Το μουσείο Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Άνδρο αποτίει φέτος φόρο τιμής σε ένα σπουδαίο ζωγράφο, το Δημήτρη Μυταρά, με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.

Τα εξπρεσιονιστικά νυχτερινά του Φραγκίσκου Δουκάκη θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της έκθεσης που έλαβε χώρα στη Γκαλερί Σκουφά στο Κολωνάκι. Εικοσιένα νυχτερινά τοπία γνώριμων και μη σημείων του Φαληρικού Δέλτα. Σίγουρα ο θεατής αρχικά θα σταθεί στα αναγνωρίσιμα, με την πρώτη ματιά, σημεία όπως λ.χ το Στάδιο Καραϊσκάκη, ο λόφος της Καστέλλας, η παλιά γέφυρα της ΙΟΝ. Όμως πέρα από αυτά και πριν από αυτά πρέπει ο θεατής να σταθεί στο χρονικό προσδιορισμό: νυχτερινά.

Στις 13 Μαρτίου εγκαινιάστηκε στη γκαλερί Εικαστικές αναζητήσεις η έκθεση γλυπτικής με τίτλο Οι πέντε. Στην έκθεση συμμετέχουν πέντε νέοι καλλιτέχνες απόφοιτοι του ίδιου εργαστηρίου, του εργαστηρίου γλυπτικής του Γ. Χουλιαρά.

Camille Claudel: “Aimer c’est perdre” είναι ο τίτλος της έκθεσης της Ματίνας Σταυροπούλου που έλαβε χώρα στην Γκαλερί 7. Η Σταυροπούλου στη συγκεκριμένη έκθεση επιλέγει να ασχοληθεί με μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, αυτής της Camille Claudel. Έχοντας ήδη μελετήσει το έργο του Rodin και τη ζωή του, όπως η ίδια αναφέρει, ανακάλυψε την Camille, γλύπτρια, μούσα και ερωμένη του Rodin και γοητεύεται από αυτήν. Αυτή την προσωπικότητα λοιπόν επιλέγει να εξερευνήσει, να μελετήσει και να αποδώσει στα έργα της η Σταυροπούλου.

Συγγένειες είναι ο τίτλος της έκθεσης της ζωγράφου Ελένης Μιχαλακοπούλου που έλαβε χώρα στο Πολιτιστικό Κέντρο Ραφήνας – Πικερμίου. Τα πρόσωπα που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι, όπως αναφέρει η ίδια η ζωγράφος, πορτραίτα ανθρώπων που είτε τους γνωρίζει και είναι κοντά της είτε είναι πορτραίτα ανθρώπων που νιώθει πως κάτι τη συνδέει μαζί τους, είτε αυτά τα πρόσωπα είναι υπαρκτά είτε όχι.

Σπύρος Κωτσαλάς ο τοπιογράφος – προσωπογράφος, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της έκθεσης που έλαβε χώρα στην γκαλερί Ευριπίδης από τις 15 Ιουνίου έως τις 15 Ιουλίου 2017.
Ο Κωτσαλάς στην τελευταία του έκθεση καταπιάνεται με τρεις διαφορετικές ενότητες: τα τοπία, τις προσωπογραφίες και τον αστικό χώρο, ένα χώρο με ένα ιδιαίτερο στίγμα καθώς πρόκειται για τα Προσφυγικά του Νέου Κόσμου.

Το τηλέφωνο έκλεισε. Η συνέντευξη είχε κανονιστεί. 18:30 στο café View της Καλλιτεχνούπολης με θέα το απέραντο γαλάζιο. Τότε και μόνο τότε συνειδητοποίησα πως θα έβλεπα από κοντά τον Σόλωνα, τον Εμ. Μπενάκη (Εκτέλεση), τον Ψεύτη Παππού, τον Απόστολο (Απόστολος και μόνος), τον ποιητή Φανφάρα, αλλά και τόσους άλλους που συμπυκνώνονται σε ένα όνομα: Γιώργος Μιχαλακόπουλος. Ήρθε στην ώρα του, φέρνοντας μαζί του και όλη την Ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Μου επιτρέπεις να μιλάω στον ενικό, με ρώτησε. Μα φυσικά κ. Μιχαλακόπουλε, απάντησα. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η συνέντευξη. Άφησα το κασετόφωνο να γράφει και παρακολουθούσα το σπινθηροβόλο βλέμμα, την πραότητα στη φωνή, την αμεσότητα στο λόγο που σε κερδίζει από τα πρώτα λεπτά.

Η γνωστή ζωγράφος Τίτα Σταύρου εξέθεσε τα έργα της στο Πολιτιστικό Κέντρο Ραφήνας Πικερμίου.

Το Πολιτιστικό Κέντρο Ραφήνας Πικερμίου αποχαιρέτησε το 2016 με την έκθεση ζωγραφικής γλυπτικής των Φούλη Μητσιάλη και Θωμά Μπερτόλη.

Όποιος επισκέφτηκε την γκαλερί Art Zone 42 είχε την ευκαιρία να βρεθεί μπροστά σε μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση, στην πρώτη ατομική έκθεση της Χρυσάνθης Μπαϊράμη με τίτλο Momentos, στιγμές δηλαδή∙ στιγμιότυπα όπως θα τα κατέγραφε ένας φωτογράφος.