα, τραβώντας το και χτυπώντας το μπροστά στον κόσμο. Με είχε ενοχλήσει πολύ η συμπεριφορά της, αλλά δεν μπορούσα να κάνω και κάτι. Ανυπομονούσα να κατέβω από το τρένο. Όλοι μέρα σκεφτόμουν αυτήν την σκηνή που είχα ζήσει. Αναρωτιόμουν τι σκεφτόταν το κοριτσάκι και πώς να αισθανόταν για όλα αυτά που του συμβαίνανε.
Όταν επέστρεψα σπίτι η σκέψη μου ήταν ακόμα στο συγκεκριμένο περιστατικό. Έτσι έκατσα μπροστά από το τελάρο μου και άρχισα να ζωγραφίζω με τόση μανία. Ήθελα να αποτυπώσω τα συναισθήματά μου και την ψυχική κατάσταση που πιθανών θα ένοιωθε το κοριτσάκι.Ζωγράφισα μέχρι να εκτονωθεί η ένταση που ένιωθα και ύστερα ξάπλωσα να κοιμηθώ..
Την επόμενη μέρα ξύπνησα με όρεξη για ζωγραφική. Έκατσα μπροστά από το τελάρο πρώτα να παρατηρήσω τί ε΄/ιχα κάνει χθες το βράυ, πίνοντας τον καφέ μου και μετά έπιασα δουλειά. Πήγαινε πολύ καλά αυτό το έργο. Πάνω λοιπόν στην ένταση της κίνησης του πινέλου μου, βάζω μια πινελιάξαφνικά  με τόση δύναμη που σκίζω του τελάρο. Η σκισμή ήταν σχεδόν στο κέντρο του. Τρελάθηκα, δεν πίστευα στα μάτια μου..τι μόλις είχα κάνει. Το έργο το οποίο προχωρούσε τόσο καλά ,είχε πάθει τέτοια ζημιά πια...
Είχα θυμώσει πολύ, ήθελα να το σκίσω και να το πετάξω. Προσπάθησα να ηρεμήσω και να δω πως μπορώ να το φτιάξω. Κάθησα λοιπόν με υπομονή, όση μου είχε απομείνει πια, και άρχισα από την πίσω πλευρά του έργου να κολλάω ένα κομμάτι πανί, μαζεύοντας τις κλωστές και τις ίνες σιγά-σιγά. Ευτυχώς το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό και προσθέτωντας μια πάστα χρώματος σε κάποια σημεία η σχισμή δεν φαινόταν πια.
Όλα μετά συνέχισαν ομαλά και τελείωσε αισίως το έργο μου...